Përkthimi i kuptimeve Ajeti 9 Surja Suretu Fatir - El Muhtesar fi tefsir el Kuran el Kerim - Përkthimi persisht - Enciklopedia e Kuranit Fisnik

Ajeti: 9

وَاللّٰهُ الَّذِیْۤ اَرْسَلَ الرِّیٰحَ فَتُثِیْرُ سَحَابًا فَسُقْنٰهُ اِلٰی بَلَدٍ مَّیِّتٍ فَاَحْیَیْنَا بِهِ الْاَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا ؕ— كَذٰلِكَ النُّشُوْرُ ۟

و الله همان ذاتی است که بادها را فرستاد و این بادها ابرها را حرکت می‌دهند، سپس ابرها را به سرزمینی بدون گیاه می‌رانیم، و با آب آن، زمین را پس از اینکه خشک بود با گیاهانی که در آن می‌رویانیم زنده می‌کنیم، پس رستاخیز مردگان در روز قیامت همان‌گونه است که این زمین را پس از مرگ، با گیاهانی که در آن به ودیعه گذاشتیم زنده کردیم.

Dobitë e ajeteve të kësaj faqeje:

• تسلية الرسول صلى الله عليه وسلم بذكر أخبار الرسل مع أقوامهم.

تسلی‌ دادن رسول صلی الله علیه وسلم با ذکر قصه‌های رسولان همراه اقوامشان.

• الاغترار بالدنيا سبب الإعراض عن الحق.

فریب‌ خوردن به دنیا سبب رویگردانی از حق است.

• اتخاذ الشيطان عدوًّا باتخاذ الأسباب المعينة على التحرز منه؛ من ذكر الله، وتلاوة القرآن، وفعل الطاعة، وترك المعاصي.

گرفتن شیطان به عنوان دشمن با به‌کارگیری اسباب یاری‌رسان بر دوری از او: ذکر الله، تلاوت قرآن، انجام طاعت، و ترک مَعاصی صورت می‌گیرد.

• ثبوت صفة العلو لله تعالى.

ثبوت صفت علوّ برای الله تعالی.