மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அபஸ - அல்பேனிய மொழிபெயர்ப்பு - ஹசன் நஹி - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

Suretu Abese

வசனம்: 1

عَبَسَ وَتَوَلَّىٰٓ

Ai^[393] u vrenjt dhe ktheu kurrizin,

[393] Muhamedi (a.s.).

வசனம்: 2

أَن جَآءَهُ ٱلۡأَعۡمَىٰ

kur i erdhi pranë i verbri.

வசனம்: 3

وَمَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّهُۥ يَزَّكَّىٰٓ

E ku e di ti, ndoshta ai dëshironte të pastrohej (nga gjynahet)

வசனம்: 4

أَوۡ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكۡرَىٰٓ

ose të merrte këshillë, e këshilla t’i sillte dobi atij?!

வசனம்: 5

أَمَّا مَنِ ٱسۡتَغۡنَىٰ

Sa për atë që është i pasur,

வசனம்: 6

فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ

ti atij po i kushton vëmendje,

வசனம்: 7

وَمَا عَلَيۡكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ

megjithëse nuk ke përgjegjësi, nëse ai nuk dëshiron të pastrohet.

வசனம்: 8

وَأَمَّا مَن جَآءَكَ يَسۡعَىٰ

Sa për atë që të vjen duke nxituar

வசனம்: 9

وَهُوَ يَخۡشَىٰ

dhe ndien frikë (nga Allahu),

வசனம்: 10

فَأَنتَ عَنۡهُ تَلَهَّىٰ

ti atij nuk po ia vë veshin.

வசனம்: 11

كَلَّآ إِنَّهَا تَذۡكِرَةٞ

Mos vepro ashtu! Në të vërtetë, ky (Kuran) është këshillë,

வசனம்: 12

فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ

pra, kush të dojë, le të marrë këshillë!

வசனம்: 13

فِي صُحُفٖ مُّكَرَّمَةٖ

Ai ndodhet në Faqe të nderuara,^[394]

[394] Në Leuhi Mahfûdh.

வசனம்: 14

مَّرۡفُوعَةٖ مُّطَهَّرَةِۭ

të lartësuara, të pastra,

வசனம்: 15

بِأَيۡدِي سَفَرَةٖ

në duart e shkruesve (engjëj)

வசனம்: 16

كِرَامِۭ بَرَرَةٖ

të ndershëm dhe të drejtë.

வசனம்: 17

قُتِلَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَآ أَكۡفَرَهُۥ

Mallkuar qoftë njeriu! Sa mosmirënjohës që është ai!

வசனம்: 18

مِنۡ أَيِّ شَيۡءٍ خَلَقَهُۥ

Prej çfarë gjëje e krijon Allahu atë?

வசனம்: 19

مِن نُّطۡفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ

Prej pikës së farës e krijon dhe i jep përmasa të rregullta.

வசனம்: 20

ثُمَّ ٱلسَّبِيلَ يَسَّرَهُۥ

Më pas ia lehtëson rrugën (e lindjes)

வசனம்: 21

ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقۡبَرَهُۥ

e pastaj e vdes dhe i cakton një varr,

வசனம்: 22

ثُمَّ إِذَا شَآءَ أَنشَرَهُۥ

dhe, kur të dojë, Ai e ringjall.

வசனம்: 23

كَلَّا لَمَّا يَقۡضِ مَآ أَمَرَهُۥ

E megjithatë, njeriu ende nuk i ka plotësuar ato që i ka urdhëruar Ai!

வசனம்: 24

فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ

Le të mendojë njeriu për ushqimin e vet:

வசனம்: 25

أَنَّا صَبَبۡنَا ٱلۡمَآءَ صَبّٗا

Jemi Ne që lëshojmë ujë me bollëk,

வசனம்: 26

ثُمَّ شَقَقۡنَا ٱلۡأَرۡضَ شَقّٗا

pastaj e çajmë tokën në thellësi

வசனம்: 27

فَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا حَبّٗا

dhe nxjerrim prej saj drithërat,

வசனம்: 28

وَعِنَبٗا وَقَضۡبٗا

rrushin e perimet,

வசனம்: 29

وَزَيۡتُونٗا وَنَخۡلٗا

ullirin e palmat,

வசனம்: 30

وَحَدَآئِقَ غُلۡبٗا

kopshtet e dendura,

வசனம்: 31

وَفَٰكِهَةٗ وَأَبّٗا

pemët dhe gjithë barërat,

வசனம்: 32

مَّتَٰعٗا لَّكُمۡ وَلِأَنۡعَٰمِكُمۡ

që t’i gëzoni ju dhe bagëtitë tuaja.

வசனம்: 33

فَإِذَا جَآءَتِ ٱلصَّآخَّةُ

Por, kur të vijë Ushtima,

வசனம்: 34

يَوۡمَ يَفِرُّ ٱلۡمَرۡءُ مِنۡ أَخِيهِ

atë Ditë njeriu do të ikë nga i vëllai,

வசனம்: 35

وَأُمِّهِۦ وَأَبِيهِ

nga e ëma dhe nga i ati,

வசனம்: 36

وَصَٰحِبَتِهِۦ وَبَنِيهِ

nga e shoqja dhe nga fëmijët e vet.

வசனம்: 37

لِكُلِّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ يَوۡمَئِذٖ شَأۡنٞ يُغۡنِيهِ

Atë Ditë, secili prej tyre do të ketë aq shqetësim për veten, sa do t’i mjaftojë.

வசனம்: 38

وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ مُّسۡفِرَةٞ

Atë Ditë do të ketë fytyra rrëzëllore,

வசனம்: 39

ضَاحِكَةٞ مُّسۡتَبۡشِرَةٞ

të qeshura e të gëzuara.

வசனம்: 40

وَوُجُوهٞ يَوۡمَئِذٍ عَلَيۡهَا غَبَرَةٞ

Atë Ditë do të ketë (edhe) fytyra të pluhurosura,

வசனம்: 41

تَرۡهَقُهَا قَتَرَةٌ

që do t’i mbulojë errësira.

வசனம்: 42

أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡكَفَرَةُ ٱلۡفَجَرَةُ

Këta janë jobesimtarët, gjynahqarët.