மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 117 அத்தியாயம் ஸூரா அத்தவ்பா - الترجمة الفلبينية البيسايا - رواد - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 117

لَّقَد تَّابَ ٱللَّهُ عَلَى ٱلنَّبِيِّ وَٱلۡمُهَٰجِرِينَ وَٱلۡأَنصَارِ ٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُ فِي سَاعَةِ ٱلۡعُسۡرَةِ مِنۢ بَعۡدِ مَا كَادَ يَزِيغُ قُلُوبُ فَرِيقٖ مِّنۡهُمۡ ثُمَّ تَابَ عَلَيۡهِمۡۚ إِنَّهُۥ بِهِمۡ رَءُوفٞ رَّحِيمٞ

Ang Allah nagpasaylo sa Propeta, sa Muhajirun (mga Muslim nga nanggibakwit ug mibiya sa ilang mga puloy-anan ug naadto sa Madina), ug sa Ansar (mga Muslim sa Madina), nga misunod kaniya (Muhammad) sa panahon sa kalisdanan, human nga ang kasing-kasing sa usa ka pundok kanila halos mulihis na (sa Matul-id nga Dalan), apan gidawat Niya ang ilang paghinulsol. Sa pagkatinuod Siya ngadto kanila Labing Buotan, ang Labing Maluloy-on.