மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா தாஹா - الترجمة البشتوية - سرفراز - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

طه

வசனம்: 1

طٰهٰ ۟

طه.

வசனம்: 2

مَاۤ اَنْزَلْنَا عَلَیْكَ الْقُرْاٰنَ لِتَشْقٰۤی ۟ۙ

ای محمده!دا قران مونږ ددې لپاره پر تانه دی نازل کړی چې ته په کړاو کې اخته شې.

வசனம்: 3

اِلَّا تَذْكِرَةً لِّمَنْ یَّخْشٰی ۟ۙ

بلکې دا د هغو خلکو لپاره چې ډارولري پند دی.

வசனம்: 4

تَنْزِیْلًا مِّمَّنْ خَلَقَ الْاَرْضَ وَالسَّمٰوٰتِ الْعُلٰی ۟ؕ

هغه ذات نازل کړی دی چې ځمکه او هسک اسمانونه یي پیدا کړي دي.

வசனம்: 5

اَلرَّحْمٰنُ عَلَی الْعَرْشِ اسْتَوٰی ۟

خورا مهربان ذات په عرش استواء کړې ده.

வசனம்: 6

لَهٗ مَا فِی السَّمٰوٰتِ وَمَا فِی الْاَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَمَا تَحْتَ الثَّرٰی ۟

هغه ټول څیزونه یي په واک کې دي چې په اسمانونو،ځمکه،د هغو دواړو په مینځ او د ځمکې په تل کې دي.

வசனம்: 7

وَاِنْ تَجْهَرْ بِالْقَوْلِ فَاِنَّهٗ یَعْلَمُ السِّرَّ وَاَخْفٰی ۟

که ته خبره په زوره وکړې هغه په پټه څه بلکې په پس پسکو هم پوهیږي.

வசனம்: 8

اَللّٰهُ لَاۤ اِلٰهَ اِلَّا هُوَ ؕ— لَهُ الْاَسْمَآءُ الْحُسْنٰی ۟

الله هغه ذات دی چې پرته له هغه بل معبود نشته او دغوره نومونو څښتن دی.

வசனம்: 9

وَهَلْ اَتٰىكَ حَدِیْثُ مُوْسٰی ۟ۘ

او ای محمده!تاته د موسې کیسه معلومه ده؟

வசனம்: 10

اِذْ رَاٰ نَارًا فَقَالَ لِاَهْلِهِ امْكُثُوْۤا اِنِّیْۤ اٰنَسْتُ نَارًا لَّعَلِّیْۤ اٰتِیْكُمْ مِّنْهَا بِقَبَسٍ اَوْ اَجِدُ عَلَی النَّارِ هُدًی ۟

کله ئې چې اور ولیدنو خپلې ماندینې ته یي وویل:تاسې همدلته اوسئ،اور مې له سترګو شو کیدای شی چې څه لمبه ترې راوړم او یا هلته د لارې په هکله څه ښوونه ومومم.

வசனம்: 11

فَلَمَّاۤ اَتٰىهَا نُوْدِیَ یٰمُوْسٰی ۟ؕ

او چې هلته ورغی نو غږ پرې وشو چې ای موسې.

வசனம்: 12

اِنِّیْۤ اَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَیْكَ ۚ— اِنَّكَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًی ۟ؕ

په یقین چې زه ستا رب یم.څپلۍ دې وباسه.ته د طوی په پاکه وادۍ کې یي.

வசனம்: 13

وَاَنَا اخْتَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِمَا یُوْحٰی ۟

او ته ما غوره کړی یې نو هغه څه ته غوږ ونیسه چې درته وحې کیږي.

வசனம்: 14

اِنَّنِیْۤ اَنَا اللّٰهُ لَاۤ اِلٰهَ اِلَّاۤ اَنَا فَاعْبُدْنِیْ ۙ— وَاَقِمِ الصَّلٰوةَ لِذِكْرِیْ ۟

بې شکه همدا زه الله یم،پرته له ما بل هیڅ معبود نشته نو یوازې زما عبادت وکړه.او زما د یاد لپاره لمونځ وکړه.

வசனம்: 15

اِنَّ السَّاعَةَ اٰتِیَةٌ اَكَادُ اُخْفِیْهَا لِتُجْزٰی كُلُّ نَفْسٍ بِمَا تَسْعٰی ۟

قیامت هرو،مرو راتلونکی دی،تر څو هر چاته د خپلو هلو ځلو بدله ور کړای شي خو د راتلو وخت یې ما خورا زیات پټ کړی دی.

வசனம்: 16

فَلَا یَصُدَّنَّكَ عَنْهَا مَنْ لَّا یُؤْمِنُ بِهَا وَاتَّبَعَ هَوٰىهُ فَتَرْدٰی ۟

نو باید تا هغه څوک چې په قیامت ایمان نه لري او د خپلو نفسي غوښتنو پسې روان وي د قیامت له فکر نه بې پروانه کړي که نه نو هلاک به شي.

வசனம்: 17

وَمَا تِلْكَ بِیَمِیْنِكَ یٰمُوْسٰی ۟

او ای موسې په ښي لاس کې دې څه دي؟

வசனம்: 18

قَالَ هِیَ عَصَایَ ۚ— اَتَوَكَّؤُا عَلَیْهَا وَاَهُشُّ بِهَا عَلٰی غَنَمِیْ وَلِیَ فِیْهَا مَاٰرِبُ اُخْرٰی ۟

موسې وویل:دا زما امساده.چې تکیه پرې کوم خپلو میږو ته پرې پاڼې څنډم او هم پرې خپلې نوری اړتیاوې پوره کوم.

வசனம்: 19

قَالَ اَلْقِهَا یٰمُوْسٰی ۟

الله وفرمایل:موسې دا وغورځوه.

வசனம்: 20

فَاَلْقٰىهَا فَاِذَا هِیَ حَیَّةٌ تَسْعٰی ۟

نو چې ویې غورځوله ناببره ترې څغلیدونکی مار جوړ شو.

வசனம்: 21

قَالَ خُذْهَا وَلَا تَخَفْ ۫— سَنُعِیْدُهَا سِیْرَتَهَا الْاُوْلٰی ۟

ویي وفرمایل:ویې نیسه او ډاریږه مه.مونږ به هغه بیرته د پخوا په شان کړو.

வசனம்: 22

وَاضْمُمْ یَدَكَ اِلٰی جَنَاحِكَ تَخْرُجْ بَیْضَآءَ مِنْ غَیْرِ سُوْٓءٍ اٰیَةً اُخْرٰی ۟ۙ

او لاس دې تخرګ ته نژدې کړه،تک سپين پړک وهونکی به بې له کوم توروالی راووځي.هو!دا یوه بله معجزه ده.

வசனம்: 23

لِنُرِیَكَ مِنْ اٰیٰتِنَا الْكُبْرٰی ۟ۚ

تر څو مونږ تا ته خپلې لویې معجزې دروښایو.

