மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அஷ்ஷுஅரா - அஜர்பைஜான் மொழிபெயர்ப்பு - அலி கான் முசேவ் - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

əş-Şuəra

வசனம்: 1

طسٓمٓ

Ta. Sin. Mim.

வசனம்: 2

تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ

Bunlar aydın Kitabın ayələridir.

வசனம்: 3

لَعَلَّكَ بَٰخِعٞ نَّفۡسَكَ أَلَّا يَكُونُواْ مُؤۡمِنِينَ

Onların iman gətirmədiyinə görə özünü həlakmı edəcəksən?

வசனம்: 4

إِن نَّشَأۡ نُنَزِّلۡ عَلَيۡهِم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ ءَايَةٗ فَظَلَّتۡ أَعۡنَٰقُهُمۡ لَهَا خَٰضِعِينَ

Biz istəsəydik, göydən onlara elə bir ayə göndərərdik ki, onlar da Ona itaətkarlıqla boyun əyərdilər.

வசனம்: 5

وَمَا يَأۡتِيهِم مِّن ذِكۡرٖ مِّنَ ٱلرَّحۡمَٰنِ مُحۡدَثٍ إِلَّا كَانُواْ عَنۡهُ مُعۡرِضِينَ

Rəhmandan onlara yeni bir ayə gəlməz ki, ondan üz çevirməsinlər.

வசனம்: 6

فَقَدۡ كَذَّبُواْ فَسَيَأۡتِيهِمۡ أَنۢبَٰٓؤُاْ مَا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ

Onlar (ayələri) təkzib etdilər. İstehza etdiklərinin xəbəri onlara yetişəcəkdir.

வசனம்: 7

أَوَلَمۡ يَرَوۡاْ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ كَمۡ أَنۢبَتۡنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوۡجٖ كَرِيمٍ

Yoxsa, onlar yer üzündə cürbəcür gözəl bitkilər bitirdiyimizi görmürlərmi?

வசனம்: 8

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

Həqiqətən də, bunda bir ayə vardır. Lakin onların əksəriyyəti mömin olmadı.

வசனம்: 9

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

Şübhəsiz ki, sənin Rəbbin Qüdrətlidir, Rəhmlidir.

வசனம்: 10

وَإِذۡ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱئۡتِ ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّٰلِمِينَ

Bir zaman Rəbbin Musaya demişdi: “Get o zalım qövmün –

வசனம்: 11

قَوۡمَ فِرۡعَوۡنَۚ أَلَا يَتَّقُونَ

Firon qövmünün yanına! Onlar qorxmurlarmı?”

வசனம்: 12

قَالَ رَبِّ إِنِّيٓ أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ

(Musa) dedi: “Ey Rəbbim! Qorxuram ki, onlar məni yalançı hesab edələr,

வசனம்: 13

وَيَضِيقُ صَدۡرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرۡسِلۡ إِلَىٰ هَٰرُونَ

(belə olduqda) ürəyim sıxılar, dilim də söz tutmaz. Buna görə Haruna da (vəhy) göndər.

வசனம்: 14

وَلَهُمۡ عَلَيَّ ذَنۢبٞ فَأَخَافُ أَن يَقۡتُلُونِ

Onların məndən əvəzini çıxmaq istədikləri bir günahım da var. Buna görə məni öldürəcəklərindən qorxuram”.

வசனம்: 15

قَالَ كَلَّاۖ فَٱذۡهَبَا بِـَٔايَٰتِنَآۖ إِنَّا مَعَكُم مُّسۡتَمِعُونَ

(Allah) dedi: “Xeyr, (bu mümkün deyil!) İkiniz də ayələrimizlə (onların yanına) gedin! Şübhəsiz ki, Biz də sizinləyik, (hər şeyi) eşidirik.

வசனம்: 16

فَأۡتِيَا فِرۡعَوۡنَ فَقُولَآ إِنَّا رَسُولُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Fironun yanına gedib deyin: “Biz aləmlərin Rəbbinin elçiləriyik!

வசனம்: 17

أَنۡ أَرۡسِلۡ مَعَنَا بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

İsrail oğullarını bizimlə göndər!”

வசனம்: 18

قَالَ أَلَمۡ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدٗا وَلَبِثۡتَ فِينَا مِنۡ عُمُرِكَ سِنِينَ

(Firon) dedi: “Biz səni körpə ikən (himayəmizə alıb) böyütmədikmi? Sən ömrünün bəzi illərini bizimlə yaşamadınmı?

வசனம்: 19

وَفَعَلۡتَ فَعۡلَتَكَ ٱلَّتِي فَعَلۡتَ وَأَنتَ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ

Elədiyin (pis) əməli də elədin (Qibtini öldürdün). (Doğrudan da,) sən bir nankorsan!”

வசனம்: 20

قَالَ فَعَلۡتُهَآ إِذٗا وَأَنَا۠ مِنَ ٱلضَّآلِّينَ

(Musa) dedi: “Mən onu edərkən nadanlardan olmuşam.

வசனம்: 21

فَفَرَرۡتُ مِنكُمۡ لَمَّا خِفۡتُكُمۡ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكۡمٗا وَجَعَلَنِي مِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

Mən sizdən qorxduğum üçün yanınızdan qaçıb getdim. Sonra Rəbbim mənə hökmranlıq verdi və məni elçilərdən etdi.

வசனம்: 22

وَتِلۡكَ نِعۡمَةٞ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنۡ عَبَّدتَّ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

Başıma qaxdığın o nemətin də İsrail oğullarını özünə kölə etdiyinə görədir”.

வசனம்: 23

قَالَ فِرۡعَوۡنُ وَمَا رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Firon dedi: “Aləmlərin Rəbbi nədir?”

வசனம்: 24

قَالَ رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَآۖ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ

(Musa) dedi: “Əgər yəqinliklə inanırsınızsa, (bilin ki,) O, göylərin, yerin və onların arasında olanların Rəbbidir!”

