மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 20 அத்தியாயம் ஸூரா அல்ஹதீத் - அரபு மொழி - சொற்களின் அர்த்தங்கள் - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 20

ٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّمَا ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَا لَعِبٞ وَلَهۡوٞ وَزِينَةٞ وَتَفَاخُرُۢ بَيۡنَكُمۡ وَتَكَاثُرٞ فِي ٱلۡأَمۡوَٰلِ وَٱلۡأَوۡلَٰدِۖ كَمَثَلِ غَيۡثٍ أَعۡجَبَ ٱلۡكُفَّارَ نَبَاتُهُۥ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَىٰهُ مُصۡفَرّٗا ثُمَّ يَكُونُ حُطَٰمٗاۖ وَفِي ٱلۡأٓخِرَةِ عَذَابٞ شَدِيدٞ وَمَغۡفِرَةٞ مِّنَ ٱللَّهِ وَرِضۡوَٰنٞۚ وَمَا ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَآ إِلَّا مَتَٰعُ ٱلۡغُرُورِ

لَعِبٌ: تَلْعَبُ بِهَا الأَبْدَانُ.
وَلَهْوٌ: تَلْهُو بِهَا القُلُوبُ.
الْكُفَّارَ: الزُّرَّاعَ، سُمُّوا بِذَلِكَ؛ لِأَنَّهُمْ يَسْتُرُونَ الحَبَّ فيِ التُّرَابِ.
يَهِيجُ: يَيْبَسُ.
حُطَامًا: فُتَاتًا مُتَهَشِّمًا.