வசனம்: 24

اِذْهَبْ اِلٰی فِرْعَوْنَ اِنَّهٗ طَغٰی ۟۠

فرعون ته ورشه هغه خپل سری شوی دی.

வசனம்: 25

قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِیْ صَدْرِیْ ۟ۙ

موسې وویل:زما ربه!زما سینه پراخه کړه.

வசனம்: 26

وَیَسِّرْ لِیْۤ اَمْرِیْ ۟ۙ

او کار مې راته اسان کړه.

வசனம்: 27

وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِّنْ لِّسَانِیْ ۟ۙ

او زما د ژبې غوټه وسپړه.

வசனம்: 28

یَفْقَهُوْا قَوْلِیْ ۪۟

تر څو زما په خبره پوه شي.

வசனம்: 29

وَاجْعَلْ لِّیْ وَزِیْرًا مِّنْ اَهْلِیْ ۟ۙ

او زما د کورنۍ یو غړی زما مرستیال وټاکه.

வசனம்: 30

هٰرُوْنَ اَخِی ۟ۙ

هارون زما ورور.

வசனம்: 31

اشْدُدْ بِهٖۤ اَزْرِیْ ۟ۙ

ملامې پرې کلکه کړه.

வசனம்: 32

وَاَشْرِكْهُ فِیْۤ اَمْرِیْ ۟ۙ

او په کار کې یې را سره برخه وال کړه.

வசனம்: 33

كَیْ نُسَبِّحَكَ كَثِیْرًا ۟ۙ

تر څو ستا پاکې ډیره بیان کړو.

வசனம்: 34

وَّنَذْكُرَكَ كَثِیْرًا ۟ؕ

او تا ډير یاد کړو.

வசனம்: 35

اِنَّكَ كُنْتَ بِنَا بَصِیْرًا ۟

ته مونږ ښه وینې.

வசனம்: 36

قَالَ قَدْ اُوْتِیْتَ سُؤْلَكَ یٰمُوْسٰی ۟

الله وفرمایل:موسې!څه دې چې غوښتل در کړای شول.

வசனம்: 37

وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَیْكَ مَرَّةً اُخْرٰۤی ۟ۙ

او مونږ پر تا یو ځل پخوا هم احسان کړی و.

வசனம்: 38

اِذْ اَوْحَیْنَاۤ اِلٰۤی اُمِّكَ مَا یُوْحٰۤی ۟ۙ

کله مو چې ستا مور ته په دې هکله پیغام لیږلی وو.

வசனம்: 39

اَنِ اقْذِفِیْهِ فِی التَّابُوْتِ فَاقْذِفِیْهِ فِی الْیَمِّ فَلْیُلْقِهِ الْیَمُّ بِالسَّاحِلِ یَاْخُذْهُ عَدُوٌّ لِّیْ وَعَدُوٌّ لَّهٗ ؕ— وَاَلْقَیْتُ عَلَیْكَ مَحَبَّةً مِّنِّیْ ۚ۬— وَلِتُصْنَعَ عَلٰی عَیْنِیْ ۟ۘ

چې ځوی دې په یوه صندک کې واچوه.او صندک په سیند کې ور واچوه سیند به یې غاړې ته وباسي.زما او د هغه دښمن به يي راواخليږماله خپلې لورې پر تا مینه خپره کړه.او داسې لار مې برابره کړه چې ته زما په څارنه کې وپالل شې.

வசனம்: 40

اِذْ تَمْشِیْۤ اُخْتُكَ فَتَقُوْلُ هَلْ اَدُلُّكُمْ عَلٰی مَنْ یَّكْفُلُهٗ ؕ— فَرَجَعْنٰكَ اِلٰۤی اُمِّكَ كَیْ تَقَرَّ عَیْنُهَا وَلَا تَحْزَنَ ؕ۬— وَقَتَلْتَ نَفْسًا فَنَجَّیْنٰكَ مِنَ الْغَمِّ وَفَتَنّٰكَ فُتُوْنًا ۫۬— فَلَبِثْتَ سِنِیْنَ فِیْۤ اَهْلِ مَدْیَنَ ۙ۬— ثُمَّ جِئْتَ عَلٰی قَدَرٍ یّٰمُوْسٰی ۟

ای موسې هغه را په زړه کړه چې ستا خور به روانه او ویل به یې:ایا زه تاسې ته داسې څوک دروښایم چې دا کوچنۍ په ښه شان وروزي؟په دې توګه مونږ ته بیرته د مور غیږې ته راتاو کړې تر څو د هغې سترګې یخې او اندیښمنه نشي. او تا یو څوک وژلی و مونږ له دغه غم خلاص اوله راز،راز ازمیښتونو نه مو تیر کړې.د مدین په خلکو کې دې څو څو کلونه تیر او دغه دی اوس په خپله نیټه راغلی يي.

வசனம்: 41

وَاصْطَنَعْتُكَ لِنَفْسِیْ ۟ۚ

او ته ما د خپل کار لپاره جوړ کړې.

வசனம்: 42

اِذْهَبْ اَنْتَ وَاَخُوْكَ بِاٰیٰتِیْ وَلَا تَنِیَا فِیْ ذِكْرِیْ ۟ۚ

ته او ستا ورور زما له نښانو سره ولاړ شئ!خو پام چې زما په یاد کې سستي ونه کړئ.

வசனம்: 43

اِذْهَبَاۤ اِلٰی فِرْعَوْنَ اِنَّهٗ طَغٰی ۟ۚۖ

ورځئ دواړه فرعون ته ورشئ هغه خپل سری شوی دی.

வசனம்: 44

فَقُوْلَا لَهٗ قَوْلًا لَّیِّنًا لَّعَلَّهٗ یَتَذَكَّرُ اَوْ یَخْشٰی ۟

په نرمۍ ورسره خبرې وکړئ.کیدای شي چې خبره ومني او یا وډار شي.

வசனம்: 45

قَالَا رَبَّنَاۤ اِنَّنَا نَخَافُ اَنْ یَّفْرُطَ عَلَیْنَاۤ اَوْ اَنْ یَّطْغٰی ۟

دواړو وویل: زمونږ پالونکیه!مونږ ډاریږو هسې نه چې سم له لاسه پر مونږ تیری وکړي او یا لاپسې سرو اخلي.

வசனம்: 46

قَالَ لَا تَخَافَاۤ اِنَّنِیْ مَعَكُمَاۤ اَسْمَعُ وَاَرٰی ۟

الله وفرمایل:مه ډاریږئ زه درسره یم هر څه اورم او هر څه وینم.

