மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் அல்மாயிதா - என்கோ மொழிபெயர்ப்பு- சுலைமான் காந்தி - பக்க எண் 118 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 58

وَإِذَا نَادَيۡتُمۡ إِلَى ٱلصَّلَوٰةِ ٱتَّخَذُوهَا هُزُوٗا وَلَعِبٗاۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ قَوۡمٞ لَّا يَعۡقِلُونَ

ߊߟߎ߫ ߓߊ߯ ߛߊߟߌߡߊߞߟߌ ߞߍ߫ ߞߏߕߊ߲߫ ߸ ߊ߬ߟߎ߬ ߘߴߏ߬ ߡߌ߬ߘߊ߬ ߦߟߍߡߊߞߏ ߣߌ߫ ߡߣߊ߬ߡߣߊ߬ ߞߏ ߘߌ߫ ، ߏ߬ ߘߏ߲߬ ߞߎ߲߭ ߠߋ߬ ߸ ߓߊߏ߬ ߡߌ߬ߙߌ߲߬ߘߌ߫ ߟߴߊ߬ߟߎ߬ ߘߌ߫ ߸ ߤߊߞߟߌ߫ ߕߍ߫ ߡߍ߲ ߠߎ߬ ߟߊ߫.

வசனம்: 59

قُلۡ يَٰٓأَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ هَلۡ تَنقِمُونَ مِنَّآ إِلَّآ أَنۡ ءَامَنَّا بِٱللَّهِ وَمَآ أُنزِلَ إِلَيۡنَا وَمَآ أُنزِلَ مِن قَبۡلُ وَأَنَّ أَكۡثَرَكُمۡ فَٰسِقُونَ

ߊ߬ ߝߐ߫ ߞߏ߫ ߤߍ߲߬ ߊߟߎ߬ ߟߍߙߊߟߞߊ ߟߎ߬ ߸ ߊߟߎ߫ ߦߴߊߟߎ߫ ߕߍ߰ߡߊߛߌ߰ ߟߊ߫ ߒ߬ ߡߊ߬ ߡߋ߬ߘߋ ߜߘߍ߫ ߘߐ߫ ߣߴߊ߲ ߘߍ߲߬ߞߣߍ߬ߦߊ ߕߍ߫ ߊߟߊ߫ ߣߌ߫ ߟߍߙߊ ߡߊ߬ ߸ ߡߍ߲ ߠߊߖߌ߰ߣߴߊ߲ ߡߊ߬ ߸ ߊ߬ ߣߌ߫ ߡߍ߲ ߠߊߖߌ߰ߣߍ߲߫ ߞߘߐ߬ߡߊ߲߫ ߸ ߊ߬ ߣߴߊߟߎ߫ ߝߊ߲߬ߓߊ ߦߋ߫ ߔߊߟߊ߲ߞߊߓߊ߯ߕߐ ߘߌ߫ ߡߍ߲ߞߍ߭؟.

வசனம்: 60

قُلۡ هَلۡ أُنَبِّئُكُم بِشَرّٖ مِّن ذَٰلِكَ مَثُوبَةً عِندَ ٱللَّهِۚ مَن لَّعَنَهُ ٱللَّهُ وَغَضِبَ عَلَيۡهِ وَجَعَلَ مِنۡهُمُ ٱلۡقِرَدَةَ وَٱلۡخَنَازِيرَ وَعَبَدَ ٱلطَّٰغُوتَۚ أُوْلَٰٓئِكَ شَرّٞ مَّكَانٗا وَأَضَلُّ عَن سَوَآءِ ٱلسَّبِيلِ

ߊ߬ ߝߐ߫ ߞߏ߫ ߦߊ߯ߟߊ߫ ߒ ߧߴߊߟߎ߫ ߞߌ߬ߓߊ߬ߙߏ߫ ߡߐ߰ ߟߊ߫ ߓߊ߬ ߸ ߡߍ߲ ߛߊ߬ߙߊ ߞߊ߫ ߖߎ߯ ߊߟߊ߫ ߓߘߊ ߣߌ߲߬ ߓߍ߯ ߘߌ߫؟ ߏ߬ ߦߋ߫ ߡߐ߰ ߟߋ߬ ߘߌ߫ ߸ ߊߟߊ߫ ߞߊ߬ ߡߍ߲ ߘߊ߲ߞߊ߫ ، ߞߊ߬ ߡߐߣߍ߫ ߊ߬ ߡߊ߬ ، ߊ߬ ߣߌ߫ ߞߵߊ߬ߟߎ߬ ߘߏ߫ ߟߎ߫ ߞߍ߫ ߛߎ߬ߟߊ ߟߎ߬ ߣߌ߫ ߟߍ߭ ߟߎ߬ ߘߌ߫ ، ߊ߬ ߣߴߊ߬ ߞߊ߬ ߞߏ߲ߞߏߓߊ ߓߊ߬ߕߏ߬ ، ߒ߬ߓߊ߬ ߏ߬ ߟߎ߫ ߟߋ߬ ߦߙߐ ߖߎ߯ߡߊ߲ߓߊ ߦߋ߫ ߸ ߊ߬ ߣߴߊ߬ߟߎ߫ ߝߟߌ߬ߣߍ߲߬ߓߊ ߦߋ߫ ߛߌߟߊ߫ ߕߋߟߋ߲ߣߍ߲ ߡߊ߬.