வசனம்: 25

قَالَ لِمَنۡ حَوۡلَهُۥٓ أَلَا تَسۡتَمِعُونَ

Firon ətrafındakılara dedi: “(Onun nə danışdığını) eşitmirsinizmi?”

வசனம்: 26

قَالَ رَبُّكُمۡ وَرَبُّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ

(Musa) dedi: “O sizin də, ulu babalarınızın da Rəbbidir!”

வசனம்: 27

قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ ٱلَّذِيٓ أُرۡسِلَ إِلَيۡكُمۡ لَمَجۡنُونٞ

(Firon) dedi: “Sizə göndərilmiş bu elçi, sözsüz ki, dəlidir!”

வசனம்: 28

قَالَ رَبُّ ٱلۡمَشۡرِقِ وَٱلۡمَغۡرِبِ وَمَا بَيۡنَهُمَآۖ إِن كُنتُمۡ تَعۡقِلُونَ

(Musa) dedi: “Əgər anlayırsınızsa, (bilin ki,) O, şərqin, qərbin və bunların arasında olanların Rəbbidir!”

வசனம்: 29

قَالَ لَئِنِ ٱتَّخَذۡتَ إِلَٰهًا غَيۡرِي لَأَجۡعَلَنَّكَ مِنَ ٱلۡمَسۡجُونِينَ

(Firon) dedi: “Əgər məndən başqa məbud qəbul etsən, səni zindana atılanlardan edəcəm!”

வசனம்: 30

قَالَ أَوَلَوۡ جِئۡتُكَ بِشَيۡءٖ مُّبِينٖ

(Musa) dedi: “Bəs sənə açıq-aşkar bir şey gətirsəm necə?”

வசனம்: 31

قَالَ فَأۡتِ بِهِۦٓ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

(Firon) dedi: “Əgər doğru danışanlardansansa, gətir onu!”

வசனம்: 32

فَأَلۡقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعۡبَانٞ مُّبِينٞ

(Musa) əsasını (yerə) atınca, o dərhal dönüb açıq-aşkar bir ilana çevrildi.

வசனம்: 33

وَنَزَعَ يَدَهُۥ فَإِذَا هِيَ بَيۡضَآءُ لِلنَّٰظِرِينَ

Əlini (qoynundan) çıxardan kimi o, baxanların (gözü qabağında) ağappaq (nur saçan bir əl) oldu.

வசனம்: 34

قَالَ لِلۡمَلَإِ حَوۡلَهُۥٓ إِنَّ هَٰذَا لَسَٰحِرٌ عَلِيمٞ

(Firon) ətrafındakı zadəganlara dedi: “Həqiqətən də, bu, bilikli bir sehrbazdır!

வசனம்: 35

يُرِيدُ أَن يُخۡرِجَكُم مِّنۡ أَرۡضِكُم بِسِحۡرِهِۦ فَمَاذَا تَأۡمُرُونَ

O öz sehri ilə sizi torpağınızdan çıxartmaq istəyir. Nə təklif edirsiniz?”

வசனம்: 36

قَالُوٓاْ أَرۡجِهۡ وَأَخَاهُ وَٱبۡعَثۡ فِي ٱلۡمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ

Onlar dedilər: “Onu qardaşı ilə bir qədər gözlət və şəhərlərə (adam) yığanlar göndər ki,

வசனம்: 37

يَأۡتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٖ

bütün bilikli sehrbazları sənin yanına gətirsinlər”.

வசனம்: 38

فَجُمِعَ ٱلسَّحَرَةُ لِمِيقَٰتِ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ

Beləliklə, sehrbazlar bəlli bir günün müəyyən edilmiş vaxtında toplandılar.

வசனம்: 39

وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلۡ أَنتُم مُّجۡتَمِعُونَ

İnsanlara deyildi: “Siz də yığışırsınızmı?

வசனம்: 40

لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ ٱلسَّحَرَةَ إِن كَانُواْ هُمُ ٱلۡغَٰلِبِينَ

Əgər sehrbazlar qalib gəlsələr, ola bilsin ki, biz də onlara tabe olaq”.

வசனம்: 41

فَلَمَّا جَآءَ ٱلسَّحَرَةُ قَالُواْ لِفِرۡعَوۡنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجۡرًا إِن كُنَّا نَحۡنُ ٱلۡغَٰلِبِينَ

Sehrbazlar gələn kimi Firona: “Əgər qalib gəlsək, bizə bir mükafat veriləcəkmi?”– dedilər.

வசனம்: 42

قَالَ نَعَمۡ وَإِنَّكُمۡ إِذٗا لَّمِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ

(Firon) dedi: “Bəli! Belə olacağı təqdirdə sizi (özümə) yaxın adamlardan edəcəyəm”.

வசனம்: 43

قَالَ لَهُم مُّوسَىٰٓ أَلۡقُواْ مَآ أَنتُم مُّلۡقُونَ

Musa onlara: “Nə atacaqsınızsa, atın!”– dedi.

வசனம்: 44

فَأَلۡقَوۡاْ حِبَالَهُمۡ وَعِصِيَّهُمۡ وَقَالُواْ بِعِزَّةِ فِرۡعَوۡنَ إِنَّا لَنَحۡنُ ٱلۡغَٰلِبُونَ

Onlar iplərini və əsalarını (yerə) atıb: “Fironun qüdrətinə and olsun ki, biz qalib gələcəyik!”– dedilər.

வசனம்: 45

فَأَلۡقَىٰ مُوسَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلۡقَفُ مَا يَأۡفِكُونَ

Musa əsasını (yerə) atdı və əsa onların uydurduqları şeyləri uddu.

வசனம்: 46

فَأُلۡقِيَ ٱلسَّحَرَةُ سَٰجِدِينَ

Sehrbazlar səcdəyə qapandılar

வசனம்: 47

قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

və dedilər: “Biz aləmlərin Rəbbinə iman gətirdik –

வசனம்: 48

رَبِّ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ

Musanın və Harunun Rəbbinə!”