வசனம்: 47

فَاْتِیٰهُ فَقُوْلَاۤ اِنَّا رَسُوْلَا رَبِّكَ فَاَرْسِلْ مَعَنَا بَنِیْۤ اِسْرَآءِیْلَ ۙ۬— وَلَا تُعَذِّبْهُمْ ؕ— قَدْ جِئْنٰكَ بِاٰیَةٍ مِّنْ رَّبِّكَ ؕ— وَالسَّلٰمُ عَلٰی مَنِ اتَّبَعَ الْهُدٰی ۟

ورشئ او ورته ووايې چې مونږ ستا رب رالیږلی یو.بني اسرائیل پریږده چې له مونږ سره ولاړ شي،او نور یې مه ربړوه.مونږ تاته ستا د رب له نښانې سره راغلي یو.او سلامتی د هغه چا په برخه ده چې سمه لار ومني.

வசனம்: 48

اِنَّا قَدْ اُوْحِیَ اِلَیْنَاۤ اَنَّ الْعَذَابَ عَلٰی مَنْ كَذَّبَ وَتَوَلّٰی ۟

او مونږ ته وحې شوې ده چې:عذاب د هغه چا په برخه دی چې د حق استازي درواغجن ګڼي او مخ ترې اړوي.

வசனம்: 49

قَالَ فَمَنْ رَّبُّكُمَا یٰمُوْسٰی ۟

فرعون وویل:نو ستاسو دواړو رب څوک دی؟

வசனம்: 50

قَالَ رَبُّنَا الَّذِیْۤ اَعْطٰی كُلَّ شَیْءٍ خَلْقَهٗ ثُمَّ هَدٰی ۟

موسې ځواب ورکړ چې:زما رب هغه ذات دی چې هر شي ته یي د هغه جوړښت وباښه او بیا یې ښوونه ورته وکړه.

வசனம்: 51

قَالَ فَمَا بَالُ الْقُرُوْنِ الْاُوْلٰی ۟

فرعون وویل:د پخوانیو تیروشوو خلکو حال څه ؤ؟

வசனம்: 52

قَالَ عِلْمُهَا عِنْدَ رَبِّیْ فِیْ كِتٰبٍ ۚ— لَا یَضِلُّ رَبِّیْ وَلَا یَنْسَی ۟ؗ

موسی وویل: د هغوی معلومات زما له رب سره لیکل شوی دی. هغه نه څه ورکوي او نه څه ترې هیریږي.

வசனம்: 53

الَّذِیْ جَعَلَ لَكُمُ الْاَرْضَ مَهْدًا وَّسَلَكَ لَكُمْ فِیْهَا سُبُلًا وَّاَنْزَلَ مِنَ السَّمَآءِ مَآءً ؕ— فَاَخْرَجْنَا بِهٖۤ اَزْوَاجًا مِّنْ نَّبَاتٍ شَتّٰی ۟

او زما رب هغه ذات دی چې ځمکه يي تاسې ته فرش غوړولې او په هغې کې یې ستاسې د تګ لارې جوړې کړي دي او له پاسه یي اوبه راورولي.او د اوبو په وسیله مونږ راز راز او جلا،جلا زرغون څیزونه راوټو کول.

வசனம்: 54

كُلُوْا وَارْعَوْا اَنْعَامَكُمْ ؕ— اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَاٰیٰتٍ لِّاُولِی النُّهٰی ۟۠

وخورئ او څاروي مو وڅروئ.بې له شکه چې په دی کې د عقلمنو خلکو لپاره ډیرې نښانې دي.

வசனம்: 55

مِنْهَا خَلَقْنٰكُمْ وَفِیْهَا نُعِیْدُكُمْ وَمِنْهَا نُخْرِجُكُمْ تَارَةً اُخْرٰی ۟

له ځمکې مې پيدا کړئ همدې ته به مو بیرته ورولو،او له همدې نه به مو یو ځل بیا راوباسو.

வசனம்: 56

وَلَقَدْ اَرَیْنٰهُ اٰیٰتِنَا كُلَّهَا فَكَذَّبَ وَاَبٰی ۟

مونږ خپل ټول دلایل فرعون ته وروښوول خو هغه درواغ وګڼل،او منلو ته يي تیار نه وو.

வசனம்: 57

قَالَ اَجِئْتَنَا لِتُخْرِجَنَا مِنْ اَرْضِنَا بِسِحْرِكَ یٰمُوْسٰی ۟

او ويي ویل:موسې!آیا ته د همدې لپاره راغلی يي چې د خپل جادو په واسطه مونږ له خپلې خاورې نه وباسي.

வசனம்: 58

فَلَنَاْتِیَنَّكَ بِسِحْرٍ مِّثْلِهٖ فَاجْعَلْ بَیْنَنَا وَبَیْنَكَ مَوْعِدًا لَّا نُخْلِفُهٗ نَحْنُ وَلَاۤ اَنْتَ مَكَانًا سُوًی ۟

نو مونږ به هم ستا د سحر په شان سحر رامینځ ته کړو ته د مقابلې لپاره په یوه خلاص میدان کې وخت وټاکه چې نه به ترې مونږ وروسته کیږو او نه ته.

வசனம்: 59

قَالَ مَوْعِدُكُمْ یَوْمُ الزِّیْنَةِ وَاَنْ یُّحْشَرَ النَّاسُ ضُحًی ۟

موسې وویل:وعده مو د جشن او سیل ورځ ده،او خلک به څاښت راټولیږي.

வசனம்: 60

فَتَوَلّٰی فِرْعَوْنُ فَجَمَعَ كَیْدَهٗ ثُمَّ اَتٰی ۟

فرعون له حق نه مخ واړولو ټول تدبیر يي په کار واچاو او بیا راغی.

வசனம்: 61

قَالَ لَهُمْ مُّوْسٰی وَیْلَكُمْ لَا تَفْتَرُوْا عَلَی اللّٰهِ كَذِبًا فَیُسْحِتَكُمْ بِعَذَابٍ ۚ— وَقَدْ خَابَ مَنِ افْتَرٰی ۟

موسې ساحرانو ته وویل:هلاک شئ.په الله درواغ مه جوړوئ که نه نو په سخت عذاب به مو هلاک کړي.او چا چې درواغ تړلې هغه زیانمن شوی دی.

வசனம்: 62

فَتَنَازَعُوْۤا اَمْرَهُمْ بَیْنَهُمْ وَاَسَرُّوا النَّجْوٰی ۟

هغوی د خپل کار په هکله په خپلو کې نانندرۍ شروع او په پټه یي سره مشورې وکړې.

வசனம்: 63

قَالُوْۤا اِنْ هٰذٰنِ لَسٰحِرٰنِ یُرِیْدٰنِ اَنْ یُّخْرِجٰكُمْ مِّنْ اَرْضِكُمْ بِسِحْرِهِمَا وَیَذْهَبَا بِطَرِیْقَتِكُمُ الْمُثْلٰی ۟

خو بالاخره یې وویل:خلکو!دا دواړه جادوګر دي غواړي چې د خپل جادو په واسطه تاسې له خپلې خاورې نه وباسي او ستاسې د ژوند غوره کړنلاره له مینځه یوسي.

