மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் அல்இன்ஷிகாக் - தாரி மொழிபெயர்ப்பு - முஹம்மத் அன்வர் பதக்ஷானி - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

انشقاق

வசனம்: 1

إِذَا ٱلسَّمَآءُ ٱنشَقَّتۡ

وقتی که آسمان بشگافد (و پاره پاره شود)

வசனம்: 2

وَأَذِنَتۡ لِرَبِّهَا وَحُقَّتۡ

و حکم پروردگار خود را فرمان برد که چنین سزاوار است.

வசனம்: 3

وَإِذَا ٱلۡأَرۡضُ مُدَّتۡ

و وقتی که زمین کشیده و هموار گردد.

வசனம்: 4

وَأَلۡقَتۡ مَا فِيهَا وَتَخَلَّتۡ

و آنچه در آن است بیرون اندازد و تهی گردد.

வசனம்: 5

وَأَذِنَتۡ لِرَبِّهَا وَحُقَّتۡ

و حکم پروردگار خود را فرمان برد که چنین سزاوار است.

வசனம்: 6

يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡإِنسَٰنُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَىٰ رَبِّكَ كَدۡحٗا فَمُلَٰقِيهِ

ای انسان! یقیناً تو با تلاش و رنج فراوان به‌سوی پروردگارت رهسپاری و سرانجام او را ملاقات خواهی کرد.

வசனம்: 7

فَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِيَمِينِهِۦ

(پس از ملاقات) کسی که نامۀ اعمالش به دست راستش داده شود.

வசனம்: 8

فَسَوۡفَ يُحَاسَبُ حِسَابٗا يَسِيرٗا

پس به آسانی با او حساب خواهد شد.

வசனம்: 9

وَيَنقَلِبُ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ مَسۡرُورٗا

و شادمان به‌سوی خانوادۀ خود بازمی‌گردد.

வசனம்: 10

وَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ وَرَآءَ ظَهۡرِهِۦ

اما کسی که نامۀ اعمالش از پشت سر (به دست چپ) او داده شود.

வசனம்: 11

فَسَوۡفَ يَدۡعُواْ ثُبُورٗا

پس با داد و فریاد هلاکت را می‌طلبد.

வசனம்: 12

وَيَصۡلَىٰ سَعِيرًا

و وارد دوزخ خواهد شد.

வசனம்: 13

إِنَّهُۥ كَانَ فِيٓ أَهۡلِهِۦ مَسۡرُورًا

چون او (در دنیا) در میان خانوادۀ خود شادمان (و غافل از آخرت) بود.

வசனம்: 14

إِنَّهُۥ ظَنَّ أَن لَّن يَحُورَ

و چون او گمان می‌کرد که هرگز (به سوی الله) باز نمی‌گردد.

வசனம்: 15

بَلَىٰٓۚ إِنَّ رَبَّهُۥ كَانَ بِهِۦ بَصِيرٗا

آری! (بازگشت به‌سوی الله حق است) به درستی که پروردگارش به او بیناست.

வசனம்: 16

فَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلشَّفَقِ

پس قسم به شفق (سرخی بعد از غروب آفتاب).

வசனம்: 17

وَٱلَّيۡلِ وَمَا وَسَقَ

و قسم به شب و آنچه (در زیر سیاهی خود) جمع می‌کند.

வசனம்: 18

وَٱلۡقَمَرِ إِذَا ٱتَّسَقَ

و قسم به ماه چون کامل گردد.

வசனம்: 19

لَتَرۡكَبُنَّ طَبَقًا عَن طَبَقٖ

که همیشه از یک حالت به حالت دیگر درآیید.

வசனம்: 20

فَمَا لَهُمۡ لَا يُؤۡمِنُونَ

پس کفار را چه شده که ایمان نمی‌آرند؟

வசனம்: 21

وَإِذَا قُرِئَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡقُرۡءَانُ لَا يَسۡجُدُونَۤ۩

و هرگاه قرآن بر آن‌ها خوانده شود، سجده نمی‌کنند (منقاد نمی‌شوند).

வசனம்: 22

بَلِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يُكَذِّبُونَ

(سجده کردن چه که) بلکه کفار قرآن را تکذیب می‌کنند.

வசனம்: 23

وَٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِمَا يُوعُونَ

و الله به آنچه در دل دارند عالم‌تر است.

வசனம்: 24

فَبَشِّرۡهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ

پس آن‌ها را به عذاب دردناک مژده ده.

வசனம்: 25

إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ لَهُمۡ أَجۡرٌ غَيۡرُ مَمۡنُونِۭ

مگر آنانی که ایمان آورده‌اند و کارهای نیک انجام داده‌اند که برای آن‌ها اجر و ثوابی ابدی و قطع ناشدنی است.