மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 192 அத்தியாயம் ஸூரா அல்அஃராப் - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான இந்தோனிசிய மொழிபெயர்ப்பு - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 192

وَلَا يَسۡتَطِيعُونَ لَهُمۡ نَصۡرٗا وَلَآ أَنفُسَهُمۡ يَنصُرُونَ

 Sesembahan-sesembahan selain Allah itu tidak mampu menolong orang yang menyembahnya, bahkan tidak mampu menolong dirinya sendiri. Maka kenapa mereka masih menyembahnya?

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• في الآيات بيان جهل من يقصد النبي صلى الله عليه وسلم ويدعوه لحصول نفع أو دفع ضر؛ لأن النفع إنما يحصل من قِبَلِ ما أرسل به من البشارة والنذارة.

· Ayat-ayat di atas mengandung penjelasan bahwa orang yang mendatangi Nabi -ṣallallāhu 'alaihi wa sallam- dan memanjatkan doa kepadanya untuk mendatangkan manfaat dan menghindarkan mudarat adalah orang-orang bodoh; karena manfaat yang bisa didapatkan dari beliau hanyalah ajaran agama yang beliau bawa.

• جعل الله بمنَّته من نوع الرجل زوجه؛ ليألفها ولا يجفو قربها ويأنس بها؛ لتتحقق الحكمة الإلهية في التناسل.

· Dengan nikmat-Nya, Allah menganugerahkan pada laki-laki seorang istri yang berasal dari bangsa yang sama agar dia merasa damai dan tenteram saat berada di dekatnya untuk mewujudkan hikmah ilahiah dalam bereproduksi.

• لا يليق بالأفضل الأكمل الأشرف من المخلوقات وهو الإنسان أن يشتغل بعبادة الأخس والأرذل من الحجارة والخشب وغيرها من الآلهة الباطلة.

· Tidak layak makhluk yang lebih utama, lebih sempurna, dan lebih mulia -yaitu manusia- menyembah makhluk yang lebih rendah dan lebih hina, seperti batu, kayu, dan lain-lain yang dipertuhankan secara batil.