Përkthimi i kuptimeve Ajeti 94 Surja Suretu Hud - El Muhtesar fi tefsir el Kuran el Kerim - Përkthimi persisht - Enciklopedia e Kuranit Fisnik

Ajeti: 94

وَلَمَّا جَآءَ اَمْرُنَا نَجَّیْنَا شُعَیْبًا وَّالَّذِیْنَ اٰمَنُوْا مَعَهٗ بِرَحْمَةٍ مِّنَّا وَاَخَذَتِ الَّذِیْنَ ظَلَمُوا الصَّیْحَةُ فَاَصْبَحُوْا فِیْ دِیَارِهِمْ جٰثِمِیْنَ ۟ۙ

و وقتی فرمان ما بر نابودی قوم شعیب فرا رسید شعیب و کسانی را که همراهش ایمان آورده بودند به رحمتی از جانب خویش نجات دادیم، و کسانی از قومش را که ستم کرده بودند بانگی شدید و مرگبار فرا گرفت که بر اثر آن مردند، و بر روی صورت‌های‌شان سرنگون شدند، و صورت‌های‌شان به خاک چسبید.

Dobitë e ajeteve të kësaj faqeje:

• ذمّ الجهلة الذين لا يفقهون عن الأنبياء ما جاؤوا به من الآيات.

سرزنش جاهلانی که آیاتی را که پیامبران علیهم السلام آورده‌اند درک نمی‌کنند.

• ذمّ وتسفيه من اشتغل بأوامر الناس، وأعرض عن أوامر الله.

سرزنش و نسبت دادن نادانی به کسی‌که به اوامر مردم مشغول شود، و از اوامر الله روی گرداند.

• بيان دور العشيرة في نصرة الدعوة والدعاة.

بیان نقش طایفه در پیروزی دعوت و دعوتگران.

• طرد المشركين من رحمة الله تعالى.

رانده ‌شدن مشرکان از رحمت الله تعالی.