வசனம்: 49

قَالَ ءَامَنتُمۡ لَهُۥ قَبۡلَ أَنۡ ءَاذَنَ لَكُمۡۖ إِنَّهُۥ لَكَبِيرُكُمُ ٱلَّذِي عَلَّمَكُمُ ٱلسِّحۡرَ فَلَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَۚ لَأُقَطِّعَنَّ أَيۡدِيَكُمۡ وَأَرۡجُلَكُم مِّنۡ خِلَٰفٖ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمۡ أَجۡمَعِينَ

(Firon) dedi: “Mən sizə izin verməmişdən əvvəl siz ona imanmı gətirdiniz? Şübhəsiz ki, o sizə sehr öyrədən böyüyünüzdür. Tezliklə biləcəksiniz! Mütləq sizin əllərinizi və ayaqlarınızı çarpaz kəsdirib hamınızı çarmıxa çəkdirəcəyəm”.

வசனம்: 50

قَالُواْ لَا ضَيۡرَۖ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ

Onlar dedilər: “Zərər yox, biz (onsuz da) öz Rəbbimizə qayıdacağıq.

வசனம்: 51

إِنَّا نَطۡمَعُ أَن يَغۡفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَٰيَٰنَآ أَن كُنَّآ أَوَّلَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

Biz (Firon xalqı arasından) ilk iman gətirənlər olduğumuza görə Rəbbimizdən günahlarımızı bağışlayacağını umuruq”.

வசனம்: 52

۞ وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنۡ أَسۡرِ بِعِبَادِيٓ إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ

Biz Musaya: “Qullarımla birlikdə gecə yola çıx. Çünki siz təqib olunacaqsınız”– (deyə) vəhy etdik.

வசனம்: 53

فَأَرۡسَلَ فِرۡعَوۡنُ فِي ٱلۡمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ

Firon şəhərlərə (əsgər) toplayanlar göndərdi.

வசனம்: 54

إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَشِرۡذِمَةٞ قَلِيلُونَ

(O dedi:) “Bunlar kiçik bir dəstədir.

வசனம்: 55

وَإِنَّهُمۡ لَنَا لَغَآئِظُونَ

Onlar bizi qəzəbləndirmişlər.

வசனம்: 56

وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَٰذِرُونَ

Biz hamımız ayıq-sayıq olmalıyıq.”

வசனம்: 57

فَأَخۡرَجۡنَٰهُم مِّن جَنَّٰتٖ وَعُيُونٖ

Biz (o zalım tayfanı) bağlardan və çeşmələrdən çıxartdıq;

வசனம்: 58

وَكُنُوزٖ وَمَقَامٖ كَرِيمٖ

xəzinələrdən və gözəl yerlərdən də (uzaqlaşdırdıq).

வசனம்: 59

كَذَٰلِكَۖ وَأَوۡرَثۡنَٰهَا بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

Beləcə, Biz İsrail oğullarını o yerlərə varis etdik.

வசனம்: 60

فَأَتۡبَعُوهُم مُّشۡرِقِينَ

Günəş üfüqdən qalxarkən (Firon öz əsgərləri ilə) onları təqib etməyə başladılar.

வசனம்: 61

فَلَمَّا تَرَٰٓءَا ٱلۡجَمۡعَانِ قَالَ أَصۡحَٰبُ مُوسَىٰٓ إِنَّا لَمُدۡرَكُونَ

İki dəstə bir-birini görüncə Musanın əshabı: “Biz yaxalanacağıq!”– dedilər.

வசனம்: 62

قَالَ كَلَّآۖ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهۡدِينِ

(Musa) dedi: “Xeyr, Rəbbim mənimlədir. O mənə doğru yol göstərəcəkdir!”

வசனம்: 63

فَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱضۡرِب بِّعَصَاكَ ٱلۡبَحۡرَۖ فَٱنفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرۡقٖ كَٱلطَّوۡدِ ٱلۡعَظِيمِ

Biz Musaya: “Əsanla dənizə vur!”– (deyə) vəhy etdik. (Dəniz) dərhal yarıldı, (on iki yol açıldı) və hər biri nəhəng bir dağ kimi oldu.

வசனம்: 64

وَأَزۡلَفۡنَا ثَمَّ ٱلۡأٓخَرِينَ

O birilərini (Firon və əsgərlərini) də ora yaxınlaşdırdıq.

வசனம்: 65

وَأَنجَيۡنَا مُوسَىٰ وَمَن مَّعَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ

Musa və onunla birlikdə olanların hamısını xilas etdik.

வசனம்: 66

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

O birilərini (Firon və əsgərlərini) isə suya qərq etdik.

வசனம்: 67

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

Şübhəsiz ki, bunda (bu hekayətdə) bir ibrət vardır. Lakin onların çoxu iman gətirmədi.

வசனம்: 68

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

Həqiqətən, sənin Rəbbin Qüdrətlidir, Rəhmlidir.

வசனம்: 69

وَٱتۡلُ عَلَيۡهِمۡ نَبَأَ إِبۡرَٰهِيمَ

Onlara İbrahimin əhvalatını da oxu.

வசனம்: 70

إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦ مَا تَعۡبُدُونَ

Bir zaman o öz atasına və qövmünə: “Nəyə ibadət edirsiniz?”– demişdi.

வசனம்: 71

قَالُواْ نَعۡبُدُ أَصۡنَامٗا فَنَظَلُّ لَهَا عَٰكِفِينَ

Onlar: “Biz bütlərə ibadət edir və onlara tapınmaqda davam edirik”– dedilər.

வசனம்: 72

قَالَ هَلۡ يَسۡمَعُونَكُمۡ إِذۡ تَدۡعُونَ

O dedi: “Onlara dua etdiyiniz zaman sizi eşidirlərmi?