வசனம்: 61

وَإِذَا جَآءُوكُمۡ قَالُوٓاْ ءَامَنَّا وَقَد دَّخَلُواْ بِٱلۡكُفۡرِ وَهُمۡ قَدۡ خَرَجُواْ بِهِۦۚ وَٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِمَا كَانُواْ يَكۡتُمُونَ

ߏ߬ ߟߎ߬ ߓߊ߯ ߣߵߊߟߎ߫ ߝߍ߬ ߞߏߕߊ߲߫ ߸ ߊ߬ߟߎ߬ ߘߴߊ߬ ߝߐ߫ ߞߏ߫ ߒ߬ߠߎ߫ ߘߍ߲߬ߞߣߍ߬ߦߊ߬ߣߍ߲߫ ߠߋ߬ ، ߞߵߊ߬ ߕߘߍ߬ ߊ߬ߟߎ߫ ߘߏ߲߬ߣߍ߲߫ ߓߊ߲߬ߓߊ߰ߦߊ ߘߌ߫ ߟߋ߬ ߸ ߞߊ߬ ߓߊ߲߫ ߞߊ߬ ߓߐ߫ ߊ߬ ߘߌ߫ ߕߎ߲߯ߣߌ߲߫ ، ߞߏ߬ߣߌ߲߬ ߊߟߊ߫ ߟߋ߫ ߞߵߊ߬ߟߎ߬ ߟߊ߫ ߞߏ߫ ߘߏ߲߰ߕߊ ߓߍ߯ ߟߐ߲߫ ߕߊߦߌ߫.

வசனம்: 62

وَتَرَىٰ كَثِيرٗا مِّنۡهُمۡ يُسَٰرِعُونَ فِي ٱلۡإِثۡمِ وَٱلۡعُدۡوَٰنِ وَأَكۡلِهِمُ ٱلسُّحۡتَۚ لَبِئۡسَ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

ߌ ߦߴߊ߬ߟߎ ߟߋ߫ ߝߊ߲߬ߓߊ ߦߋ߫ ߟߊ߫ ߜߘߌ߫ ߟߊ߫ ߖߟߎ߬ߡߎ߲ ߣߌ߫ ߖߎ߯ߦߊ ߞߊ߲߬ ߸ ߊ߬ ߣߌ߫ ߞߵߊ߬ ߞߍ߫ ߣߊ߲߬ߝߟߏ߬ ߡߊ߬ߢߍߢߌ߲ߣߍ߲ ߠߎ߬ ߘߊߥߎ߲ ߘߌ߫ ، ߤߊ߲߫ ߸ ߏ߬ ߟߎ߬ ߟߊ߫ ߓߊ߯ߙߊ߫ ߞߍߣߍ߲ ߠߎ߫ ߘߏ߲߬ ߖߎ߯ߦߊ߫ ߘߊ߫ ߥߍ߫.

வசனம்: 63

لَوۡلَا يَنۡهَىٰهُمُ ٱلرَّبَّٰنِيُّونَ وَٱلۡأَحۡبَارُ عَن قَوۡلِهِمُ ٱلۡإِثۡمَ وَأَكۡلِهِمُ ٱلسُّحۡتَۚ لَبِئۡسَ مَا كَانُواْ يَصۡنَعُونَ

ߥߟߊߞߏ߫ ߓߊ߬ߕߏ߬ߟߊ߬ߓߊ ߟߎ߬ ߣߌ߫ ߞߏ߲ߓߏ ߟߎ߫ ߕߍ߬ߘߍ߫ ߊ߬ߟߎ߬ ߝߊߕߊ߲ߕߌ߫ ߊ߬ߟߎ߬ ߟߊ߫ ߖߟߎ߬ߡߎ߲߬ ߞߎ߬ߡߊ߬ ߝߐ ߡߊ߬ ߸ ߊ߬ ߣߴߊ߬ߟߎ߬ ߟߊ߫ ߣߊ߲߬ߝߟߏ߬ ߡߊ߬ߢߍ߬ߢߌ߲߬ߣߍ߲߬ ߘߊߥߎ߲ ߡߊ߬ ، ߤߊ߲߫ ߸ ߏ߬ ߟߎ߬ ߗߋߥߊߟߌ ߟߎ߫ ߘߏ߲߬ ߖߎ߯ߦߊ߫ ߘߊ߫ ߥߍ߫.

