Përkthimi i kuptimeve Surja En Nahl - Përkthimi persisht - Tefsiri i Sadit - Numri i faqes 272 - Enciklopedia e Kuranit Fisnik

Ajeti: 43

وَمَاۤ اَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ اِلَّا رِجَالًا نُّوْحِیْۤ اِلَیْهِمْ فَسْـَٔلُوْۤا اَهْلَ الذِّكْرِ اِنْ كُنْتُمْ لَا تَعْلَمُوْنَ ۟ۙ

خداوند متعال به پیامبرش محمد صلی الله علیه وسلم می‌فرماید: ﴿وَمَآ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ إِلَّا رِجَالٗا﴾ و پیش از تو، جز مردانی را که به آنان وحی کردیم، نفرستاده‌ایم؛ یعنی تو پیامبر تازه‌ای نیستی، و ما پیش از تو، فرشتگانی را به عنوان پیامبر نفرستاده‌ایم؛ بلکه پیامبران پیش از تو، مرد بوده و زن نبوده‌اند. ﴿نُّوحِيٓ إِلَيۡهِمۡ﴾ شرایع و احکام را به آنان وحی نمودیم، که قوانین و احکام الهی، فضل و احسان خدا بر بندگان است. و پیامبران آنچه را بر آنان وحی می‌شد، تبلیغ ‌کردند، بدون اینکه از طرف خودشان چیزی بگویند. ﴿فَسۡ‍َٔلُوٓاْ أَهۡلَ ٱلذِّكۡرِ﴾ در این زمینه از اهل کتاب‌های پیشین بپرسید، ﴿إِن كُنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ﴾ اگر شما اخبار گذشتگان را نمی‌دانید، و شک دارید که خدا مردانی را به عنوان پیامبر فرستاده است یا نه؟ پس در این مورد، از اهل علم بپرسید؛ کسانی که کتاب‌ها و آیات روشنگر الهی بر آنان نازل شده است و آن را شناخته و فهمیده‌اند، و برای آنان ثابت شده است که خداوند جز مردانی از اهل آبادی‌ها، که برآنان وحی فرستاده می‌شد، روانه نکرده است. این آیه اهل علم را مورد ستایش قرار می‌دهد و بالاترین نوع علم و دانش، دانستن کتاب خداوند است؛ زیرا خداوند به کسی که بهره‌ای از علم ندارد، دستور داده تا در همۀ اتفاقات به اهل علم مراجعه نماید. در این آیه، به صورت ضمنی از اهل علم، به عنوان انسان‌های عادل و پاکیزه سخن رفته است؛ زیرا خداوند دستور داده، از آنها پرسیده شود، و اینکه جاهل و نادان، با سؤال از دانا، از مسئولیت و عاقبت بد، رهایی می‌یابد. واین آیه دلالت می‌نماید که خداوند، علما را امانت دار وحی و قرآن خویش قرارداده است، و به آنان دستور داده است که به خودسازی و پاکیزه کردن نفس خویش، و متصف شدن به صفت‌های کمال بپردازند. و بهترین اهل علم، کسانی هستند که از این قرآن بزرگ آگاهی داشته باشند. و در حقیقت عالمان قرآن، اهل علم حقیقی هستند، و از دیگران به این نام [اهل علم] اولی‌ترند. بنابراین خداوند متعال فرمود:

Ajeti: 44

بِالْبَیِّنٰتِ وَالزُّبُرِ ؕ— وَاَنْزَلْنَاۤ اِلَیْكَ الذِّكْرَ لِتُبَیِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ اِلَیْهِمْ وَلَعَلَّهُمْ یَتَفَكَّرُوْنَ ۟

﴿وَأَنزَلۡنَآ إِلَيۡكَ ٱلذِّكۡرَ﴾ و قرآن را بر تو فرو فرستادیم که تمام امور ظاهری و باطنی، دینی و دنیایی مورد نیاز بندگان، در آن وجود دارد. ﴿لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيۡهِمۡ﴾ تا چیزی را که برای مردم فرو فرستاده شده است، روشن سازی. و این، شامل روشنگری کلمات و مفاهیم قرآن می‌باشد. ﴿وَلَعَلَّهُمۡ يَتَفَكَّرُونَ﴾ شاید که در قرآن بیندیشند و برحسب استعداد و توانایی خود، گنج‌ها و علوم آن را بیرون بیاورند.