வசனம்: 73

أَوۡ يَنفَعُونَكُمۡ أَوۡ يَضُرُّونَ

Yaxud sizə xeyir və ya zərər verirlərmi?”

வசனம்: 74

قَالُواْ بَلۡ وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا كَذَٰلِكَ يَفۡعَلُونَ

Onlar: “Xeyr, (amma) biz öz atalarımızın belə etdiklərini gördük”– dedilər.

வசனம்: 75

قَالَ أَفَرَءَيۡتُم مَّا كُنتُمۡ تَعۡبُدُونَ

O dedi: “Siz nəyə ibadət etdiyinizi düşündünüzmü –

வசனம்: 76

أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُمُ ٱلۡأَقۡدَمُونَ

həm siz, həm də ulu babalarınız?

வசனம்: 77

فَإِنَّهُمۡ عَدُوّٞ لِّيٓ إِلَّا رَبَّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Aləmlərin Rəbbindən başqa, onların hamısı mənim düşmənimdir.

வசனம்: 78

ٱلَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهۡدِينِ

(O Rəbb ki,) məni yaratmış və məni doğru yola yönəltmişdir;

வசனம்: 79

وَٱلَّذِي هُوَ يُطۡعِمُنِي وَيَسۡقِينِ

(O Rəbb ki,) məni yedirdir və içirdir;

வசனம்: 80

وَإِذَا مَرِضۡتُ فَهُوَ يَشۡفِينِ

(O Rəbb ki,) xəstələndiyim zaman mənə şəfa verir;

வசனம்: 81

وَٱلَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحۡيِينِ

(O Rəbb ki,) məni öldürəcək, sonra dirildəcəkdir;

வசனம்: 82

وَٱلَّذِيٓ أَطۡمَعُ أَن يَغۡفِرَ لِي خَطِيٓـَٔتِي يَوۡمَ ٱلدِّينِ

(O Rəbb ki,) Haqq-hesab günü xətalarımı bağışlayacağını Ondan umuram.

வசனம்: 83

رَبِّ هَبۡ لِي حُكۡمٗا وَأَلۡحِقۡنِي بِٱلصَّٰلِحِينَ

Ey Rəbbim! Mənə hikmət ver və məni əməlisalehlərə qovuşdur!

வசனம்: 84

وَٱجۡعَل لِّي لِسَانَ صِدۡقٖ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

Sonra gələnlər arasında (həmişə yad edilim deyə) mənə yaxşı ad qismət elə!

வசனம்: 85

وَٱجۡعَلۡنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ ٱلنَّعِيمِ

Məni Nəim cənnətinin varislərindən et!

வசனம்: 86

وَٱغۡفِرۡ لِأَبِيٓ إِنَّهُۥ كَانَ مِنَ ٱلضَّآلِّينَ

Atamı bağışla! Çünki o, azmışlardandır.

வசனம்: 87

وَلَا تُخۡزِنِي يَوۡمَ يُبۡعَثُونَ

(İnsanların) dirildiləcəyi gün məni rüsvay etmə!

வசனம்: 88

يَوۡمَ لَا يَنفَعُ مَالٞ وَلَا بَنُونَ

O gün, nə var-dövlət, nə də oğul-uşaq fayda verər.

வசனம்: 89

إِلَّا مَنۡ أَتَى ٱللَّهَ بِقَلۡبٖ سَلِيمٖ

Ancaq sağlam bir qəlblə Allahın hüzuruna gələnlərdən başqa!”

வசனம்: 90

وَأُزۡلِفَتِ ٱلۡجَنَّةُ لِلۡمُتَّقِينَ

(O gün) Cənnət müttəqilərə yaxınlaşdırılar.

வசனம்: 91

وَبُرِّزَتِ ٱلۡجَحِيمُ لِلۡغَاوِينَ

Cəhənnəm də azğınlara göstərilər.

வசனம்: 92

وَقِيلَ لَهُمۡ أَيۡنَ مَا كُنتُمۡ تَعۡبُدُونَ

Onlara deyilər: “Hanı sizin ibadət etdikləriniz –

வசனம்: 93

مِن دُونِ ٱللَّهِ هَلۡ يَنصُرُونَكُمۡ أَوۡ يَنتَصِرُونَ

Allahdan başqa (pənah apardıqlarınız?) Onlar sizə kömək edə bilərlərmi, yaxud özlərinə köməkləri dəyə bilərmi?”

வசனம்: 94

فَكُبۡكِبُواْ فِيهَا هُمۡ وَٱلۡغَاوُۥنَ

Onlar azğınlarla birlikdə (Cəhənnəmə) atılarlar,

வசனம்: 95

وَجُنُودُ إِبۡلِيسَ أَجۡمَعُونَ

İblisin bütün əsgərləri də, (həmçinin).

வசனம்: 96

قَالُواْ وَهُمۡ فِيهَا يَخۡتَصِمُونَ

Onlar orada höcətləşərək deyərlər:

வசனம்: 97

تَٱللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٍ

“Allaha and olsun ki, biz açıq-aydın azğınlıq içində idik –

வசனம்: 98

إِذۡ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

o vaxt ki, biz sizi aləmlərin Rəbbinə tay tuturduq.

வசனம்: 99

وَمَآ أَضَلَّنَآ إِلَّا ٱلۡمُجۡرِمُونَ

Bizi ancaq günahkarlar azdırdı.

வசனம்: 100

فَمَا لَنَا مِن شَٰفِعِينَ

İndi isə bizim nə şəfaətçilərimiz,

வசனம்: 101

وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٖ

nə də (bizə) canıyanan bir dostumuz var!

வசனம்: 102

فَلَوۡ أَنَّ لَنَا كَرَّةٗ فَنَكُونَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

Bir də (dünyaya) qayıda bilsəydik, möminlərdən olardıq!”

வசனம்: 103

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

Şübhəsiz ki, bunda bir ibrət vardır. Lakin onların əksəriyyəti iman gətirmədi.