வசனம்: 64

فَاَجْمِعُوْا كَیْدَكُمْ ثُمَّ ائْتُوْا صَفًّا ۚ— وَقَدْ اَفْلَحَ الْیَوْمَ مَنِ اسْتَعْلٰی ۟

نو نن خپل ټول توان یو ځای او په یو کتار کې راشئ میدان هغه چا ګټلی دی چې زوره ورشو.

வசனம்: 65

قَالُوْا یٰمُوْسٰۤی اِمَّاۤ اَنْ تُلْقِیَ وَاِمَّاۤ اَنْ نَّكُوْنَ اَوَّلَ مَنْ اَلْقٰی ۟

او بیا یي وویل:ای موسې! یا به اول ته خپل شې میدان ته کوې او یا به مونږ لومړني شو؟

வசனம்: 66

قَالَ بَلْ اَلْقُوْا ۚ— فَاِذَا حِبَالُهُمْ وَعِصِیُّهُمْ یُخَیَّلُ اِلَیْهِ مِنْ سِحْرِهِمْ اَنَّهَا تَسْعٰی ۟

موسې ورته وویل:تاسې یې اول وغورزوئ.نو هغه وو چې سحر وهلې رسۍ او امساګانې یې موسی ته داسې وبریښیدلی چې ګڼې ځغلي.

வசனம்: 67

فَاَوْجَسَ فِیْ نَفْسِهٖ خِیْفَةً مُّوْسٰی ۟

موسې په خپل زړه کې څه ډارومیند.

வசனம்: 68

قُلْنَا لَا تَخَفْ اِنَّكَ اَنْتَ الْاَعْلٰی ۟

مونږ ورته وویل:ډاریږه مه تر ټولو لویه برلاسي یوازې ستا ده.

வசனம்: 69

وَاَلْقِ مَا فِیْ یَمِیْنِكَ تَلْقَفْ مَا صَنَعُوْا ؕ— اِنَّمَا صَنَعُوْا كَیْدُ سٰحِرٍ ؕ— وَلَا یُفْلِحُ السَّاحِرُ حَیْثُ اَتٰی ۟

هغه څه وغورځوه چې ستا په لاس کې دي هغه ټول څیزونه به تیر کړي چې هغوی جوړ کړي دي. هغوی د جادو ټګي جوړه کړې.او جادوګر چې هر چیرې په هره بڼه کې راشي بریمن کیدای نه شي.

வசனம்: 70

فَاُلْقِیَ السَّحَرَةُ سُجَّدًا قَالُوْۤا اٰمَنَّا بِرَبِّ هٰرُوْنَ وَمُوْسٰی ۟

هغه وو چې ټول ساحران په سجده پریوتل او اعلان یې وکړ چې:مونږ د هارون او موسې په رب ایمان راوړی دی.

வசனம்: 71

قَالَ اٰمَنْتُمْ لَهٗ قَبْلَ اَنْ اٰذَنَ لَكُمْ ؕ— اِنَّهٗ لَكَبِیْرُكُمُ الَّذِیْ عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ ۚ— فَلَاُقَطِّعَنَّ اَیْدِیَكُمْ وَاَرْجُلَكُمْ مِّنْ خِلَافٍ وَّلَاُوصَلِّبَنَّكُمْ فِیْ جُذُوْعِ النَّخْلِ ؗ— وَلَتَعْلَمُنَّ اَیُّنَاۤ اَشَدُّ عَذَابًا وَّاَبْقٰی ۟

فرعون ورته وویل:ایا زما له اجازې پرته مو پرې ایمان راووړ؟دا ستاسې مشر ساحر دی چې تاسې ته یي هم سحر درښوولی دی.ستاسې لاسونه اوپښې به ادل پرې او د خرما وو په ښاخونو کې به مو راوځړوم.بیا به درته ښه معلومه شي چې زمونږ د کوم یوه عذاب ډیر سخت او پایښت لرونکی دی؟

வசனம்: 72

قَالُوْا لَنْ نُّؤْثِرَكَ عَلٰی مَا جَآءَنَا مِنَ الْبَیِّنٰتِ وَالَّذِیْ فَطَرَنَا فَاقْضِ مَاۤ اَنْتَ قَاضٍ ؕ— اِنَّمَا تَقْضِیْ هٰذِهِ الْحَیٰوةَ الدُّنْیَا ۟ؕ

هغوی ځواب ورکړ چې:مونږ به هیڅکله تا په هغو روښانو دلایلو چې مونږ ته راغلي او په هغه ذات چې مونږ یې پیدا کړي یو غوره نه کړو.نو څه چې دې په توان وي ويي کړه.ستا توان یوازې او یوازې د همدې دنیا د کړنو دی او بس؟

வசனம்: 73

اِنَّاۤ اٰمَنَّا بِرَبِّنَا لِیَغْفِرَ لَنَا خَطٰیٰنَا وَمَاۤ اَكْرَهْتَنَا عَلَیْهِ مِنَ السِّحْرِ ؕ— وَاللّٰهُ خَیْرٌ وَّاَبْقٰی ۟

مونږ په خپل رب ایمان راوړی چې زمونږ ګناهونه او هغه څه راته وبښي چې تا په زور مونږ سحر ته ودرولي وو.الله ډير غوره او یوازې هغه تل پاتې کیدونکی دی.

வசனம்: 74

اِنَّهٗ مَنْ یَّاْتِ رَبَّهٗ مُجْرِمًا فَاِنَّ لَهٗ جَهَنَّمَ ؕ— لَا یَمُوْتُ فِیْهَا وَلَا یَحْیٰی ۟

دا کره ده چې څوک هم خپل رب ته په ګناهونو ډک ورشي.نو د هغه لپاره یو داسې دوزخ دی چې نه به پکې مري او نه به پکې ژوندۍ کیږي.

வசனம்: 75

وَمَنْ یَّاْتِهٖ مُؤْمِنًا قَدْ عَمِلَ الصّٰلِحٰتِ فَاُولٰٓىِٕكَ لَهُمُ الدَّرَجٰتُ الْعُلٰی ۟ۙ

او څوک چې له ایمان سره ورشي.او نیکې کړنې هم ورسره وي نو د هغوی لپاره ډیرې لوړې درجې دي.

வசனம்: 76

جَنّٰتُ عَدْنٍ تَجْرِیْ مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهٰرُ خٰلِدِیْنَ فِیْهَا ؕ— وَذٰلِكَ جَزٰٓؤُا مَنْ تَزَكّٰی ۟۠

د همیشني ژوند لپاره داسې باغونه دي چې لاندې به ترې ویالې روانې او تل تر تله به هملته وي.هو!همدا د هغه چا مکافات دی چې سپیڅلتیا خپلوي.

