Anlam tercümesi Sure Sûretu Abese - Arnavutça Kur'an-ı Kerim Meali - Kur'an-ı Kerim Ansiklopedisi

Suretu Abese

Ayet: 1

عَبَسَ وَتَوَلَّىٰٓ

Ai^[393] u vrenjt dhe ktheu kurrizin,

[393] Muhamedi (a.s.).

Ayet: 2

أَن جَآءَهُ ٱلۡأَعۡمَىٰ

kur i erdhi pranë i verbri.

Ayet: 3

وَمَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّهُۥ يَزَّكَّىٰٓ

E ku e di ti, ndoshta ai dëshironte të pastrohej (nga gjynahet)

Ayet: 4

أَوۡ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكۡرَىٰٓ

ose të merrte këshillë, e këshilla t’i sillte dobi atij?!

Ayet: 5

أَمَّا مَنِ ٱسۡتَغۡنَىٰ

Sa për atë që është i pasur,

Ayet: 6

فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ

ti atij po i kushton vëmendje,

Ayet: 7

وَمَا عَلَيۡكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ

megjithëse nuk ke përgjegjësi, nëse ai nuk dëshiron të pastrohet.

Ayet: 8

وَأَمَّا مَن جَآءَكَ يَسۡعَىٰ

Sa për atë që të vjen duke nxituar

Ayet: 9

وَهُوَ يَخۡشَىٰ

dhe ndien frikë (nga Allahu),

Ayet: 10

فَأَنتَ عَنۡهُ تَلَهَّىٰ

ti atij nuk po ia vë veshin.

Ayet: 11

كَلَّآ إِنَّهَا تَذۡكِرَةٞ

Mos vepro ashtu! Në të vërtetë, ky (Kuran) është këshillë,

Ayet: 12

فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ

pra, kush të dojë, le të marrë këshillë!

Ayet: 13

فِي صُحُفٖ مُّكَرَّمَةٖ

Ai ndodhet në Faqe të nderuara,^[394]

[394] Në Leuhi Mahfûdh.

Ayet: 14

مَّرۡفُوعَةٖ مُّطَهَّرَةِۭ

të lartësuara, të pastra,

Ayet: 15

بِأَيۡدِي سَفَرَةٖ

në duart e shkruesve (engjëj)

Ayet: 16

كِرَامِۭ بَرَرَةٖ

të ndershëm dhe të drejtë.

Ayet: 17

قُتِلَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَآ أَكۡفَرَهُۥ

Mallkuar qoftë njeriu! Sa mosmirënjohës që është ai!

Ayet: 18

مِنۡ أَيِّ شَيۡءٍ خَلَقَهُۥ

Prej çfarë gjëje e krijon Allahu atë?

Ayet: 19

مِن نُّطۡفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ

Prej pikës së farës e krijon dhe i jep përmasa të rregullta.

Ayet: 20

ثُمَّ ٱلسَّبِيلَ يَسَّرَهُۥ

Më pas ia lehtëson rrugën (e lindjes)

Ayet: 21

ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقۡبَرَهُۥ

e pastaj e vdes dhe i cakton një varr,

Ayet: 22

ثُمَّ إِذَا شَآءَ أَنشَرَهُۥ

dhe, kur të dojë, Ai e ringjall.

Ayet: 23

كَلَّا لَمَّا يَقۡضِ مَآ أَمَرَهُۥ

E megjithatë, njeriu ende nuk i ka plotësuar ato që i ka urdhëruar Ai!

Ayet: 24

فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ

Le të mendojë njeriu për ushqimin e vet:

Ayet: 25

أَنَّا صَبَبۡنَا ٱلۡمَآءَ صَبّٗا

Jemi Ne që lëshojmë ujë me bollëk,

Ayet: 26

ثُمَّ شَقَقۡنَا ٱلۡأَرۡضَ شَقّٗا

pastaj e çajmë tokën në thellësi

Ayet: 27

فَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا حَبّٗا

dhe nxjerrim prej saj drithërat,

Ayet: 28

وَعِنَبٗا وَقَضۡبٗا

rrushin e perimet,

Ayet: 29

وَزَيۡتُونٗا وَنَخۡلٗا

ullirin e palmat,

Ayet: 30

وَحَدَآئِقَ غُلۡبٗا

kopshtet e dendura,

Ayet: 31

وَفَٰكِهَةٗ وَأَبّٗا

pemët dhe gjithë barërat,

Ayet: 32

مَّتَٰعٗا لَّكُمۡ وَلِأَنۡعَٰمِكُمۡ

që t’i gëzoni ju dhe bagëtitë tuaja.

Ayet: 33

فَإِذَا جَآءَتِ ٱلصَّآخَّةُ

Por, kur të vijë Ushtima,

Ayet: 34

يَوۡمَ يَفِرُّ ٱلۡمَرۡءُ مِنۡ أَخِيهِ

atë Ditë njeriu do të ikë nga i vëllai,

Ayet: 35

وَأُمِّهِۦ وَأَبِيهِ

nga e ëma dhe nga i ati,

Ayet: 36

وَصَٰحِبَتِهِۦ وَبَنِيهِ

nga e shoqja dhe nga fëmijët e vet.

Ayet: 37

لِكُلِّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ يَوۡمَئِذٖ شَأۡنٞ يُغۡنِيهِ

Atë Ditë, secili prej tyre do të ketë aq shqetësim për veten, sa do t’i mjaftojë.

Ayet: 38

وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ مُّسۡفِرَةٞ

Atë Ditë do të ketë fytyra rrëzëllore,

Ayet: 39

ضَاحِكَةٞ مُّسۡتَبۡشِرَةٞ

të qeshura e të gëzuara.

Ayet: 40

وَوُجُوهٞ يَوۡمَئِذٍ عَلَيۡهَا غَبَرَةٞ

Atë Ditë do të ketë (edhe) fytyra të pluhurosura,

Ayet: 41

تَرۡهَقُهَا قَتَرَةٌ

që do t’i mbulojë errësira.

Ayet: 42

أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡكَفَرَةُ ٱلۡفَجَرَةُ

Këta janë jobesimtarët, gjynahqarët.