வசனம்: 104

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

Həqiqətən, sənin Rəbbin Qüdrətlidir, Rəhmlidir.

வசனம்: 105

كَذَّبَتۡ قَوۡمُ نُوحٍ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

Nuh qövmü də elçiləri yalançı saydı.

வசனம்: 106

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ

O vaxt qardaşları Nuh onlara dedi: “Məgər qorxmursunuz?

வசனம்: 107

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

Həqiqətən, mən sizin üçün etibar olunan bir elçiyəm.

வசனம்: 108

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

Allahdan qorxun və mənə itaət edin.

வசனம்: 109

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Bunun əvəzinə sizdən heç bir mükafat istəmirəm. Mənim mükafatım ancaq aləmlərin Rəbbinə aiddir.

வசனம்: 110

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

Allahdan qorxun və mənə itaət edin!”

வசனம்: 111

۞ قَالُوٓاْ أَنُؤۡمِنُ لَكَ وَٱتَّبَعَكَ ٱلۡأَرۡذَلُونَ

Onlar: “Sənə ən rəzil kimsələr tabe olduğu halda biz sənə inanarıqmı?”– dedilər.

வசனம்: 112

قَالَ وَمَا عِلۡمِي بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

(Nuh) dedi: “Mən onların nə etdiklərini bilmirəm!

வசனம்: 113

إِنۡ حِسَابُهُمۡ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّيۖ لَوۡ تَشۡعُرُونَ

Onların haqq-hesabı yalnız Rəbbimə aiddir. Kaş başa düşəydiniz!

வசனம்: 114

وَمَآ أَنَا۠ بِطَارِدِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

Mən iman gətirənləri qovan deyiləm.

வசனம்: 115

إِنۡ أَنَا۠ إِلَّا نَذِيرٞ مُّبِينٞ

Mən yalnız açıq-aşkar bir qorxudanam”.

வசனம்: 116

قَالُواْ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ يَٰنُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمَرۡجُومِينَ

Onlar dedilər: “Ey Nuh! Əgər (dəvətinə) son qoymasan, mütləq daşqalaq ediləcəksən”.

வசனம்: 117

قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوۡمِي كَذَّبُونِ

(Nuh) dedi: “Ey Rəbbim! Qövmüm məni yalançı hesab etdi.

வசனம்: 118

فَٱفۡتَحۡ بَيۡنِي وَبَيۡنَهُمۡ فَتۡحٗا وَنَجِّنِي وَمَن مَّعِيَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

Mənimlə onların arasında hökm ver, məni və mənimlə birlikdə olan möminləri (əzabdan) qurtar!”

வசனம்: 119

فَأَنجَيۡنَٰهُ وَمَن مَّعَهُۥ فِي ٱلۡفُلۡكِ ٱلۡمَشۡحُونِ

Biz onu və onunla birlikdə olanları (insan və hevyanlarla) yüklənmiş gəmidə xilas etdik.

வசனம்: 120

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا بَعۡدُ ٱلۡبَاقِينَ

Sonra qalanları isə suya qərq etdik.

வசனம்: 121

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

Şübhəsiz ki, bunda bir ibrət var. Lakin onların əksəriyyəti iman gətirmədi.

வசனம்: 122

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

Həqiqətən, sənin Rəbbin Qüdrətlidir, Rəhmlidir.

வசனம்: 123

كَذَّبَتۡ عَادٌ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

Ad tayfası da elçiləri yalançı saydı.

வசனம்: 124

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ

O vaxt qardaşları Hud onlara dedi: “Məgər qorxmursunuz?

வசனம்: 125

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

Həqiqətən, mən sizin üçün etibar olunan bir elçiyəm.

வசனம்: 126

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

Allahdan qorxun və mənə itaət edin!

வசனம்: 127

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Bunun əvəzinə sizdən heç bir mükafat istəmirəm. Mənim mükafatım ancaq aləmlərin Rəbbinə aiddir.

வசனம்: 128

أَتَبۡنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ ءَايَةٗ تَعۡبَثُونَ

Əcəba, siz hər təpədə əbəs yerə bir əlamətmi qurursunuz (hündür binalarmı tikirsiniz)?

வசனம்: 129

وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمۡ تَخۡلُدُونَ

Sanki əbədi qalacaqsınız deyə qalalarmı tikirsiniz?

வசனம்: 130

وَإِذَا بَطَشۡتُم بَطَشۡتُمۡ جَبَّارِينَ

(Bir kəsi) yaxaladığınız zaman qəddar hökmdar kimi yaxalayırsınız?

வசனம்: 131

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

Allahdan qorxun və mənə itaət edin!

வசனம்: 132

وَٱتَّقُواْ ٱلَّذِيٓ أَمَدَّكُم بِمَا تَعۡلَمُونَ

Bildiyiniz nemətləri sizə verəndən qorxun.

வசனம்: 133

أَمَدَّكُم بِأَنۡعَٰمٖ وَبَنِينَ

O sizə heyvanat və oğul-uşaq verdi,

வசனம்: 134

وَجَنَّٰتٖ وَعُيُونٍ

(üstəlik) bağlar və çeşmələr də əta etdi.

வசனம்: 135

إِنِّيٓ أَخَافُ عَلَيۡكُمۡ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٖ

Mən sizə üz verəcək böyük günün (Qiyamət gününün) əzabından qorxuram”.

வசனம்: 136

قَالُواْ سَوَآءٌ عَلَيۡنَآ أَوَعَظۡتَ أَمۡ لَمۡ تَكُن مِّنَ ٱلۡوَٰعِظِينَ

Onlar dedilər: “Bizə öyüd-nəsihət versən də, verməsən də, bizim üçün birdir.

வசனம்: 137

إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا خُلُقُ ٱلۡأَوَّلِينَ

Bu, yalnız əvvəlkilərin adətidir.