வசனம்: 77

وَلَقَدْ اَوْحَیْنَاۤ اِلٰی مُوْسٰۤی ۙ۬— اَنْ اَسْرِ بِعِبَادِیْ فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِیْقًا فِی الْبَحْرِ یَبَسًا ۙ— لَّا تَخٰفُ دَرَكًا وَّلَا تَخْشٰی ۟

او مونږ موسې ته وحې وکړه چې زما بنده ګان په شپه کې روان،او په دریاب کې ورته وچه لپاره جوړه کړه. دا ډار دې درسره نه وي چې وبه نیول شې یا به په اوبو کې غرق شې.

வசனம்: 78

فَاَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ بِجُنُوْدِهٖ فَغَشِیَهُمْ مِّنَ الْیَمِّ مَا غَشِیَهُمْ ۟ؕ

نو سم له لاسه فرعون د خپل لښکر سره د هغوی پسې شو خو سیند ښه پوره راګیر کړل.

வசனம்: 79

وَاَضَلَّ فِرْعَوْنُ قَوْمَهٗ وَمَا هَدٰی ۟

فرعون خپل قوم بي لارې کړ او سمه لار یې نه وه ورښوولې.

வசனம்: 80

یٰبَنِیْۤ اِسْرَآءِیْلَ قَدْ اَنْجَیْنٰكُمْ مِّنْ عَدُوِّكُمْ وَوٰعَدْنٰكُمْ جَانِبَ الطُّوْرِ الْاَیْمَنَ وَنَزَّلْنَا عَلَیْكُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوٰی ۟

ای بني اسرائیلو!مونږ تاسې له دښمن نه خلاص کړئ له تاسې سره مي د طور غره په ښي اړخ کې وعده وکړه او هم مې درته من او سلوی راښکته کړل.

வசனம்: 81

كُلُوْا مِنْ طَیِّبٰتِ مَا رَزَقْنٰكُمْ وَلَا تَطْغَوْا فِیْهِ فَیَحِلَّ عَلَیْكُمْ غَضَبِیْ ۚ— وَمَنْ یَّحْلِلْ عَلَیْهِ غَضَبِیْ فَقَدْ هَوٰی ۟

زمونږ درکړي پاکه روزي وخورئ خوله پولومه اوړئ.که نه نو زما عذاب به در باندې راښکته شي.او په چا چې زما عذاب راښکته شو نو په رښتیا چې ښه پوره وښوئید.

வசனம்: 82

وَاِنِّیْ لَغَفَّارٌ لِّمَنْ تَابَ وَاٰمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا ثُمَّ اهْتَدٰی ۟

او زه دهغو کسانو ښه بښونکی یم چې ماته راګرځیدلي ایمان يي راوړی.نیکه کړنه يي کړې او بیا په همدې لار پاتې شي.

வசனம்: 83

وَمَاۤ اَعْجَلَكَ عَنْ قَوْمِكَ یٰمُوْسٰی ۟

او ای موسې!څه شي ته له خپل قوم نه ژر راوستلې؟

வசனம்: 84

قَالَ هُمْ اُولَآءِ عَلٰۤی اَثَرِیْ وَعَجِلْتُ اِلَیْكَ رَبِّ لِتَرْضٰی ۟

موسې وویل:هغوی دغه دي په ما پسې را روان دي خو زما ربه!ما ځکه تلوار وکړ چې ته رانه خوښ شي.

வசனம்: 85

قَالَ فَاِنَّا قَدْ فَتَنَّا قَوْمَكَ مِنْ بَعْدِكَ وَاَضَلَّهُمُ السَّامِرِیُّ ۟

الله وفرمایل:مونږ له تا وروسته ستا قوم په ازمیښت کړ او سامري بې لارې کړ.

வசனம்: 86

فَرَجَعَ مُوْسٰۤی اِلٰی قَوْمِهٖ غَضْبَانَ اَسِفًا ۚ۬— قَالَ یٰقَوْمِ اَلَمْ یَعِدْكُمْ رَبُّكُمْ وَعْدًا حَسَنًا ؕ۬— اَفَطَالَ عَلَیْكُمُ الْعَهْدُ اَمْ اَرَدْتُّمْ اَنْ یَّحِلَّ عَلَیْكُمْ غَضَبٌ مِّنْ رَّبِّكُمْ فَاَخْلَفْتُمْ مَّوْعِدِیْ ۟

موسې خورا له قهر نه ډک او ډیر غمژن قوم ته ورستون او ويي ویل:ای زما قومه!ایا رب مو درسره ښه وعده نه وه کړې؟ ایا پر تاسې وخت ډيرو اووښت او که غوښتل مو چې د خپل رب قهر در باندې راښکته شي؟ نو ځکه مو زما له وعدې نه مخ واړاوه؟

வசனம்: 87

قَالُوْا مَاۤ اَخْلَفْنَا مَوْعِدَكَ بِمَلْكِنَا وَلٰكِنَّا حُمِّلْنَاۤ اَوْزَارًا مِّنْ زِیْنَةِ الْقَوْمِ فَقَذَفْنٰهَا فَكَذٰلِكَ اَلْقَی السَّامِرِیُّ ۟ۙ

هغوی وویل:مونږ له تاسره په خپله خوښه وعده خلافي نه ده کړې خبره داده چې پر مونږ د فرعون د قوم ګاڼې درنې شوې وې هغه مو وغورځولې.او سامري هم زمونږ په شان وغورځولې.

வசனம்: 88

فَاَخْرَجَ لَهُمْ عِجْلًا جَسَدًا لَّهٗ خُوَارٌ فَقَالُوْا هٰذَاۤ اِلٰهُكُمْ وَاِلٰهُ مُوْسٰی ۚۙ۬— فَنَسِیَ ۟ؕ

خو بیا یې د هغوی لپاره رمباړه وهونکی خوسی راوویست او ورته یي وویل:بس همدا ستاسې خدای دی،او د موسې خدای هم دی.خو له هغه نه هیر شوی دی.

வசனம்: 89

اَفَلَا یَرَوْنَ اَلَّا یَرْجِعُ اِلَیْهِمْ قَوْلًا ۙ۬— وَّلَا یَمْلِكُ لَهُمْ ضَرًّا وَّلَا نَفْعًا ۟۠

ایا دا خلک دیته نه ګوري چې جوړ کړی خدای يي نه د خبرې ځواب ورکوي.او نه هغوی ته د تاوان او ګټې رسولو واک او وس لري؟

வசனம்: 90

وَلَقَدْ قَالَ لَهُمْ هٰرُوْنُ مِنْ قَبْلُ یٰقَوْمِ اِنَّمَا فُتِنْتُمْ بِهٖ ۚ— وَاِنَّ رَبَّكُمُ الرَّحْمٰنُ فَاتَّبِعُوْنِیْ وَاَطِیْعُوْۤا اَمْرِیْ ۟

هارون د موسې له راتګ نه وړاندې هغوی ته ویلی وو چې:قومیانو!تاسې له یوه ازمیښت سره مخ شوي یاست. او رب مو یوازې رحمان ذات دی،نو زما لاره ونیسئ او زما خبره ومنئ.