Ajeti: 45

اَفَاَمِنَ الَّذِیْنَ مَكَرُوا السَّیِّاٰتِ اَنْ یَّخْسِفَ اللّٰهُ بِهِمُ الْاَرْضَ اَوْ یَاْتِیَهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَیْثُ لَا یَشْعُرُوْنَ ۟ۙ

در اینجا خداوند کافران و تکذیب‌کنندگان و گناهکاران را تهدید نموده، و از عذاب ناگهانی خود برحذر می‌دارد؛ زیرا بعید نیست که عذاب خداوند آنان را فراگیرد، در حالی که آنان نمی‌دانند. یا خداوند آنان را از بالای سرشان به عذاب خویش گرفتار نماید؛ یا با فرو بردنشان در دل زمین، آنها را عذاب دهد؛ و یا در حال رفت و آمدشان، و زمانی که از عذاب الهی در بیم و هراس نیستند؛ یا زمانی که از عذاب خدا بیمناک و هراسان‌اند، آنان را عذاب دهد. پس آنان در هیچ حالتی از این حالت‌ها نمی‌توانند از دست خداوند بگریزند، و او را درمانده کنند، بلکه پیشانی‌هایشان به دست خدا است. اما خداوند رئوف و مهربان است و گناهکاران‌را فوراً عذاب نمی‌دهد، بلکه به آنها مهلت، سلامتی و روزی می‌دهد، درحالی که آنها، او و دوستانش را اذیت می‌کنند. با وجود این، خداوند درهای توبه را به روی آنها می‌گشاید، و از آنان می‌خواهد تا از گناهان و بدی‌هایی که به ایشان زیان می‌رساند، دست بکشند؛ ودر مقابل توبه و دست کشیدن از گناهان، بهترین نعمت‌ها را به آنان وعده داده و گناهانی را که از آنان سرزده است، می‌آمرزد. پس مجرم و گناهکار باید از پروردگارش شرم نماید؛ چراکه نعمت‌های خود را در همۀ حالت‌ها بر او فرو می‌ریزد، اما گناهان او در همۀ حالات بالا می‌رود. و بداند که خداوند مهلت می‌دهد، اما فراموش نمی‌کند؛ و هرگاه گناهکاران را بگیرد، آنان را رسوا خواهد کرد. پس گناهکاران باید توبه نمایند و به سوی او باز گردند؛ زیرا او مهربان و توبه پذیر است. پس بشتابید به سوی رحمت گسترده و احسان فراگیر الهی، و راهی را درپیش گیرید که انسان را به فضل پروردگارِ مهربان می‌رساند. آری! راه پرهیزگاری و ترس از خدا و عمل کردن به فرامین او را در پیش گیرید.

Ajeti: 46

اَوْ یَاْخُذَهُمْ فِیْ تَقَلُّبِهِمْ فَمَا هُمْ بِمُعْجِزِیْنَ ۟ۙ

در اینجا خداوند کافران و تکذیب‌کنندگان و گناهکاران را تهدید نموده، و از عذاب ناگهانی خود برحذر می‌دارد؛ زیرا بعید نیست که عذاب خداوند آنان را فراگیرد، در حالی که آنان نمی‌دانند. یا خداوند آنان را از بالای سرشان به عذاب خویش گرفتار نماید؛ یا با فرو بردنشان در دل زمین، آنها را عذاب دهد؛ و یا در حال رفت و آمدشان، و زمانی که از عذاب الهی در بیم و هراس نیستند؛ یا زمانی که از عذاب خدا بیمناک و هراسان‌اند، آنان را عذاب دهد. پس آنان در هیچ حالتی از این حالت‌ها نمی‌توانند از دست خداوند بگریزند، و او را درمانده کنند، بلکه پیشانی‌هایشان به دست خدا است. اما خداوند رئوف و مهربان است و گناهکاران‌را فوراً عذاب نمی‌دهد، بلکه به آنها مهلت، سلامتی و روزی می‌دهد، درحالی که آنها، او و دوستانش را اذیت می‌کنند. با وجود این، خداوند درهای توبه را به روی آنها می‌گشاید، و از آنان می‌خواهد تا از گناهان و بدی‌هایی که به ایشان زیان می‌رساند، دست بکشند؛ ودر مقابل توبه و دست کشیدن از گناهان، بهترین نعمت‌ها را به آنان وعده داده و گناهانی را که از آنان سرزده است، می‌آمرزد. پس مجرم و گناهکار باید از پروردگارش شرم نماید؛ چراکه نعمت‌های خود را در همۀ حالت‌ها بر او فرو می‌ریزد، اما گناهان او در همۀ حالات بالا می‌رود. و بداند که خداوند مهلت می‌دهد، اما فراموش نمی‌کند؛ و هرگاه گناهکاران را بگیرد، آنان را رسوا خواهد کرد. پس گناهکاران باید توبه نمایند و به سوی او باز گردند؛ زیرا او مهربان و توبه پذیر است. پس بشتابید به سوی رحمت گسترده و احسان فراگیر الهی، و راهی را درپیش گیرید که انسان را به فضل پروردگارِ مهربان می‌رساند. آری! راه پرهیزگاری و ترس از خدا و عمل کردن به فرامین او را در پیش گیرید.

