மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அத்தாரியாத் - மெசிடோனிய மொழிபெயர்ப்பு - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

ЕЗ ЗАРИЈАТ(Ветришта”)

வசனம்: 1

وَٱلذَّٰرِيَٰتِ ذَرۡوٗا

1. Се колнам во тие ветрови што креваат прашина,

வசனம்: 2

فَٱلۡحَٰمِلَٰتِ وِقۡرٗا

2. и тие што носат товар,

வசனம்: 3

فَٱلۡجَٰرِيَٰتِ يُسۡرٗا

3. и во тие што лесно пловат,

வசனம்: 4

فَٱلۡمُقَسِّمَٰتِ أَمۡرًا

4. и во тие што наредбите ги спроведуваат –

வசனம்: 5

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٞ

5. Вистина е тоа што ви се ветува.

வசனம்: 6

وَإِنَّ ٱلدِّينَ لَوَٰقِعٞ

6. Наградата и казната сигурно ќе бидат!

வசனம்: 7

وَٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلۡحُبُكِ

7. Се колнам во небото со складна убавина,

வசனம்: 8

إِنَّكُمۡ لَفِي قَوۡلٖ مُّخۡتَلِفٖ

8. вие нееднакво зборувате.

வசனம்: 9

يُؤۡفَكُ عَنۡهُ مَنۡ أُفِكَ

9. Од Него се одвраќа тој за којшто се знаело дека ќе се одврати.

வசனம்: 10

قُتِلَ ٱلۡخَرَّٰصُونَ

10. Проклети нека бидат лажливците

வசனம்: 11

ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي غَمۡرَةٖ سَاهُونَ

11. кои потонаа во неверување, рамнодушни!

வசனம்: 12

يَسۡـَٔلُونَ أَيَّانَ يَوۡمُ ٱلدِّينِ

12. Тие прашуваат: „Кога е Судниот ден?“

வசனம்: 13

يَوۡمَ هُمۡ عَلَى ٱلنَّارِ يُفۡتَنُونَ

13. Тој Ден кога во огнот ќе се пржат!

வசனம்: 14

ذُوقُواْ فِتۡنَتَكُمۡ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تَسۡتَعۡجِلُونَ

14. „Искусете ја казната своја – тоа е она што го избрзувавте!“

வசனம்: 15

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَعُيُونٍ

15. Тие кои од Аллах се плашеа – во џенетските градини, меѓу изворите ќе живеат.

வசனம்: 16

ءَاخِذِينَ مَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِكَ مُحۡسِنِينَ

16. Ќе го примаат тоа што Господарот нивен ќе им го дарува, бидејќи тие, пред тоа, правеле добри дела,

வசனம்: 17

كَانُواْ قَلِيلٗا مِّنَ ٱلَّيۡلِ مَا يَهۡجَعُونَ

17. ноќе само малку спиеја,

வசனம்: 18

وَبِٱلۡأَسۡحَارِ هُمۡ يَسۡتَغۡفِرُونَ

18. и во мугрите прошка за гревовите молеа,

வசனம்: 19

وَفِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ لِّلسَّآئِلِ وَٱلۡمَحۡرُومِ

19. а во имотите нивни имаше дел и за тој што проси и за тој што е лишен^[244].

[244] Лишен од Аллаховото давање.

வசனம்: 20

وَفِي ٱلۡأَرۡضِ ءَايَٰتٞ لِّلۡمُوقِنِينَ

20. На Земјата има докази за тие што цврсто веруваат,

வசனம்: 21

وَفِيٓ أَنفُسِكُمۡۚ أَفَلَا تُبۡصِرُونَ

21. а и во вас самите – зарем не гледате?

வசனம்: 22

وَفِي ٱلسَّمَآءِ رِزۡقُكُمۡ وَمَا تُوعَدُونَ

22. А на небото е снабдувањето ваше и тоа што ви се ветува,

வசனம்: 23

فَوَرَبِّ ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِ إِنَّهُۥ لَحَقّٞ مِّثۡلَ مَآ أَنَّكُمۡ تَنطِقُونَ

23. и се колнам во Господарот на небото и Земјата дека тоа е вистина, како што е вистина тоа дека зборувате!