வசனம்: 91

قَالُوْا لَنْ نَّبْرَحَ عَلَیْهِ عٰكِفِیْنَ حَتّٰی یَرْجِعَ اِلَیْنَا مُوْسٰی ۟

هغوی وویل:مونږ به تر هغو همدا کار کوو تر څو چې موسې بیرته راشي.

வசனம்: 92

قَالَ یٰهٰرُوْنُ مَا مَنَعَكَ اِذْ رَاَیْتَهُمْ ضَلُّوْۤا ۟ۙ

موسې وویل:هارونه! ته څه منع کړې کله چې تا ولیدل چې هغوی بې لارې شوي دي؟

வசனம்: 93

اَلَّا تَتَّبِعَنِ ؕ— اَفَعَصَیْتَ اَمْرِیْ ۟

ولې دې زما لار ونه نیوله؟ ایا زما له حکم نه دې سروغړاوه؟

வசனம்: 94

قَالَ یَبْنَؤُمَّ لَا تَاْخُذْ بِلِحْیَتِیْ وَلَا بِرَاْسِیْ ۚ— اِنِّیْ خَشِیْتُ اَنْ تَقُوْلَ فَرَّقْتَ بَیْنَ بَنِیْۤ اِسْرَآءِیْلَ وَلَمْ تَرْقُبْ قَوْلِیْ ۟

هارون وویل:زما د مور ځویه!له ږیرې او سرنه مې مه نیسه،زه ډاریدم چې ته به بیا وايي:په بنې اسرائیلو کې دې بیلتون راوست،او زما تر خبرې دې نه دي کتلي.

வசனம்: 95

قَالَ فَمَا خَطْبُكَ یٰسَامِرِیُّ ۟

موسې وویل:ای سامریه!ستا څه خبره ده؟

வசனம்: 96

قَالَ بَصُرْتُ بِمَا لَمْ یَبْصُرُوْا بِهٖ فَقَبَضْتُ قَبْضَةً مِّنْ اَثَرِ الرَّسُوْلِ فَنَبَذْتُهَا وَكَذٰلِكَ سَوَّلَتْ لِیْ نَفْسِیْ ۟

سامري وویل:ما هغه څه ولیدل چې خلکو نه وو لیدلي. ما د جبرائیل له پښو نه یو موټی خاوره واخیسته او هغه مې وغورځوله.او په دې توګه زما نفس ماته دا کار راوښود.

வசனம்: 97

قَالَ فَاذْهَبْ فَاِنَّ لَكَ فِی الْحَیٰوةِ اَنْ تَقُوْلَ لَا مِسَاسَ ۪— وَاِنَّ لَكَ مَوْعِدًا لَّنْ تُخْلَفَهٗ ۚ— وَانْظُرْ اِلٰۤی اِلٰهِكَ الَّذِیْ ظَلْتَ عَلَیْهِ عَاكِفًا ؕ— لَنُحَرِّقَنَّهٗ ثُمَّ لَنَنْسِفَنَّهٗ فِی الْیَمِّ نَسْفًا ۟

موسې وویل:ولاړ شه او په ټول ژوند کې به نارې وهې چې:ماته لاس مه راوړئ.او ستا لپاره د حساب او کتاب یو وخت ټاکل شوی چې هیڅکله به ترې بچ نه شې.او اوس دې هغه معبود ته وګوره چې ته پرې پړ مخ پریوتلی وې.مونږ به یي وسوزوو بیا به یې خاورې په سیند کې وپاشو.

வசனம்: 98

اِنَّمَاۤ اِلٰهُكُمُ اللّٰهُ الَّذِیْ لَاۤ اِلٰهَ اِلَّا هُوَ ؕ— وَسِعَ كُلَّ شَیْءٍ عِلْمًا ۟

او ای خلکو!ستاسې خدای یوازې یو الله دی.پرته له هغه بل هیڅ معبود نشته.او د هغه علم او پوهه هر څه ته رسیږي.

வசனம்: 99

كَذٰلِكَ نَقُصُّ عَلَیْكَ مِنْ اَنْۢبَآءِ مَا قَدْ سَبَقَ ۚ— وَقَدْ اٰتَیْنٰكَ مِنْ لَّدُنَّا ذِكْرًا ۟ۖۚ

ای محمده!په دې توګه مونږ تاته پخواني حالات بیانوو.او مونږ له خپلې لورې تاته پند درکړی دی.

வசனம்: 100

مَنْ اَعْرَضَ عَنْهُ فَاِنَّهٗ یَحْمِلُ یَوْمَ الْقِیٰمَةِ وِزْرًا ۟ۙ

هر څوک چې ترې مخ واړوي نو هغه به د قیامت په ورځ د ګناه دروند پنډ پورته کړي.

வசனம்: 101

خٰلِدِیْنَ فِیْهِ ؕ— وَسَآءَ لَهُمْ یَوْمَ الْقِیٰمَةِ حِمْلًا ۟ۙ

هو!ْ ډير بد پیټی دی چې د قیامت په ورځ به يې پورته کړی وي.

வசனம்: 102

یَّوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّوْرِ وَنَحْشُرُ الْمُجْرِمِیْنَ یَوْمَىِٕذٍ زُرْقًا ۟

په هغه ورځ چې په شپیلۍ کې پوکی وکړای شي نو مونږ به په دې ورځ په داسې حال کې مجرمان راولو چې سترګې به يې شنې ختلې وي.

வசனம்: 103

یَّتَخَافَتُوْنَ بَیْنَهُمْ اِنْ لَّبِثْتُمْ اِلَّا عَشْرًا ۟

په خپلو مینځونو کې به په پټه سره وایې چې: په دنیا کې به مو ایله لس ورځې تیرې کړي وي.

வசனம்: 104

نَحْنُ اَعْلَمُ بِمَا یَقُوْلُوْنَ اِذْ یَقُوْلُ اَمْثَلُهُمْ طَرِیْقَةً اِنْ لَّبِثْتُمْ اِلَّا یَوْمًا ۟۠

مونږ ښه پوهیږو چې هغوی به څه وايې؟ کله يې چې تر ټولو هوښیار او عقلمن ووايې: نه: په دنیا کې مو یکې یوه ورځ تیره کړې ده.

வசனம்: 105

وَیَسْـَٔلُوْنَكَ عَنِ الْجِبَالِ فَقُلْ یَنْسِفُهَا رَبِّیْ نَسْفًا ۟ۙ

او مشرکان در څخه پوښتنه کوي چې په هغه ورځ به دا لوی غرونه څه کیږي؟ووایه چې زما رب به يي خواره واره کړي.

வசனம்: 106

فَیَذَرُهَا قَاعًا صَفْصَفًا ۟ۙ

او ځمکه به یو لوي خالي هوار میدان پاتې شي.

வசனம்: 107

لَّا تَرٰی فِیْهَا عِوَجًا وَّلَاۤ اَمْتًا ۟ؕ

چې نه به درته پکې کوږوالی ښکاري او نه لوړوالی او ټیټوالی.