Ajeti: 47

اَوْ یَاْخُذَهُمْ عَلٰی تَخَوُّفٍ ؕ— فَاِنَّ رَبَّكُمْ لَرَءُوْفٌ رَّحِیْمٌ ۟

در اینجا خداوند کافران و تکذیب‌کنندگان و گناهکاران را تهدید نموده، و از عذاب ناگهانی خود برحذر می‌دارد؛ زیرا بعید نیست که عذاب خداوند آنان را فراگیرد، در حالی که آنان نمی‌دانند. یا خداوند آنان را از بالای سرشان به عذاب خویش گرفتار نماید؛ یا با فرو بردنشان در دل زمین، آنها را عذاب دهد؛ و یا در حال رفت و آمدشان، و زمانی که از عذاب الهی در بیم و هراس نیستند؛ یا زمانی که از عذاب خدا بیمناک و هراسان‌اند، آنان را عذاب دهد. پس آنان در هیچ حالتی از این حالت‌ها نمی‌توانند از دست خداوند بگریزند، و او را درمانده کنند، بلکه پیشانی‌هایشان به دست خدا است. اما خداوند رئوف و مهربان است و گناهکاران‌را فوراً عذاب نمی‌دهد، بلکه به آنها مهلت، سلامتی و روزی می‌دهد، درحالی که آنها، او و دوستانش را اذیت می‌کنند. با وجود این، خداوند درهای توبه را به روی آنها می‌گشاید، و از آنان می‌خواهد تا از گناهان و بدی‌هایی که به ایشان زیان می‌رساند، دست بکشند؛ ودر مقابل توبه و دست کشیدن از گناهان، بهترین نعمت‌ها را به آنان وعده داده و گناهانی را که از آنان سرزده است، می‌آمرزد. پس مجرم و گناهکار باید از پروردگارش شرم نماید؛ چراکه نعمت‌های خود را در همۀ حالت‌ها بر او فرو می‌ریزد، اما گناهان او در همۀ حالات بالا می‌رود. و بداند که خداوند مهلت می‌دهد، اما فراموش نمی‌کند؛ و هرگاه گناهکاران را بگیرد، آنان را رسوا خواهد کرد. پس گناهکاران باید توبه نمایند و به سوی او باز گردند؛ زیرا او مهربان و توبه پذیر است. پس بشتابید به سوی رحمت گسترده و احسان فراگیر الهی، و راهی را درپیش گیرید که انسان را به فضل پروردگارِ مهربان می‌رساند. آری! راه پرهیزگاری و ترس از خدا و عمل کردن به فرامین او را در پیش گیرید.

Ajeti: 48

اَوَلَمْ یَرَوْا اِلٰی مَا خَلَقَ اللّٰهُ مِنْ شَیْءٍ یَّتَفَیَّؤُا ظِلٰلُهٗ عَنِ الْیَمِیْنِ وَالشَّمَآىِٕلِ سُجَّدًا لِّلّٰهِ وَهُمْ دٰخِرُوْنَ ۟

خداوند متعال می‌فرماید: ﴿أَوَ لَمۡ يَرَوۡاْ﴾ آیا کسانی که در یگانگی و عظمت و کمال پروردگارشان شک دارند، ﴿إِلَىٰ مَا خَلَقَ ٱللَّهُ مِن شَيۡءٖ يَتَفَيَّؤُاْ ظِلَٰلُهُۥ عَنِ ٱلۡيَمِينِ وَٱلشَّمَآئِلِ﴾ به همۀ آفریده‌های خداوند نمی‌نگرند و اینکه سایه‌هایشان به راست و چپ می‌گرداند؟! ﴿سُجَّدٗا لِّلَّهِ﴾ همه در برابر پروردگارشان سجده می‌برند، و در برابر عظمت و شکوه الهی فروتن‌اند. ﴿وَهُمۡ دَٰخِرُونَ﴾ آنها فروتن و خاضع هستند؛ و تحت تسخیر و تدبیر قدرت الهی، سر کرنش فرود آورده‌اند، و پیشانی همۀ آنان در دست خداوند است.

