மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் அர்ரூம் - அல்பேனிய மொழிபெயர்ப்பு- அர்ருவ்வாத் மொழிபெயர்ப்பு நிலையம் (இதன் பணிகள் நடைபெறுகின்றன) - பக்க எண் 408 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 33

وَإِذَا مَسَّ ٱلنَّاسَ ضُرّٞ دَعَوۡاْ رَبَّهُم مُّنِيبِينَ إِلَيۡهِ ثُمَّ إِذَآ أَذَاقَهُم مِّنۡهُ رَحۡمَةً إِذَا فَرِيقٞ مِّنۡهُم بِرَبِّهِمۡ يُشۡرِكُونَ

Kur njerëzit i godet ndonjë e keqe, ata i luten Zotit të tyre, duke u kthyer tek Ai të penduar, Por, sapo ua mundëson të shijojnë mëshirën e Tij, disa prej tyre i bëjnë ortakë Zotit të tyre,

வசனம்: 34

لِيَكۡفُرُواْ بِمَآ ءَاتَيۡنَٰهُمۡۚ فَتَمَتَّعُواْ فَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَ

duke mohuar kështu të mirat që ua dhamë. Por, kënaquni (për pak kohë), se së shpejti do ta kuptoni!

வசனம்: 35

أَمۡ أَنزَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ سُلۡطَٰنٗا فَهُوَ يَتَكَلَّمُ بِمَا كَانُواْ بِهِۦ يُشۡرِكُونَ

Mos vallë u kemi shpallur Ne atyre ndonjë dëshmi që mbështet shoqërimin që ia bëjnë Atij (në adhurim)?!

வசனம்: 36

وَإِذَآ أَذَقۡنَا ٱلنَّاسَ رَحۡمَةٗ فَرِحُواْ بِهَاۖ وَإِن تُصِبۡهُمۡ سَيِّئَةُۢ بِمَا قَدَّمَتۡ أَيۡدِيهِمۡ إِذَا هُمۡ يَقۡنَطُونَ

Kur ua mundësojmë njerëzve të shijojnë mëshirën, ata gëzohen me të e, kur i godet ndonjë e keqe për shkak të asaj që kanë bërë duart e tyre, i humbin shpresat.

வசனம்: 37

أَوَلَمۡ يَرَوۡاْ أَنَّ ٱللَّهَ يَبۡسُطُ ٱلرِّزۡقَ لِمَن يَشَآءُ وَيَقۡدِرُۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ

A nuk e shohin ata se Allahu ia shton rizkun kujt të dojë dhe ia pakon kujt të dojë?! Vërtet, në këtë ka shenja për njerëzit që besojnë.

வசனம்: 38

فَـَٔاتِ ذَا ٱلۡقُرۡبَىٰ حَقَّهُۥ وَٱلۡمِسۡكِينَ وَٱبۡنَ ٱلسَّبِيلِۚ ذَٰلِكَ خَيۡرٞ لِّلَّذِينَ يُرِيدُونَ وَجۡهَ ٱللَّهِۖ وَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ

Pra, jepja të afërmit, nevojtarit dhe udhëtarit të mbetur rrugës të drejtën e vet! Kjo është më e mirë për ata që kërkojnë kënaqësinë e Allahut. Mu ata janë të sukseshmit.

வசனம்: 39

وَمَآ ءَاتَيۡتُم مِّن رِّبٗا لِّيَرۡبُوَاْ فِيٓ أَمۡوَٰلِ ٱلنَّاسِ فَلَا يَرۡبُواْ عِندَ ٱللَّهِۖ وَمَآ ءَاتَيۡتُم مِّن زَكَوٰةٖ تُرِيدُونَ وَجۡهَ ٱللَّهِ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُضۡعِفُونَ

Çfarëdo pasurie që u jepni njerëzve me qëllim që t'ju kthehet më shumë, ajo nuk shtohet tek Allahu.^[1] Ndërkaq, çfarëdo lëmoshe që jepni, duke kërkuar kënaqësinë e Allahut, pikërisht kjo është ajo që do të shumëfishohet.

[1] Pra, ai që jep diçka me qëllim që t'i kthehet më tepër se aq, nuk do të ketë shpërblim tek Allahu.

வசனம்: 40

ٱللَّهُ ٱلَّذِي خَلَقَكُمۡ ثُمَّ رَزَقَكُمۡ ثُمَّ يُمِيتُكُمۡ ثُمَّ يُحۡيِيكُمۡۖ هَلۡ مِن شُرَكَآئِكُم مَّن يَفۡعَلُ مِن ذَٰلِكُم مِّن شَيۡءٖۚ سُبۡحَٰنَهُۥ وَتَعَٰلَىٰ عَمَّا يُشۡرِكُونَ

Allahu është Ai që ju krijoi ju, pastaj ju furnizoi e më pas ju bën të vdisni e mandej ju ringjall. A mund të bëjë ndokush nga të adhuruarit tuaj (përveç Allahut) diçka të këtillë? I patëmeta e i Lartësuar është Ai mbi çdo gjë që i shoqërojnë Atij.

வசனம்: 41

ظَهَرَ ٱلۡفَسَادُ فِي ٱلۡبَرِّ وَٱلۡبَحۡرِ بِمَا كَسَبَتۡ أَيۡدِي ٱلنَّاسِ لِيُذِيقَهُم بَعۡضَ ٱلَّذِي عَمِلُواْ لَعَلَّهُمۡ يَرۡجِعُونَ

Në tokë e në det është shfaqur e keqja për shkak të asaj që kanë bërë duart e njerëzve, që Allahu t'i bëjë të shijojnë pasojat e disa veprave që kanë bërë, në mënyrë që të kthehen.