வசனம்: 108

یَوْمَىِٕذٍ یَّتَّبِعُوْنَ الدَّاعِیَ لَا عِوَجَ لَهٗ ۚ— وَخَشَعَتِ الْاَصْوَاتُ لِلرَّحْمٰنِ فَلَا تَسْمَعُ اِلَّا هَمْسًا ۟

په هغه ورځ به ټول په یوه لیکه د بلونکي په لور روان.او د رحمان له ډاره به ټول غږونه بند او چپه چوپتیا به وي چې پرته د پښو له کښار څخه به بل څه نه اوریدل کیږي.

வசனம்: 109

یَوْمَىِٕذٍ لَّا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ اِلَّا مَنْ اَذِنَ لَهُ الرَّحْمٰنُ وَرَضِیَ لَهٗ قَوْلًا ۟

په هغه ورځ سپارښت هیڅ ګټه نه لري.خو یوازې هغه چاته به یي ګټه وي چې رحمان اجازه ورکړې او خبره یي ومني.

வசனம்: 110

یَعْلَمُ مَا بَیْنَ اَیْدِیْهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا یُحِیْطُوْنَ بِهٖ عِلْمًا ۟

الله ته د خلکو وړاندې او وروسته ټول معلوم دي خو د هغوی په علم کې د الله پاک ذات نشي راتلای.

வசனம்: 111

وَعَنَتِ الْوُجُوْهُ لِلْحَیِّ الْقَیُّوْمِ ؕ— وَقَدْ خَابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْمًا ۟

هلته به ټول مخونه د تل ژوندي او د کائناتو د چلوونکي ذات په وړاندې ټيټ او خوار شي.او همغه به زیانمن وي چې د ظلم پیټۍ یې بار کړی وي.

வசனம்: 112

وَمَنْ یَّعْمَلْ مِنَ الصّٰلِحٰتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا یَخٰفُ ظُلْمًا وَّلَا هَضْمًا ۟

او هر څوک چې نیک کارونه وکړي.او ایمان ورسره وي.له تیرې او حق خوړلو څخه دې نه ډاریږي.

வசனம்: 113

وَكَذٰلِكَ اَنْزَلْنٰهُ قُرْاٰنًا عَرَبِیًّا وَّصَرَّفْنَا فِیْهِ مِنَ الْوَعِیْدِ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُوْنَ اَوْ یُحْدِثُ لَهُمْ ذِكْرًا ۟

او ای محمده!مونږ تاته په عربې ژبه قران نازل کړی دی او په دې کې مو د ډارونې هر ډول خبرې بیان کړي دي کیدای شي چې هغوی وډار شي. او د پند او عبرت اخیستلو ولوله راپورته کړي.

வசனம்: 114

فَتَعٰلَی اللّٰهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ ۚ— وَلَا تَعْجَلْ بِالْقُرْاٰنِ مِنْ قَبْلِ اَنْ یُّقْضٰۤی اِلَیْكَ وَحْیُهٗ ؗ— وَقُلْ رَّبِّ زِدْنِیْ عِلْمًا ۟

لوړ را پورته دی الله رښتینی او حقیقي واکمن:او ای محمده!د قران په لوستلو کې تر هغو تلوار مه کوه چې تاته يي په بشپړ ډول وحې وشي.اووایه ای زما ربه!علم مې را ډیر کړه.

வசனம்: 115

وَلَقَدْ عَهِدْنَاۤ اِلٰۤی اٰدَمَ مِنْ قَبْلُ فَنَسِیَ وَلَمْ نَجِدْ لَهٗ عَزْمًا ۟۠

او مونږ له دې نه وړاندې ادم ته حکم کړی و،خو هغه هیر کړ او مونږ په هغه کې کلک هوډونه میند.

வசனம்: 116

وَاِذْ قُلْنَا لِلْمَلٰٓىِٕكَةِ اسْجُدُوْا لِاٰدَمَ فَسَجَدُوْۤا اِلَّاۤ اِبْلِیْسَ ؕ— اَبٰی ۟

او یاد کړه چې مونږ ملایکو ته وویل:ادم ته سجده وکړئ ټولو سجده وکړه خو یوازې ابلیس انکار وکړ.

வசனம்: 117

فَقُلْنَا یٰۤاٰدَمُ اِنَّ هٰذَا عَدُوٌّ لَّكَ وَلِزَوْجِكَ فَلَا یُخْرِجَنَّكُمَا مِنَ الْجَنَّةِ فَتَشْقٰی ۟

مونږ وویل:ادمه!دا ابلیس ستا او ستا د میرمنې دښمن دی باید له جنت نه موونه باسي که نه نو له کړاوونو سره به مخ شئ.

வசனம்: 118

اِنَّ لَكَ اَلَّا تَجُوْعَ فِیْهَا وَلَا تَعْرٰی ۟ۙ

او په دې جنت کې نه ته وږی کیږې،او نه بربنډ.

வசனம்: 119

وَاَنَّكَ لَا تَظْمَؤُا فِیْهَا وَلَا تَضْحٰی ۟

نه پکې تږی کیږې،او نه دې لمر وهي.

வசனம்: 120

فَوَسْوَسَ اِلَیْهِ الشَّیْطٰنُ قَالَ یٰۤاٰدَمُ هَلْ اَدُلُّكَ عَلٰی شَجَرَةِ الْخُلْدِ وَمُلْكٍ لَّا یَبْلٰی ۟

خو شیطان په زړه کې خبره ورواچوله او ورته یي وویل:ادمه!ایا د تل پاتې کیدلو او د واکمنۍ د نه تیریدلو ونه دروښایم؟

வசனம்: 121

فَاَكَلَا مِنْهَا فَبَدَتْ لَهُمَا سَوْاٰتُهُمَا وَطَفِقَا یَخْصِفٰنِ عَلَیْهِمَا مِنْ وَّرَقِ الْجَنَّةِ ؗ— وَعَصٰۤی اٰدَمُ رَبَّهٗ فَغَوٰی ۪۟ۖ

هغوی دواړو له ونې نه خوراک وکړ هغه وو چې عورت یي بربنډ او د جنت د پاڼو د اچولو هڅه يي پرې وکړه.ادم له خپل رب نه سروغړاو،نو وښوئید.

வசனம்: 122

ثُمَّ اجْتَبٰهُ رَبُّهٗ فَتَابَ عَلَیْهِ وَهَدٰی ۟

بیا رب يي هغه غوره،توبه یې قبوله او لارښوونه يي ورته وکړه.

வசனம்: 123

قَالَ اهْبِطَا مِنْهَا جَمِیْعًا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۚ— فَاِمَّا یَاْتِیَنَّكُمْ مِّنِّیْ هُدًی ۙ۬— فَمَنِ اتَّبَعَ هُدَایَ فَلَا یَضِلُّ وَلَا یَشْقٰی ۟

او ويي فرمایل:تاسې دواړه له جنت نه ښکته ځیني به مو د ځینو نورو دښمنان وي.نو که چیرې زما له لورې ښوونه درته راغله نو چا چې زما ښوونه ومنله،نه به بې لارې کیږي. او نه به په کړاوونو اخته شي.