Ajeti: 49

وَلِلّٰهِ یَسْجُدُ مَا فِی السَّمٰوٰتِ وَمَا فِی الْاَرْضِ مِنْ دَآبَّةٍ وَّالْمَلٰٓىِٕكَةُ وَهُمْ لَا یَسْتَكْبِرُوْنَ ۟

﴿وَلِلَّهِۤ يَسۡجُدُۤ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِ مِن دَآبَّةٖ﴾ و آنچه که در آسمان‌ها و آنچه در زمین است و حیوانات ناطق و غیر ناطقی که در زمین هستند، خدا را سجده می‌برند، ﴿وَٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ﴾ و فرشتگان نیز برای خدا سجده می‌کنند. بعد از بیان عموم سجده کنندگان؛ فرشتگان را، به خاطر فضیلت و شرافتشان، و به خاطر کثرت و زیادی عبادتشان به طور خاص بیان نمود. بنابراین فرمود: ﴿وَهُمۡ لَا يَسۡتَكۡبِرُونَ﴾ و آنها از انجام عبادت الهی تکبر نمی‌ورزند، با اینکه تعدادشان زیاد است، و بزرگ و قوی هستند، همان‌طور که خداوند متعال فرموده است: ﴿لَّن يَسۡتَنكِفَ ٱلۡمَسِيحُ أَن يَكُونَ عَبۡدٗا لِّلَّهِ وَلَا ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ ٱلۡمُقَرَّبُونَ﴾ مسیح و فرشتگان مقرّب، از اینکه بندۀ خدا باشند، هرگز ابا نورزیده‌اند.

Ajeti: 50

یَخَافُوْنَ رَبَّهُمْ مِّنْ فَوْقِهِمْ وَیَفْعَلُوْنَ مَا یُؤْمَرُوْنَ ۟

﴿يَخَافُونَ رَبَّهُم مِّن فَوۡقِهِمۡ﴾ پس از آنکه خداوند متعال فرشتگان را، به خاطر کثرت طاعت، و فروتنی در مقابل خدا ستایش نمود؛ آنان را به خاطر ترس از خدا ستود، خداوندی که از حیث ذات و چیره‌گی بر بالای آنان قرار دارد. پس آنان در برابر قدرت او همواره فروتن‌اند. ﴿وَيَفۡعَلُونَ مَا يُؤۡمَرُونَ﴾ و خداوند آنان را به هرچه فرمان دهد، فرمانش را از روی رغبت و اختیار اطاعت می‌نمایند. سجدۀ مخلوقات برای خداوند، دو نوع است: یکی سجدۀ اضطراری است که بر صفات کمال خداوند دلالت می‌نماید. و این برای مؤمن و کافر، نیکوکار و فاسق، حیوان ناطق و غیره عام است. و دیگری سجدۀ اختیاری که ویژۀ بندگان مؤمن و دوستان خدا و فرشتگان و دیگر مخلوقات است.

Ajeti: 51

وَقَالَ اللّٰهُ لَا تَتَّخِذُوْۤا اِلٰهَیْنِ اثْنَیْنِ ۚ— اِنَّمَا هُوَ اِلٰهٌ وَّاحِدٌ ۚ— فَاِیَّایَ فَارْهَبُوْنِ ۟

خداوند متعال دستور می‌دهد تا تنها او، به یگانگی پرستش شود، و در این راستا چنین استدلال می‌نماید که تنها اوست نعمت‌ها را می‌دهد، پس فرمود: ﴿لَا تَتَّخِذُوٓاْ إِلَٰهَيۡنِ ٱثۡنَيۡنِ﴾ دو معبود برمگیرید؟ یعنی در عبادت، هیچ شریکی را برای خدا قرار ندهید؛ چرا که ﴿إِنَّمَا هُوَ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞ﴾ او تنها معبود یگانه و یکتاست؛ و در صفت‌های بزرگش و در همۀ کارهایش، یگانه و یکتاست. پس همان‌طور که او، در ذات و اسما و صفات و کارهایش یکتاست؛ در عبادت نیز باید او را یکی بدانید. بنابراین فرمود: ﴿فَإِيَّٰيَ فَٱرۡهَبُونِ﴾ پس، از من بترسید و دستور مرا اطاعت کنید؛ و ازآنچه نهی نموده‌ام، بپرهیزید؛ و چیزی از مخلوقات را، با من شریک نکنید؛ زیرا مخلوقات همه، مملوک خدا می‌باشند.