வசனம்: 138

وَمَا نَحۡنُ بِمُعَذَّبِينَ

Biz əzaba düçar olan da deyilik”.

வசனம்: 139

فَكَذَّبُوهُ فَأَهۡلَكۡنَٰهُمۡۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

(Qövmü) onu (Hudu) yalançı saydılar. Biz də onları məhv etdik. Şübhəsiz ki, bunda bir ibrət var. Lakin onların əksəriyyəti iman gətirmədi.

வசனம்: 140

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

Həqiqətən, sənin Rəbbin Qüdrətlidir, Rəhmlidir.

வசனம்: 141

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

Səmud tayfası da elçiləri yalançı saydı.

வசனம்: 142

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ صَٰلِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ

O vaxt qardaşları Saleh onlara dedi: “Məgər qorxmursunuz?

வசனம்: 143

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

Həqiqətən, mən sizin üçün etibar olunan bir elçiyəm.

வசனம்: 144

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

Allahdan qorxun və mənə itaət edin.

வசனம்: 145

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Bunun əvəzinə sizdən heç bir mükafat istəmirəm. Mənim mükafatım ancaq aləmlərin Rəbbinə aiddir.

வசனம்: 146

أَتُتۡرَكُونَ فِي مَا هَٰهُنَآ ءَامِنِينَ

Məgər siz burada olanların içində sərbəst buraxılacaqsınız?

வசனம்: 147

فِي جَنَّٰتٖ وَعُيُونٖ

Bağlar və bulaqlar içində,

வசனம்: 148

وَزُرُوعٖ وَنَخۡلٖ طَلۡعُهَا هَضِيمٞ

əkinlər və yumşaq meyvəli xurmalıqlar içində (arxayınlıqla qalacaqsınız?)

வசனம்: 149

وَتَنۡحِتُونَ مِنَ ٱلۡجِبَالِ بُيُوتٗا فَٰرِهِينَ

Dağlardan məharətlə evlər yonub düzəldəcəksiniz?

வசனம்: 150

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

Allahdan qorxun və mənə itaət edin!

வசனம்: 151

وَلَا تُطِيعُوٓاْ أَمۡرَ ٱلۡمُسۡرِفِينَ

Həddi aşanların əmrinə tabe olmayın.

வசனம்: 152

ٱلَّذِينَ يُفۡسِدُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَا يُصۡلِحُونَ

O kəslər ki, yer üzündə fəsad törədər və islah etməzlər”.

வசனம்: 153

قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِينَ

Onlar dedilər: “Sən yalnız sehrlənmişlərdənsən.

வசனம்: 154

مَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا فَأۡتِ بِـَٔايَةٍ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

Sən də bizim kimi bir insansan. Əgər doğru danışanlardansansa, bizə bir ayə gətir”.

வசனம்: 155

قَالَ هَٰذِهِۦ نَاقَةٞ لَّهَا شِرۡبٞ وَلَكُمۡ شِرۡبُ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ

(Saleh) dedi: “(Ayə) bu dişi dəvədir! Onun da, sizin də müəyyən edilmiş vaxtlarda su içmək haqqınız vardır. (Bir gün o su içməli, bir gün də siz su içməlisiniz).

வசனம்: 156

وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوٓءٖ فَيَأۡخُذَكُمۡ عَذَابُ يَوۡمٍ عَظِيمٖ

Ona heç bir pislik etməyin, yoxsa böyük günün əzabı sizi yaxalayar”.

வசனம்: 157

فَعَقَرُوهَا فَأَصۡبَحُواْ نَٰدِمِينَ

Onlar dəvəni kəsdilər, sonra da peşman oldular.

வசனம்: 158

فَأَخَذَهُمُ ٱلۡعَذَابُۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

Əzab onları yaxaladı. Şübhəsiz ki, bunda bir ibrət vardır. Lakin onların əksəriyyəti iman gətirmədi.

வசனம்: 159

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

Həqiqətən, sənin Rəbbin Qüdrətlidir, Rəhmlidir.

வசனம்: 160

كَذَّبَتۡ قَوۡمُ لُوطٍ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

Lut qövmü da elçiləri yalançı saydı.

வசனம்: 161

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ

O vaxt qardaşları Lut onlara dedi: “Məgər qorxmursunuz?

வசனம்: 162

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

Həqiqətən, mən sizin üçün etibar olunan bir elçiyəm.

வசனம்: 163

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

Allahdan qorxun və mənə itaət edin!

வசனம்: 164

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Bunun əvəzinə sizdən heç bir mükafat istəmirəm. Mənim mükafatım ancaq aləmlərin Rəbbinə aiddir.

வசனம்: 165

أَتَأۡتُونَ ٱلذُّكۡرَانَ مِنَ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Doğrudanmı siz insanlar içində ancaq kişilərlə yaxınlıq edir

வசனம்: 166

وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمۡ رَبُّكُم مِّنۡ أَزۡوَٰجِكُمۚ بَلۡ أَنتُمۡ قَوۡمٌ عَادُونَ

və Rəbbinizin sizin üçün yaratdığı qadınlarınızı tərk edirsiniz? Siz, həqiqətən də, həddi aşan bir qövmsünüz”.

வசனம்: 167

قَالُواْ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ يَٰلُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمُخۡرَجِينَ

Onlar dedilər: “Ey Lut! Əgər (dəvətinə) son qoymasan, mütləq qovulanlardan olacaqsan!”

வசனம்: 168

قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ ٱلۡقَالِينَ

O dedi: “Mən sizin əməlinizə nifrət edənlərdənəm.

வசனம்: 169

رَبِّ نَجِّنِي وَأَهۡلِي مِمَّا يَعۡمَلُونَ

Ey Rəbbim! Məni və ailəmi onların tutduqları işdən xilas et!”

வசனம்: 170

فَنَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ

Biz onu və bütün ailəsini xilas etdik.