வசனம்: 64

وَقَالَتِ ٱلۡيَهُودُ يَدُ ٱللَّهِ مَغۡلُولَةٌۚ غُلَّتۡ أَيۡدِيهِمۡ وَلُعِنُواْ بِمَا قَالُواْۘ بَلۡ يَدَاهُ مَبۡسُوطَتَانِ يُنفِقُ كَيۡفَ يَشَآءُۚ وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرٗا مِّنۡهُم مَّآ أُنزِلَ إِلَيۡكَ مِن رَّبِّكَ طُغۡيَٰنٗا وَكُفۡرٗاۚ وَأَلۡقَيۡنَا بَيۡنَهُمُ ٱلۡعَدَٰوَةَ وَٱلۡبَغۡضَآءَ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِۚ كُلَّمَآ أَوۡقَدُواْ نَارٗا لِّلۡحَرۡبِ أَطۡفَأَهَا ٱللَّهُۚ وَيَسۡعَوۡنَ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَسَادٗاۚ وَٱللَّهُ لَا يُحِبُّ ٱلۡمُفۡسِدِينَ

ߦߊ߬ߤߎ߯ߘߎ ߟߎ߬ ߞߊ߲߫ ߠߋ߬ ߸ ߞߏ߫ ߊߟߊ߫ ߓߟߏ ߞߏߟߏ߲ߜߊ߲ߦߊߣߍ߲߫ ( ߞߊ߬ ߓߐ߫ ߛߐߟߌ ߡߊ߬ ) ߸ ߊ߬ߟߎ ߟߋ߫ ߘߏ߲߬ ߓߟߏ ߟߎ߬ ߞߏߟߏ߲ߜߊ߲ߦߊߣߍ߲߫ ، ߊ߬ ߣߴߊ߬ߟߎ߬ ߘߊ߲ߞߊߣߍ߲߫ ߊ߬ߟߎ߬ ߟߊ߫ ߞߎߡߊ߫ ߝߐߣߍ߲ ߏ߬ ߟߋ ߘߐ߫. ߣߴߏ߬ ߕߍ߫ ‹ ߊߟߊ߫› ߓߟߏ߫ ߝߌ߬ߟߊ ߘߐߝߎߟߋ߲ߣߍ߲߫ ߠߋ߬ ߝߋ߲ߜߋ߲߫ ، ߊ߬ ߦߋ߫ ߛߟߐ ߓߐ߫ ߟߊ߫ ߢߊ߫ ߟߋ߫ ߡߊ߬ ߸ ߡߍ߲ ߓߊ߯ ߊ߬ ߘߌߦߊ߫ ، ߓߊ߬ߙߌ߬ ߌ ߡߊ߰ߙߌ ߣߊ߬ ߟߍߙߊ ߡߍ߲ ߠߊߖߌ߰ ߟߴߌ ߡߊ߬ ߣߌ߲߬ ߸ ߏ߬ ߘߴߊ߬ߟߎ߬ ߛߘߍߡߊ߲߫ ߖߘߌ߫ ߘߊ߲߬ߠߊ߬ߕߊߡߌ߲ ߣߌ߫ ߓߊ߲߬ߓߊ߰ߦߊ ߘߐ߫ ߞߟߋ߫ ، ߊ߲ ߘߏ߲߬ ߞߊ߬ ߖߎ߯ߦߊ ߣߌ߫ ߞߐߣߌ߲ߧߊ ߟߋ߬ ߟߊߝߌ߬ߟߴߊ߬ߟߎ߬ ߕߍ߫ ߝߎߚߎ߫ ߸ ߝߏ߫ ߞߵߊ߬ ߛߌ߰ ߟߐ߬ߓߊ ߟߏ߲ ߠߊ߫. ߊ߬ߟߎ߬ ߓߊ߯ ߞߍ߬ߟߍ ߕߊ ߟߊߡߍߣߍ߲߫ ߞߏߕߊ߲߫ ߸ ߊߟߊ߫ ߘߴߏ߬ ߟߊߛߊ߬ ߡߐ߫ ، ߊ߬ߟߎ߬ ߗߋ ߟߋ߬ ߕߌߢߍߟߌ ߘߌ߫ ߖߡߊ߬ߣߊ ߞߣߐ߫ ، ߊߟߊ߫ ߘߏ߲߬ ߕߍ߫ ߕߌߢߍߟߌߟߊ ߟߎ߫ ߝߍ߬.