மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 18 அத்தியாயம் பாதிர் - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான அசாம் மொழிபெயர்ப்பு - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 18

وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِّزْرَ اُخْرٰی ؕ— وَاِنْ تَدْعُ مُثْقَلَةٌ اِلٰی حِمْلِهَا لَا یُحْمَلْ مِنْهُ شَیْءٌ وَّلَوْ كَانَ ذَا قُرْبٰی ؕ— اِنَّمَا تُنْذِرُ الَّذِیْنَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیْبِ وَاَقَامُوا الصَّلٰوةَ ؕ— وَمَنْ تَزَكّٰی فَاِنَّمَا یَتَزَكّٰی لِنَفْسِهٖ ؕ— وَاِلَی اللّٰهِ الْمَصِیْرُ ۟

কোনো প্ৰাণীয়েই আন কোনো প্ৰাণীৰ পাপকৰ্মৰ বোজা বহন নকৰিব। বৰং প্ৰত্যেকেই নিজৰ নিজৰ গুনাহৰ বোজা নিজেই বহন কৰিব লাগিব। যদি কোনো প্ৰাণীয়ে পাপকৰ্মৰ বোজা বহন কৰিব নোৱাৰি অন্য কোনো প্ৰাণীক সহায় কৰিবলৈ আহ্বান কৰে, তথাপিও কোনো প্ৰাণীয়ে তাৰ বোজা বহন কৰিবলৈ প্ৰস্তুত নহ'ব। যদিও সি কোনো নিকট আত্মীয় নহওক কিয়। হে ৰাছুল! আপুনি কেৱল সেইসকল লোকক আল্লাহৰ শাস্তিৰ পৰা ভয় দেখুৱাব পাৰে যিসকলে নিজ প্ৰতিপালকক নেদেখাকৈয়ে ভয় কৰে, তথা পৰিপূৰ্ণৰূপে চালাত আদায় কৰে। কাৰণ এওঁলোকেই হৈছে সেইসকল লোক, যিসকলে আপুনি পৌঁচাই দিয়া সতৰ্ক বাণীৰ দ্বাৰা উপকৃত হয়। এতেকে যিয়ে গুনাহৰ পৰা পৱিত্ৰতা অৰ্জন কৰিব – (জানি থোৱা উচিত যে, আটাইতকৈ ডাঙৰ গুনাহ হৈছে শ্বিৰ্ক) - এই পৱিত্ৰতা সি নিজৰ বাবেই অৱলম্বন কৰিব। কিয়নো ইয়াৰ প্ৰতিফল সি নিজেই ভোগ কৰিব। কাৰণ তাৰ আনুগত্যৰ পৰা আল্লাহ অমুখাপেক্ষী। লগতে কিয়ামতৰ দিনা হিচাপ-নিকাচ আৰু প্ৰতিদানৰ বাবে আল্লাহৰ ওচৰতেই উভতি যাব লাগিব।

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• تسخير البحر، وتعاقب الليل والنهار، وتسخير الشمس والقمر: من نعم الله على الناس، لكن الناس تعتاد هذه النعم فتغفل عنها.

সাগৰৰ নিজৰ কৰ্মত ব্যস্ত থকা, দিন-ৰাতিৰ আৱৰ্তন আৰু চন্দ্ৰ-সূৰ্য্যৰ নিয়ন্ত্ৰণ আদি মানুহৰ ওপৰত আল্লাহৰ এটা ডাঙৰ উপকাৰ। কিন্তু মানুহে এইবোৰ উপকাৰ সদায় উপভোগ কৰাৰ কাৰণে এইবোৰক গুৰুত্ব নিদিয়া হৈছে।

• سفه عقول المشركين حين يدعون أصنامًا لا تسمع ولا تعقل.

এইটো মুশ্বৰিকসকলৰ মুৰ্খতাৰ পৰিচয় যে, সিহঁতে এনেকুৱা কিছুমান মূৰ্ত্তিক আহ্বান কৰে যিবোৰে একো শুনাও নাপায় আৰু একো বুজিও নাপায়।

• الافتقار إلى الله صفة لازمة للبشر، والغنى صفة كمال لله.

মানুহৰ এটা আৱশ্যক গুণ হৈছে সিহঁত আল্লাহৰ মুখাপেক্ষী। আনহাতে অমুখাপেক্ষীতা হৈছে আল্লাহৰ এটা পৰিপূৰ্ণ বৈশিষ্ট্য।

• تزكية النفس عائدة إلى العبد؛ فهو يحفظها إن شاء أو يضيعها.

নিজকে পৱিত্ৰ ৰখাৰ দায়িত্ব হৈছে স্বয়ং মানুহৰ নিজৰেই। সিহঁতে ইচ্ছা কৰিলে নিজকে সুৰক্ষিত ৰাখিব পাৰে আৰু ইচ্ছা কৰিলে বিনষ্ট কৰিব পাৰে।