மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் அல்அன்ஆம் - மூரிய மொழிபெயர்ப்பு - மொழிபெயர்ப்பு முன்னோடிகள் மையம் - பக்க எண் 150 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 158

هَلۡ يَنظُرُونَ إِلَّآ أَن تَأۡتِيَهُمُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ أَوۡ يَأۡتِيَ رَبُّكَ أَوۡ يَأۡتِيَ بَعۡضُ ءَايَٰتِ رَبِّكَۗ يَوۡمَ يَأۡتِي بَعۡضُ ءَايَٰتِ رَبِّكَ لَا يَنفَعُ نَفۡسًا إِيمَٰنُهَا لَمۡ تَكُنۡ ءَامَنَتۡ مِن قَبۡلُ أَوۡ كَسَبَتۡ فِيٓ إِيمَٰنِهَا خَيۡرٗاۗ قُلِ ٱنتَظِرُوٓاْ إِنَّا مُنتَظِرُونَ

Rẽ yĩngɑ b kolldɑme sã n pɑ Mɑlεk-rãmb wɑ wɑ bãmb nengẽ n nɑ n reeg b yõyã, mɑ fo Soɑbã wɑ welegrã rɑɑre, mɑɑ fo Soɑbã tɑgmas-rãmb sãndɑ wɑ wɑ sẽn wilgd dũni wã yikrã, rɑɑr ning fo Soɑbã tɑgmas sãndɑ sẽn nɑ n wɑ wã, yõor sɩd-kũun pɑ le nɑfd-ɑ, t'a sã n dɑ pɑ kõ sɩd mɑɑ ɑ tʋmɑ ɑ sɩd-kũunã pʋgẽ sẽn sõmb ye. Yeele koll-y-yã ɑd Tõnd yɑɑ kolldbɑ.

வசனம்: 159

إِنَّ ٱلَّذِينَ فَرَّقُواْ دِينَهُمۡ وَكَانُواْ شِيَعٗا لَّسۡتَ مِنۡهُمۡ فِي شَيۡءٍۚ إِنَّمَآ أَمۡرُهُمۡ إِلَى ٱللَّهِ ثُمَّ يُنَبِّئُهُم بِمَا كَانُواْ يَفۡعَلُونَ

Ad sẽn wels-b dĩinã n lebg toɛ-toɛ yã, fo pɑ be b pʋgẽ bɑɑ fʋɩ, ɑd b yellã bee ne Wẽnde rẽ poor t'A kõ-b kɩbɑr b sẽn rɑ yɩ n tʋmdẽ wã.

வசனம்: 160

مَن جَآءَ بِٱلۡحَسَنَةِ فَلَهُۥ عَشۡرُ أَمۡثَالِهَاۖ وَمَن جَآءَ بِٱلسَّيِّئَةِ فَلَا يُجۡزَىٰٓ إِلَّا مِثۡلَهَا وَهُمۡ لَا يُظۡلَمُونَ

Sẽn wɑ-ɑ ne yel-sõmde ɑ tɑrɑ ɑ bilg-n-tɑɑr piigɑ, lɑ sẽn wɑ-ɑ ne wẽngã b pɑ rond-ɑ rẽndɑ ɑ buud bɑl ye, tɩ b pɑ wẽgd bãmbɑ.

வசனம்: 161

قُلۡ إِنَّنِي هَدَىٰنِي رَبِّيٓ إِلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ دِينٗا قِيَمٗا مِّلَّةَ إِبۡرَٰهِيمَ حَنِيفٗاۚ وَمَا كَانَ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ

Yeele ''ɑd mɑm Soɑbã peegɑ mɑɑm n tog sor sẽn yɑ tɩrgɑ, dĩin sẽn yɑɑ tɩrgɑ, ɑ ɭbrɑɑhɩɩm dĩinã sẽn kɩlld n togd wẽn-yembgo, lɑ ɑ ɭbrɑɑhɩɩm pɑ yɩ lɑgem-n-tɑɑr soɑb ye''.

வசனம்: 162

قُلۡ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحۡيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Yeele ''ɑd mɑm pʋʋsgã lɑ m kodgrã lɑ m vɩɩmã lɑ m kũumã yɑɑ Wẽnd A ye n so, bõn-nɑɑndsã Nɑɑbã''.

வசனம்: 163

لَا شَرِيكَ لَهُۥۖ وَبِذَٰلِكَ أُمِرۡتُ وَأَنَا۠ أَوَّلُ ٱلۡمُسۡلِمِينَ

Lɑgem-n-tɑɑr pɑ be ne-A ye, lɑ rẽ lɑ B sɑgl mɑɑm lɑ mɑm yɑɑ sɑk-n-tũ-rãmbã rãeenem.

வசனம்: 164

قُلۡ أَغَيۡرَ ٱللَّهِ أَبۡغِي رَبّٗا وَهُوَ رَبُّ كُلِّ شَيۡءٖۚ وَلَا تَكۡسِبُ كُلُّ نَفۡسٍ إِلَّا عَلَيۡهَاۚ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٞ وِزۡرَ أُخۡرَىٰۚ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّكُم مَّرۡجِعُكُمۡ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمۡ فِيهِ تَخۡتَلِفُونَ

Yeele ''zẽng sẽn pɑ Wẽnd lɑ mɑm bɑood tɩ yɩ m soɑbɑ, tɩ Yẽ n yɑool n yɑɑ bũmbã fãɑ Soɑbɑ, lɑ yõor fãɑ pɑ tʋmd rẽndɑ ɑ zugu, lɑ zɩɩb tʋkd pɑ tʋkd ɑ to zɩɩb ye, rẽ poorẽ y lebeng zĩig yɑɑ y Soɑbã nengẽ t'A kõ-y kɩbɑr y sẽn rɑ yɩ n yõsd tɑɑb bũmb ning pʋgẽ wã''.

வசனம்: 165

وَهُوَ ٱلَّذِي جَعَلَكُمۡ خَلَٰٓئِفَ ٱلۡأَرۡضِ وَرَفَعَ بَعۡضَكُمۡ فَوۡقَ بَعۡضٖ دَرَجَٰتٖ لِّيَبۡلُوَكُمۡ فِي مَآ ءَاتَىٰكُمۡۗ إِنَّ رَبَّكَ سَرِيعُ ٱلۡعِقَابِ وَإِنَّهُۥ لَغَفُورٞ رَّحِيمُۢ

Lɑ Yẽ n mɑɑn yãmb tɩ y yɑɑ lɛdsdb tẽngã zugu, lɑ ɑ zẽk yãmb dɑrgε-rãmb sãndɑ zugu, n nɑ n zɑrb yãmb n ges ne A sẽn kõ yãmbã. Ad fo Soɑbã sɩbgr yɑɑ tʋʋlle lɑ A yɑɑ yɑɑfdɑ n yɑɑ yolsdɑ.