மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அந்நபஃ - ஜெர்மன் மொழிபெயர்ப்பு - போப்பன்ஹெய்ம் - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

An-Naba’

வசனம்: 1

عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ

Wonach fragen sie sich?

வசனம்: 2

عَنِ ٱلنَّبَإِ ٱلۡعَظِيمِ

Nach der gewaltigen Kunde,

வசனம்: 3

ٱلَّذِي هُمۡ فِيهِ مُخۡتَلِفُونَ

über die sie sich uneinig sind.

வசனம்: 4

كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ

Keineswegs! Sie werden (es noch) erfahren.

வசனம்: 5

ثُمَّ كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ

Abermals: Keineswegs! Sie werden (es noch) erfahren.

வசனம்: 6

أَلَمۡ نَجۡعَلِ ٱلۡأَرۡضَ مِهَٰدٗا

Haben Wir nicht die Erde zu einer Lagerstatt gemacht

வசனம்: 7

وَٱلۡجِبَالَ أَوۡتَادٗا

und die Berge zu Pfählen?

வசனம்: 8

وَخَلَقۡنَٰكُمۡ أَزۡوَٰجٗا

Und Wir haben euch als Paare erschaffen.

வசனம்: 9

وَجَعَلۡنَا نَوۡمَكُمۡ سُبَاتٗا

Und Wir haben euren Schlaf zum Ausruhen gemacht.

வசனம்: 10

وَجَعَلۡنَا ٱلَّيۡلَ لِبَاسٗا

Und Wir haben die Nacht zum Kleid gemacht.

வசனம்: 11

وَجَعَلۡنَا ٱلنَّهَارَ مَعَاشٗا

Und Wir haben den Tag zur Lebensführung gemacht.

வசனம்: 12

وَبَنَيۡنَا فَوۡقَكُمۡ سَبۡعٗا شِدَادٗا

Und Wir haben über euch sieben feste (Himmel) aufgebaut.

வசனம்: 13

وَجَعَلۡنَا سِرَاجٗا وَهَّاجٗا

Und Wir haben einen hell glühenden Leuchtkörper gemacht.

வசனம்: 14

وَأَنزَلۡنَا مِنَ ٱلۡمُعۡصِرَٰتِ مَآءٗ ثَجَّاجٗا

Und Wir haben von den Regenwolken sich ergießendes Wasser herabkommen lassen,

வசனம்: 15

لِّنُخۡرِجَ بِهِۦ حَبّٗا وَنَبَاتٗا

um damit Korn und Gewächse hervorzubringen

வசனம்: 16

وَجَنَّٰتٍ أَلۡفَافًا

und dichtbestandene Gärten.

வசனம்: 17

إِنَّ يَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ كَانَ مِيقَٰتٗا

Gewiß, der Tag der Entscheidung ist eine festgesetzte Zeit,

வசனம்: 18

يَوۡمَ يُنفَخُ فِي ٱلصُّورِ فَتَأۡتُونَ أَفۡوَاجٗا

der Tag, da ins Horn geblasen wird und ihr in Scharen herkommt

வசனம்: 19

وَفُتِحَتِ ٱلسَّمَآءُ فَكَانَتۡ أَبۡوَٰبٗا

und da der Himmel geöffnet und dann zu Toren wird

வசனம்: 20

وَسُيِّرَتِ ٱلۡجِبَالُ فَكَانَتۡ سَرَابًا

und da die Berge versetzt und dann zu einer Luftspiegelung werden.

வசனம்: 21

إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتۡ مِرۡصَادٗا

Gewiß, die Hölle ist ein Hinterhalt,

வசனம்: 22

لِّلطَّٰغِينَ مَـَٔابٗا

für diejenigen, die das Maß (an Frevel) überschreiten, eine Heimstatt,

வசனம்: 23

لَّٰبِثِينَ فِيهَآ أَحۡقَابٗا

lange Zeiten darin zu verweilen;

வசனம்: 24

لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرۡدٗا وَلَا شَرَابًا

sie werden darin weder Kühlung noch Getränk kosten,

வசனம்: 25

إِلَّا حَمِيمٗا وَغَسَّاقٗا

außer heißem Wasser und stinkender Brühe,

வசனம்: 26

جَزَآءٗ وِفَاقًا

als angemessene Vergeltung.

வசனம்: 27

إِنَّهُمۡ كَانُواْ لَا يَرۡجُونَ حِسَابٗا

Sie erwarteten ja niemals eine Abrechnung

வசனம்: 28

وَكَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا كِذَّابٗا

und erklärten Unsere Zeichen hartnäckig für Lüge.

வசனம்: 29

وَكُلَّ شَيۡءٍ أَحۡصَيۡنَٰهُ كِتَٰبٗا

Doch alles haben Wir schriftlich erfaßt.

வசனம்: 30

فَذُوقُواْ فَلَن نَّزِيدَكُمۡ إِلَّا عَذَابًا

So kostet; Wir werden euch nur die Strafe mehren.

வசனம்: 31

إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ مَفَازًا

Gewiß, für die Gottesfürchtigen wird es einen Ort des Erfolgs geben,

வசனம்: 32

حَدَآئِقَ وَأَعۡنَٰبٗا

umfriedete Gärten und Rebstöcke

வசனம்: 33

وَكَوَاعِبَ أَتۡرَابٗا

und prächtige, gleichaltrige (weibliche Wesen)

வசனம்: 34

وَكَأۡسٗا دِهَاقٗا

und ein (stets) voller Becher.

வசனம்: 35

لَّا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَلَا كِذَّٰبٗا

Weder hören sie darin unbedachte Rede noch Lüge.

வசனம்: 36

جَزَآءٗ مِّن رَّبِّكَ عَطَآءً حِسَابٗا

(Dies) als Belohnung von deinem Herrn, als hinreichende Gabe,

வசனம்: 37

رَّبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَا ٱلرَّحۡمَٰنِۖ لَا يَمۡلِكُونَ مِنۡهُ خِطَابٗا

dem Herrn der Himmel und der Erde und dessen, was dazwischen ist, dem Allerbarmer. Sie verfügen nicht darüber, vor Ihm zu reden,

வசனம்: 38

يَوۡمَ يَقُومُ ٱلرُّوحُ وَٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ صَفّٗاۖ لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنۡ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَقَالَ صَوَابٗا

am Tag, da der Geist und die Engel in Reihe stehen. Sie werden nicht sprechen, außer wem der Allerbarmer es erlaubt und wer Richtiges sagt.

வசனம்: 39

ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلۡحَقُّۖ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ مَـَٔابًا

Das ist der wahrhaftig (eintreffend)e Tag. Wer nun will, nimmt zu seinem Herrn eine Heimkehr.

வசனம்: 40

إِنَّآ أَنذَرۡنَٰكُمۡ عَذَابٗا قَرِيبٗا يَوۡمَ يَنظُرُ ٱلۡمَرۡءُ مَا قَدَّمَتۡ يَدَاهُ وَيَقُولُ ٱلۡكَافِرُ يَٰلَيۡتَنِي كُنتُ تُرَٰبَۢا

Wir warnen euch ja vor naher Strafe, am Tag, da der Mensch schauen wird, was seine Hände vorausgeschickt haben, und der Ungläubige sagen wird: O wäre ich doch Erde!