வசனம்: 24

هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ضَيۡفِ إِبۡرَٰهِيمَ ٱلۡمُكۡرَمِينَ

24. Дали до тебе допре веста за почестените гости на Ибрахим?

வசனம்: 25

إِذۡ دَخَلُواْ عَلَيۡهِ فَقَالُواْ سَلَٰمٗاۖ قَالَ سَلَٰمٞ قَوۡمٞ مُّنكَرُونَ

25. Кога му дојдоа и му рекоа: „Мир со вас!“, и тој рече: „Мир со вас, луѓе непознати!“

வசனம்: 26

فَرَاغَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ فَجَآءَ بِعِجۡلٖ سَمِينٖ

26. И тој незабележливо отиде кај домашните свои и донесе испечено теле.

வசனம்: 27

فَقَرَّبَهُۥٓ إِلَيۡهِمۡ قَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ

27. И им го приближи: „Зарем не сакате да јадете?“ – запраша,

வசனம்: 28

فَأَوۡجَسَ مِنۡهُمۡ خِيفَةٗۖ قَالُواْ لَا تَخَفۡۖ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَٰمٍ عَلِيمٖ

28. чувствувајќи во душата страв од нив. „Не плаши се!“ – рекоа, и го израдуваа со момче кое ќе биде учено.

வசனம்: 29

فَأَقۡبَلَتِ ٱمۡرَأَتُهُۥ فِي صَرَّةٖ فَصَكَّتۡ وَجۡهَهَا وَقَالَتۡ عَجُوزٌ عَقِيمٞ

29. И се појави жената негова викајќи и по лицето удирајќи се: „Зарем јас стара, неротка?!“

வசனம்: 30

قَالُواْ كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡحَكِيمُ ٱلۡعَلِيمُ

30. „Така одреди Господарот твој“ – рекоа тие – „Тој е Мудар и Сезнаен.“

வசனம்: 31

۞ قَالَ فَمَا خَطۡبُكُمۡ أَيُّهَا ٱلۡمُرۡسَلُونَ

31. „А што имате да кажете, о, гласници?“ – праша Ибрахим.

வசனம்: 32

قَالُوٓاْ إِنَّآ أُرۡسِلۡنَآ إِلَىٰ قَوۡمٖ مُّجۡرِمِينَ

32. „Пратени сме кај злосторничкиот народ“ – рекоа –

வசனம்: 33

لِنُرۡسِلَ عَلَيۡهِمۡ حِجَارَةٗ مِّن طِينٖ

33. „да истуриме врз нив грутки од глина,

வசனம்: 34

مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلۡمُسۡرِفِينَ

34. обележано кај Господарот твој за тие што во развратот секоја мерка ја преминале.“

வசனம்: 35

فَأَخۡرَجۡنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

35. И Ние од него ги изведовме верниците,

வசனம்: 36

فَمَا وَجَدۡنَا فِيهَا غَيۡرَ بَيۡتٖ مِّنَ ٱلۡمُسۡلِمِينَ

36. а во него само една муслиманска куќа најдовме,

வசனம்: 37

وَتَرَكۡنَا فِيهَآ ءَايَةٗ لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ

37. и во него оставивме знак за сите што од страдањето неиздржливо се плашат.

வசனம்: 38

وَفِي مُوسَىٰٓ إِذۡ أَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ

38. И во Мусаовото случување има поука. Кога кај фараонот со очигледен доказ го пративме,

வசனம்: 39

فَتَوَلَّىٰ بِرُكۡنِهِۦ وَقَالَ سَٰحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٞ

39. а тој, потпирајќи се на моќта своја, ја сврте главата и рече: „Маѓепсник е или е луд!“

வசனம்: 40

فَأَخَذۡنَٰهُ وَجُنُودَهُۥ فَنَبَذۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٞ

40. И Ние и него и војската негова ги фативме, па во море ги фрливме, бидејќи осудата ја заслужи.

வசனம்: 41

وَفِي عَادٍ إِذۡ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمُ ٱلرِّيحَ ٱلۡعَقِيمَ

41. И во Адовото случување има поука, кога на нив пративме ветер во кој немаше никакво добро;

வசனம்: 42

مَا تَذَرُ مِن شَيۡءٍ أَتَتۡ عَلَيۡهِ إِلَّا جَعَلَتۡهُ كَٱلرَّمِيمِ

42. Покрај што и да поминеше, ништо не поштеди, сè во гнилеж претвори.