Ajeti: 52

وَلَهٗ مَا فِی السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَلَهُ الدِّیْنُ وَاصِبًا ؕ— اَفَغَیْرَ اللّٰهِ تَتَّقُوْنَ ۟

﴿وَلَهُۥ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَلَهُ ٱلدِّينُ وَاصِبًا﴾ و آنچه در آسمان‌ها و زمین است، از آن اوست، و دین ماندگار نیز از آن اوست؛ یعنی دین و عبادت و کرنش، در همۀ اوقات برای خدای یگانه است. پس دین را فقط از آن خدا بدانید، و عبادت را فقط برای خدا انجام دهید، و به عبادت و بندگی پروردگار متعال بپردازید. ﴿أَفَغَيۡرَ ٱللَّهِ تَتَّقُونَ﴾ آیا از غیر خدا؛ از اهل زمین و آسمان‌ها می‌ترسید؟! آنها نمی‌توانند به شما سود یا زیانی برسانند؛

Ajeti: 53

وَمَا بِكُمْ مِّنْ نِّعْمَةٍ فَمِنَ اللّٰهِ ثُمَّ اِذَا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فَاِلَیْهِ تَجْـَٔرُوْنَ ۟ۚ

و خداوند در بخشیدن و دادن، یگانه و یکتاست. ﴿وَمَا بِكُم مِّن نِّعۡمَةٖ﴾ و نعمت‌های ظاهری و باطنی که از آن برخوردار هستید، ﴿فَمِنَ ٱللَّهِ﴾ همه از سوی خداست، و هیچ‌کس در آن با خداوند شریک نیست. ﴿ثُمَّ إِذَا مَسَّكُمُ ٱلضُّرُّ﴾ سپس چون زیانی از قبیل: فقر و بیماری و سختی به شما برسد، ﴿ فَإِلَيۡهِ تَجۡ‍َٔرُونَ﴾ او را با ناله و زاری به فریاد می‌خوانید؛ چون می‌دانید هیچ کس جز او، زیان و سختی را دور نمی‌کند. پس عبادت؛ تنها شایستۀ خدایی است که آنچه را دوست دارید، به شما بخشیده؛ و آنچه را که دوست ندارید، از شما دور نموده است. اما بیشتر مردم برخود ستم می‌نمایند؛ و نعمت الهی را که برآنان انعام نموده است، انکار می‌کنند؛ و چون درحالت آسایش قرار بگیرند، برخی ازمخلوقات و آفریده‌های خداوند را که ‌خودشان محتاج‌اند، شریک او می‌سازند. بنابراین فرمود:

Ajeti: 54

ثُمَّ اِذَا كَشَفَ الضُّرَّ عَنْكُمْ اِذَا فَرِیْقٌ مِّنْكُمْ بِرَبِّهِمْ یُشْرِكُوْنَ ۟ۙ

و خداوند در بخشیدن و دادن، یگانه و یکتاست. ﴿وَمَا بِكُم مِّن نِّعۡمَةٖ﴾ و نعمت‌های ظاهری و باطنی که از آن برخوردار هستید، ﴿فَمِنَ ٱللَّهِ﴾ همه از سوی خداست، و هیچ‌کس در آن با خداوند شریک نیست. ﴿ثُمَّ إِذَا مَسَّكُمُ ٱلضُّرُّ﴾ سپس چون زیانی از قبیل: فقر و بیماری و سختی به شما برسد، ﴿ فَإِلَيۡهِ تَجۡ‍َٔرُونَ﴾ او را با ناله و زاری به فریاد می‌خوانید؛ چون می‌دانید هیچ کس جز او، زیان و سختی را دور نمی‌کند. پس عبادت؛ تنها شایستۀ خدایی است که آنچه را دوست دارید، به شما بخشیده؛ و آنچه را که دوست ندارید، از شما دور نموده است. اما بیشتر مردم برخود ستم می‌نمایند؛ و نعمت الهی را که برآنان انعام نموده است، انکار می‌کنند؛ و چون درحالت آسایش قرار بگیرند، برخی ازمخلوقات و آفریده‌های خداوند را که ‌خودشان محتاج‌اند، شریک او می‌سازند. بنابراین فرمود: