மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அல்பஜ்ர் - மலாய் மொழிபெயர்ப்பு- அப்துல்லாஹ் bபாஸமியா - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

Al-Fajr

வசனம்: 1

وَٱلۡفَجۡرِ

Demi waktu fajar;

வசனம்: 2

وَلَيَالٍ عَشۡرٖ

Dan malam yang sepuluh (yang mempunyai kelebihan di sisi Allah);

வசனம்: 3

وَٱلشَّفۡعِ وَٱلۡوَتۡرِ

Dan bilangan yang genap serta yang ganjil;

வசனம்: 4

وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَسۡرِ

Dan malam, apabila ia berlalu; -

வசனம்: 5

هَلۡ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٞ لِّذِي حِجۡرٍ

Bukankah yang demikian itu mengandungi sumpah (yang diakui kebenarannya) oleh orang yang berakal sempurna?

வசனம்: 6

أَلَمۡ تَرَ كَيۡفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ

(Kami tetap akan membinasakan orang-orang yang menentangmu wahai Muhammad), tidakkah engkau perhatikan, bagaimana Tuhanmu telah melakukan terhadap kaum Aad (yang kufur derhaka)

வசனம்: 7

إِرَمَ ذَاتِ ٱلۡعِمَادِ

Iaitu penduduk “Iram” yang mempunyai bangunan-bangunan yang tinggi tiangnya, (sesuai dengan penduduknya)

வசனம்: 8

ٱلَّتِي لَمۡ يُخۡلَقۡ مِثۡلُهَا فِي ٱلۡبِلَٰدِ

Yang belum pernah diciptakan sepertinya (tentang besar dan kukuhnya) di segala negeri (pada zamannya)?

வசனம்: 9

وَثَمُودَ ٱلَّذِينَ جَابُواْ ٱلصَّخۡرَ بِٱلۡوَادِ

Dan (terhadap) kaum Thamud yang memahat batu-batu besar di lembah (Wadil-Qura iaitu tempat tinggalnya)?

வசனம்: 10

وَفِرۡعَوۡنَ ذِي ٱلۡأَوۡتَادِ

Dan (terhadap) Firaun yang menguasai bangunan-bangunan yang handal kukuh?

வசனம்: 11

ٱلَّذِينَ طَغَوۡاْ فِي ٱلۡبِلَٰدِ

(Semuanya itu ialah) orang-orang yang telah bermaharajalela di negeri (masing-masing).

வசனம்: 12

فَأَكۡثَرُواْ فِيهَا ٱلۡفَسَادَ

Lalu mereka melakukan dengan banyaknya kerosakan dan bencana di negeri-negeri itu.

வசனம்: 13

فَصَبَّ عَلَيۡهِمۡ رَبُّكَ سَوۡطَ عَذَابٍ

Dengan yang demikian, Tuhanmu mencurahkan ke atas mereka berbagai paluan azab;

வசனம்: 14

إِنَّ رَبَّكَ لَبِٱلۡمِرۡصَادِ

Sesungguhnya Tuhanmu tetap mengawas dan membalas, (terutama balasan akhirat)

வசனம்: 15

فَأَمَّا ٱلۡإِنسَٰنُ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ رَبُّهُۥ فَأَكۡرَمَهُۥ وَنَعَّمَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَكۡرَمَنِ

(Dalam pada itu manusia tidak menghiraukan balasan akhirat), oleh yang demikian, maka kebanyakan manusia apabila diuji oleh Tuhannya dengan dimuliakan dan dimewahkan hidupnya, (ia tidak mahu bersyukur tetapi terus bersikap takbur) serta berkata dengan sombongnya: “Tuhanku telah memuliakan daku!”

வசனம்: 16

وَأَمَّآ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ فَقَدَرَ عَلَيۡهِ رِزۡقَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَهَٰنَنِ

Dan sebaliknya apabila ia diuji oleh Tuhannya, dengan disempitkan rezekinya, (ia tidak bersabar bahkan ia resah gelisah) serta merepek dengan katanya: “Tuhanku telah menghinakan daku!”

வசனம்: 17

كَلَّاۖ بَل لَّا تُكۡرِمُونَ ٱلۡيَتِيمَ

Jangan demikian, (sebenarnya kata-kata kamu itu salah). Bahkan (perbuatan kamu wahai orang-orang yang hidup mewah, lebih salah lagi kerana) kamu tidak memuliakan anak yatim, (malah kamu menahan apa yang Ia berhak menerimanya);

வசனம்: 18

وَلَا تَحَٰٓضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ

Dan kamu tidak menggalakkan untuk memberi makanan (yang berhak diterima oleh) orang miskin;

வசனம்: 19

وَتَأۡكُلُونَ ٱلتُّرَاثَ أَكۡلٗا لَّمّٗا

Dan kamu sentiasa makan harta pusaka secara rakus (dengan tidak membezakan halal haramnya),

வசனம்: 20

وَتُحِبُّونَ ٱلۡمَالَ حُبّٗا جَمّٗا

Serta kamu pula sayangkan harta secara tamak haloba!

வசனம்: 21

كَلَّآۖ إِذَا دُكَّتِ ٱلۡأَرۡضُ دَكّٗا دَكّٗا

Jangan sekali-kali bersikap demikian! (Sebenarnya) apabila bumi (dihancurkan segala yang ada di atasnya dan) diratakan serata-ratanya,

வசனம்: 22

وَجَآءَ رَبُّكَ وَٱلۡمَلَكُ صَفّٗا صَفّٗا

Dan (perintah) Tuhanmu pun datang, sedang malaikat berbaris-baris (siap sedia menjalankan perintah),

வசனம்: 23

وَجِاْيٓءَ يَوۡمَئِذِۭ بِجَهَنَّمَۚ يَوۡمَئِذٖ يَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ وَأَنَّىٰ لَهُ ٱلذِّكۡرَىٰ

Serta diperlihatkan neraka Jahannam pada hari itu, (maka) pada saat itu manusia akan ingat (hendak berlaku baik), dan bagaimana ingatan itu akan berguna lagi kepadanya?

வசனம்: 24

يَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي قَدَّمۡتُ لِحَيَاتِي

Ia akan berkata: “Alangkah baiknya kalau aku dahulu sediakan amal-amal baik untuk hidupku (di sini)!”

வசனம்: 25

فَيَوۡمَئِذٖ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُۥٓ أَحَدٞ

Maka pada hari itu tiada sesiapapun yang dapat menyeksa seperti azab (yang ditimpakan oleh) Allah.

வசனம்: 26

وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُۥٓ أَحَدٞ

Dan tiada sesiapapun yang dapat mengikat serta membelenggu seperti ikatan dan belengguNya.

வசனம்: 27

يَٰٓأَيَّتُهَا ٱلنَّفۡسُ ٱلۡمُطۡمَئِنَّةُ

(Setelah menerangkan akibat orang-orang yang tidak menghiraukan akhirat, Tuhan menyatakan bahawa orang-orang yang beriman dan beramal soleh akan disambut dengan kata-kata): “Wahai orang yang mempunyai jiwa yang sentiasa tenang tetap dengan kepercayaan dan bawaan baiknya! -

வசனம்: 28

ٱرۡجِعِيٓ إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةٗ مَّرۡضِيَّةٗ

“Kembalilah kepada Tuhanmu dengan keadaan engkau berpuas hati (dengan segala nikmat yang diberikan) lagi diredhai (di sisi Tuhanmu)! -

வசனம்: 29

فَٱدۡخُلِي فِي عِبَٰدِي

“Serta masuklah engkau dalam kumpulan hamba-hambaku yang berbahagia -

வசனம்: 30

وَٱدۡخُلِي جَنَّتِي

“Dan masuklah ke dalam SyurgaKu!”