வசனம்: 171

إِلَّا عَجُوزٗا فِي ٱلۡغَٰبِرِينَ

Geridə qalanlar arasındakı yaşlı qadından (Lutun zövcəsindən) başqa.

வசனம்: 172

ثُمَّ دَمَّرۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

Sonra da o birilərini məhv etdik.

வசனம்: 173

وَأَمۡطَرۡنَا عَلَيۡهِم مَّطَرٗاۖ فَسَآءَ مَطَرُ ٱلۡمُنذَرِينَ

Biz onların üstünə (daşlardan) yağış yağdırdıq. Qorxudulanların yağışı nə pis imiş!

வசனம்: 174

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

Şübhəsiz ki, bunda bir ibrət var. Lakin onların əksəriyyəti iman gətirmədi.

வசனம்: 175

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

Həqiqətən, sənin Rəbbin Qüdrətlidir, Rəhmlidir.

வசனம்: 176

كَذَّبَ أَصۡحَٰبُ لۡـَٔيۡكَةِ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

Əykə əhli də elçiləri yalançı saydı.

வசனம்: 177

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ شُعَيۡبٌ أَلَا تَتَّقُونَ

O vaxt Şueyb onlara dedi: “Məgər qorxmursunuz?

வசனம்: 178

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

Həqiqətən, mən sizin üçün etibar olunan bir elçiyəm.

வசனம்: 179

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

Allahdan qorxun və mənə itaət edin!

வசனம்: 180

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Bunun əvəzinə sizdən heç bir mükafat istəmirəm. Mənim mükafatım ancaq aləmlərin Rəbbinə aiddir.

வசனம்: 181

۞ أَوۡفُواْ ٱلۡكَيۡلَ وَلَا تَكُونُواْ مِنَ ٱلۡمُخۡسِرِينَ

Ölçüyə tam riayət edin və əksik ölçənlərdən olmayın.

வசனம்: 182

وَزِنُواْ بِٱلۡقِسۡطَاسِ ٱلۡمُسۡتَقِيمِ

Düz tərəzi ilə çəkin.

வசனம்: 183

وَلَا تَبۡخَسُواْ ٱلنَّاسَ أَشۡيَآءَهُمۡ وَلَا تَعۡثَوۡاْ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُفۡسِدِينَ

İnsanların haqqını əksiltməyin və yer üzündə fitnə-fəsad yayaraq pis işlər görməyin.

வசனம்: 184

وَٱتَّقُواْ ٱلَّذِي خَلَقَكُمۡ وَٱلۡجِبِلَّةَ ٱلۡأَوَّلِينَ

Sizi və əvvəlki nəsilləri Yaradandan qorxun!”

வசனம்: 185

قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِينَ

Onlar dedilər: “Sən yalnız sehrlənmişlərdənsən.

வசனம்: 186

وَمَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ ٱلۡكَٰذِبِينَ

Sən də bizim kimi bir insansan. Biz səni yalançılardan (biri) hesab edirik.

வசனம்: 187

فَأَسۡقِطۡ عَلَيۡنَا كِسَفٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

Əgər doğru danışanlardansansa, göyün bir parçasını üstümüzə endir”.

வசனம்: 188

قَالَ رَبِّيٓ أَعۡلَمُ بِمَا تَعۡمَلُونَ

(Şueyb) dedi: “Rəbbim sizin nələr etdiyinizi daha yaxşı bilir”.

வசனம்: 189

فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمۡ عَذَابُ يَوۡمِ ٱلظُّلَّةِۚ إِنَّهُۥ كَانَ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٍ

Onlar isə onu (Şüeybi) yalançı saydılar və buna görə də kölgəli günün əzabı onları yaxaladı. Həqiqətən, o, böyük bir günün əzabı idi.

வசனம்: 190

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

Şübhəsiz ki, bunda bir ibrət var. Lakin onların əksəriyyəti iman gətirmədi.

வசனம்: 191

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

Həqiqətən, sənin Rəbbin Qüdrətlidir, Rəhmlidir.

வசனம்: 192

وَإِنَّهُۥ لَتَنزِيلُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Şübhəsiz ki, bu (Quran), aləmlərin Rəbbindən nazil edilmişdir.

வசனம்: 193

نَزَلَ بِهِ ٱلرُّوحُ ٱلۡأَمِينُ

Onu sadiq ruh (Cəbrail) endirdi –

வசனம்: 194

عَلَىٰ قَلۡبِكَ لِتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُنذِرِينَ

sənin qəlbinə ki, xəbərdar edənlərdən olasan.

வசனம்: 195

بِلِسَانٍ عَرَبِيّٖ مُّبِينٖ

(Bu Quran) açıq-aydın ərəb dilində (nazil edildi).

வசனம்: 196

وَإِنَّهُۥ لَفِي زُبُرِ ٱلۡأَوَّلِينَ

Şübhəsiz ki, o (Quran), əvvəlki ümmətlərin kitablarında (Tövratda və İncildə) də zikr edilmişdir.

வசனம்: 197

أَوَلَمۡ يَكُن لَّهُمۡ ءَايَةً أَن يَعۡلَمَهُۥ عُلَمَٰٓؤُاْ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

Məgər İsrail oğullarından olan alimlərin onu bilmələri onlar üçün bir əlamət deyilmi?!

வசனம்: 198

وَلَوۡ نَزَّلۡنَٰهُ عَلَىٰ بَعۡضِ ٱلۡأَعۡجَمِينَ

Əgər Biz onu ərəb olmayanlardan birinə nazil etsəydik

வசனம்: 199

فَقَرَأَهُۥ عَلَيۡهِم مَّا كَانُواْ بِهِۦ مُؤۡمِنِينَ

və o, bunu onlara oxusaydı, yenə də ona iman gətirməzdilər.

வசனம்: 200

كَذَٰلِكَ سَلَكۡنَٰهُ فِي قُلُوبِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ

Biz (küfrü) günahkarların qəlbinə belə saldıq.

வசனம்: 201

لَا يُؤۡمِنُونَ بِهِۦ حَتَّىٰ يَرَوُاْ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ

Onlar ağrılı-acılı əzabı görməyənədək ona inanmazlar.

வசனம்: 202

فَيَأۡتِيَهُم بَغۡتَةٗ وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ

O (əzab) onlara özləri də hiss etmədən qəflətən gələcəkdir.

வசனம்: 203

فَيَقُولُواْ هَلۡ نَحۡنُ مُنظَرُونَ

Onlar deyəcəklər: “Bizə möhlət veriləcəkmi?”

வசனம்: 204

أَفَبِعَذَابِنَا يَسۡتَعۡجِلُونَ

Onlar əzabımızın tez gəlməsini istəyirlər?

வசனம்: 205

أَفَرَءَيۡتَ إِن مَّتَّعۡنَٰهُمۡ سِنِينَ

Bilirsənmi, əgər onlara illərcə firavanlıq nəsib etsək,

வசனம்: 206

ثُمَّ جَآءَهُم مَّا كَانُواْ يُوعَدُونَ

sonra vəd olunduqları (əzab) onlara yetişsə,

வசனம்: 207

مَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يُمَتَّعُونَ

onlara nəsib olmuş firavanlıq, (əzabımızı) onlardan dəf edə bilməz.

வசனம்: 208

وَمَآ أَهۡلَكۡنَا مِن قَرۡيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ

Biz heç bir məmləkəti ora xəbərdar edənlər göndərmədən məhv etmədik.

வசனம்: 209

ذِكۡرَىٰ وَمَا كُنَّا ظَٰلِمِينَ

(Xəbərdar edənləri də) öyüd-nəsihət vermək üçün (göndərdik). Biz əsla zalım olmamışıq!

வசனம்: 210

وَمَا تَنَزَّلَتۡ بِهِ ٱلشَّيَٰطِينُ

Onu (Quranı) şeytanlar endirmədi.

வசனம்: 211

وَمَا يَنۢبَغِي لَهُمۡ وَمَا يَسۡتَطِيعُونَ

Onlar buna layiq deyillər və heç (bunu) bacarmazlar da.

வசனம்: 212

إِنَّهُمۡ عَنِ ٱلسَّمۡعِ لَمَعۡزُولُونَ

Çünki onlar (vəhyə) qulaq asmaqdan kənar edilmişdilər.

வசனம்: 213

فَلَا تَدۡعُ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ فَتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُعَذَّبِينَ

Odur ki, Allahla yanaşı başqa bir ilaha dua etmə, yoxsa əzaba düçar edilənlərdən olarsan.

வசனம்: 214

وَأَنذِرۡ عَشِيرَتَكَ ٱلۡأَقۡرَبِينَ

Ən yaxın qohumlarını qorxut!

வசனம்: 215

وَٱخۡفِضۡ جَنَاحَكَ لِمَنِ ٱتَّبَعَكَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

Sənə tabe olan möminləri qanadının altına al (onlara qarşı təvazökar ol)!

வசனம்: 216

فَإِنۡ عَصَوۡكَ فَقُلۡ إِنِّي بَرِيٓءٞ مِّمَّا تَعۡمَلُونَ

Əgər onlar sənə asi olsalar, de: “Şübhəsiz ki, mən sizin etdiyiniz əməllərdən uzağam!”

வசனம்: 217

وَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱلۡعَزِيزِ ٱلرَّحِيمِ

Qüdrətli və Rəhmli olana təvəkkül et!

வசனம்: 218

ٱلَّذِي يَرَىٰكَ حِينَ تَقُومُ

O səni (namaza) duranda da görür,

வசனம்: 219

وَتَقَلُّبَكَ فِي ٱلسَّٰجِدِينَ

səcdə edənlər içində hərəkətinidə.

வசனம்: 220

إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ

Həqiqətən də, O, Eşidəndir, Biləndir!

வசனம்: 221

هَلۡ أُنَبِّئُكُمۡ عَلَىٰ مَن تَنَزَّلُ ٱلشَّيَٰطِينُ

Şeytanların kimə nazil olduqlarını sizə xəbər verimmi?

வசனம்: 222

تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٖ

Onlar hər bir yalançıya və günahkara (kahinə) nazil olarlar.

வசனம்: 223

يُلۡقُونَ ٱلسَّمۡعَ وَأَكۡثَرُهُمۡ كَٰذِبُونَ

(Şeytanlar vəhydən) eşitdiklərini (kahinlərə) təlqin edirlər. Halbuki onların əksəriyyəti yalançıdır!

வசனம்: 224

وَٱلشُّعَرَآءُ يَتَّبِعُهُمُ ٱلۡغَاوُۥنَ

Şairlərə gəldikdə isə, onlara ancaq azmışlar uyar.

வசனம்: 225

أَلَمۡ تَرَ أَنَّهُمۡ فِي كُلِّ وَادٖ يَهِيمُونَ

Məgər görmürsənmi ki, onlar hər vadidə veyl-veyl gəzir (hər mövzuda şer uydurur)

வசனம்: 226

وَأَنَّهُمۡ يَقُولُونَ مَا لَا يَفۡعَلُونَ

və etmədikləri şeylərdən danışırlar?

வசனம்: 227

إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ وَذَكَرُواْ ٱللَّهَ كَثِيرٗا وَٱنتَصَرُواْ مِنۢ بَعۡدِ مَا ظُلِمُواْۗ وَسَيَعۡلَمُ ٱلَّذِينَ ظَلَمُوٓاْ أَيَّ مُنقَلَبٖ يَنقَلِبُونَ

Yalınz iman gətirib saleh əməllər edən, Allahı çox zikr edən və haqsızlığa məruz qaldıqdan sonra (İslam dinini) müdafiə edənlərdən başqa. Zalımlar isə qayıdacaqları yeri mütləq biləcəklər.