வசனம்: 124

وَمَنْ اَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِیْ فَاِنَّ لَهٗ مَعِیْشَةً ضَنْكًا وَّنَحْشُرُهٗ یَوْمَ الْقِیٰمَةِ اَعْمٰی ۟

او څوک چې زما له پند نه مخ واړوي نو د هغه لپاره به په دنیا کې تنګ ژوندوي او د قیامت په ورځ به یې ړوند را پاڅوو.

வசனம்: 125

قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِیْۤ اَعْمٰی وَقَدْ كُنْتُ بَصِیْرًا ۟

هغه به ووایې:پرودګاره!زه دې ولې ړوند راپاڅولم!زه خو په دنیا کې سترګه وروم.

வசனம்: 126

قَالَ كَذٰلِكَ اَتَتْكَ اٰیٰتُنَا فَنَسِیْتَهَا ۚ— وَكَذٰلِكَ الْیَوْمَ تُنْسٰی ۟

الله به وفرمايې:هو!همداسې وه تاته زما ایتونه راغلي وو،تا هیر کړل.نو نن ته هم هماغه شان هیرول کیږې.

வசனம்: 127

وَكَذٰلِكَ نَجْزِیْ مَنْ اَسْرَفَ وَلَمْ یُؤْمِنْ بِاٰیٰتِ رَبِّهٖ ؕ— وَلَعَذَابُ الْاٰخِرَةِ اَشَدُّ وَاَبْقٰی ۟

او په همدی شان مونږ هغو ته چې له پولي نه اوړي،او د خپل رب په ایتونو ایمان نه راوړي ـ په دنیا کې جزا ورکوو او د اخرت عذاب خورا سخت او تل پاتې دی.

வசனம்: 128

اَفَلَمْ یَهْدِ لَهُمْ كَمْ اَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِّنَ الْقُرُوْنِ یَمْشُوْنَ فِیْ مَسٰكِنِهِمْ ؕ— اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَاٰیٰتٍ لِّاُولِی النُّهٰی ۟۠

ایا دې خلکو ته دې خبرې څه ونه ښوول چې له دوی نه وړاندې مونږ د څومره ډیرو زمانو خلک هلاک کړي دي؟ دوی اوس د هغوی د اوسیدانې ځایونو ته ځي او راځي؟هو!همداپیښې د عقل څښتنانو ته خورا لویې نښې او ستر دلایل دي.

வசனம்: 129

وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَّبِّكَ لَكَانَ لِزَامًا وَّاَجَلٌ مُّسَمًّی ۟ؕ

که چیرې ستا د رب له لورې پخوا خبره نه وای شوې،او د هر څه لپاره نیټه نه وای ټاکلې شوې نو عذاب به تړلی ؤ.

வசனம்: 130

فَاصْبِرْ عَلٰی مَا یَقُوْلُوْنَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوْعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ غُرُوْبِهَا ۚ— وَمِنْ اٰنَآئِ الَّیْلِ فَسَبِّحْ وَاَطْرَافَ النَّهَارِ لَعَلَّكَ تَرْضٰی ۟

نو د هغوی خبرې وزغمه،او د خپل رب پاکې ستایه سره له ثنا ویلو يي له لمر خاته او پر یواته نه وړاندې.د شپې په اوږدو او د ورځې په دواړو څنډو کې ښایې چې ته راضي او خوښ شې.

வசனம்: 131

وَلَا تَمُدَّنَّ عَیْنَیْكَ اِلٰی مَا مَتَّعْنَا بِهٖۤ اَزْوَاجًا مِّنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَیٰوةِ الدُّنْیَا ۙ۬— لِنَفْتِنَهُمْ فِیْهِ ؕ— وَرِزْقُ رَبِّكَ خَیْرٌ وَّاَبْقٰی ۟

او د دنیوي ژوند هغه ځل بل ته سترګې مه نیسه چې مونږ مختلفو خلکو ته د ازمیښت لپاره ور کړی دی.او ستا د رب له لورې پاکه روزي،خورا غوره او ډيره پایښت لورنکې ده.

வசனம்: 132

وَاْمُرْ اَهْلَكَ بِالصَّلٰوةِ وَاصْطَبِرْ عَلَیْهَا ؕ— لَا نَسْـَٔلُكَ رِزْقًا ؕ— نَحْنُ نَرْزُقُكَ ؕ— وَالْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوٰی ۟

خپلي کورنۍ ته د لمانځه امر وکړه او په خپله هم پرې کلک اوسه،مونږ له تانه روزي نه غواړو بلکې مونږ یو چې تاته روزي در کوو.او اخرنی بری د پرهیزګارۍ په برخه دی.

வசனம்: 133

وَقَالُوْا لَوْلَا یَاْتِیْنَا بِاٰیَةٍ مِّنْ رَّبِّهٖ ؕ— اَوَلَمْ تَاْتِهِمْ بَیِّنَةُ مَا فِی الصُّحُفِ الْاُوْلٰی ۟

او هغوی وايي چې محمد ولې مونږ ته د خپل رب له لورې کومه معجزه نه راوړي؟ ایا همدا معجزه یې بس نه ده چې یو داسې کتاب ورته راغلی چې د پخوانیو کتابونو د رښتین والي د ثابتولو لپاره ښکاره دلیل دی.

வசனம்: 134

وَلَوْ اَنَّاۤ اَهْلَكْنٰهُمْ بِعَذَابٍ مِّنْ قَبْلِهٖ لَقَالُوْا رَبَّنَا لَوْلَاۤ اَرْسَلْتَ اِلَیْنَا رَسُوْلًا فَنَتَّبِعَ اٰیٰتِكَ مِنْ قَبْلِ اَنْ نَّذِلَّ وَنَخْزٰی ۟

او که مونږ هغوی ددې کتاب له راتګ نه وړاندې په عذاب هلاک کړي وای،نو ویلي به یي چې:زمونږ ربه!مونږ ته دې ولې یو استازی راونه لیږه چې د سپکوالي او رسوا یې له مخ کیدلو نه وړاندې مو ستا ایتونه منلی وای.

வசனம்: 135

قُلْ كُلٌّ مُّتَرَبِّصٌ فَتَرَبَّصُوْا ۚ— فَسَتَعْلَمُوْنَ مَنْ اَصْحٰبُ الصِّرَاطِ السَّوِیِّ وَمَنِ اهْتَدٰی ۟۠

ای محمده!ووایه چې هر څوک د خبرې اخر ته ګوري.نو تاسې هم منتظر اوسئ ډیر ژر به درته څرګنده شي چې څوک په سمه لار روان دی او چا لار میندلې ده؟