வசனம்: 43

وَفِي ثَمُودَ إِذۡ قِيلَ لَهُمۡ تَمَتَّعُواْ حَتَّىٰ حِينٖ

43. И во Семудовото случување има поука, кога им беше кажано: „Уживајте уште извесно време!“

வசனம்: 44

فَعَتَوۡاْ عَنۡ أَمۡرِ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّٰعِقَةُ وَهُمۡ يَنظُرُونَ

44. И тие беа глуви на наредбата на Господарот свој, па ги уништи страшен глас, а тие само гледаа,

வசனம்: 45

فَمَا ٱسۡتَطَٰعُواْ مِن قِيَامٖ وَمَا كَانُواْ مُنتَصِرِينَ

45. и не можеа ниту да станат, ниту од казната да се одбранат.

வசனம்: 46

وَقَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُۖ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمٗا فَٰسِقِينَ

46. И претходно го уништивме Нуховиот народ; тоа навистина беше развратен народ!

வசனம்: 47

وَٱلسَّمَآءَ بَنَيۡنَٰهَا بِأَيۡيْدٖ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ

47. Ние небото со моќта Своја го создадовме, и Ние навистина го прошируваме.

வசனம்: 48

وَٱلۡأَرۡضَ فَرَشۡنَٰهَا فَنِعۡمَ ٱلۡمَٰهِدُونَ

48. и Земјата ја раширивме – толку Сме прекрасни Ние што ја раширивме!

வசனம்: 49

وَمِن كُلِّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَا زَوۡجَيۡنِ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ

49. И од сè по пар создаваме за да земете поука!

வசனம்: 50

فَفِرُّوٓاْ إِلَى ٱللَّهِۖ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ

50. „Затоа побрзајте кон Аллах, јас сум ви од Него опоменувач јасен!

வசனம்: 51

وَلَا تَجۡعَلُواْ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَۖ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ

51. И не прифаќајте друг бог покрај Аллах, јас сум ви од Него опоменувач јасен!“

வசனம்: 52

كَذَٰلِكَ مَآ أَتَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُواْ سَاحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٌ

52. А така беше, ниту на тие пред овие не им дојде ниту еден Пратеник, а да не речeа: „Маѓепсник е!“ или „Луд е!“

வசனம்: 53

أَتَوَاصَوۡاْ بِهِۦۚ بَلۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ

53. Зарем тоа во аманет го оставале едни на други? Не, туку тие се луѓе кои во злото секоја мерка ја преминале.

வசனம்: 54

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ فَمَآ أَنتَ بِمَلُومٖ

54. Ти сврти се од нив, нема прекорен да бидеш!

வசனம்: 55

وَذَكِّرۡ فَإِنَّ ٱلذِّكۡرَىٰ تَنفَعُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

55. Опоменувај! Опомената на верниците навистина ќе им користи.

வசனம்: 56

وَمَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَٱلۡإِنسَ إِلَّا لِيَعۡبُدُونِ

56. Џините и луѓето ги создадов само за да Ме обожуваат.

வசனம்: 57

مَآ أُرِيدُ مِنۡهُم مِّن رِّزۡقٖ وَمَآ أُرِيدُ أَن يُطۡعِمُونِ

57. Јас не барам снабдување од нив, ниту сакам да Ме хранат,

வசனம்: 58

إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلرَّزَّاقُ ذُو ٱلۡقُوَّةِ ٱلۡمَتِينُ

58. Снабдувач е само Аллах, Моќниот и Силниот!

வசனம்: 59

فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ ذَنُوبٗا مِّثۡلَ ذَنُوبِ أَصۡحَٰبِهِمۡ فَلَا يَسۡتَعۡجِلُونِ

59. А злосторниците ќе ги стигне слична казна како што ги стигна тие што беа како нив, и нека не Ме избрзуваат,

வசனம்: 60

فَوَيۡلٞ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن يَوۡمِهِمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ

60. бидејќи, тешко на неверниците од Денот кој им се заканува!