மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் அஷ்ஷுஅரா - பாஷ்டோ மொழிபெயர்ப்பு - சர்ப்ராஸ் - பக்க எண் 373 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 137

اِنْ هٰذَاۤ اِلَّا خُلُقُ الْاَوَّلِیْنَ ۟ۙ

همدا د پخوانیو[۱۳] زوړ خوی دی.

[۱۳] د پخوا نه همدا خبره روانه ده چې ځینې خلک ځان ته پیغمبران وايې خو دا هسې خبره ده یا معنې دا چې که ته مونږ ته هر نصیحت وکړې مونږ درته غوږ نه ږدو ځکه چې مونږ د خپلو پخوانیو خلکو په لار روان یو( فتح القدیر).

வசனம்: 138

وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِیْنَ ۟ۚ

او مونږ به هیڅکله ونه ربړول شو.

வசனம்: 139

فَكَذَّبُوْهُ فَاَهْلَكْنٰهُمْ ؕ— اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَاٰیَةً ؕ— وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُّؤْمِنِیْنَ ۟

قوم يي هغه درواغجن وګاڼه، نو مونږ هم هغوی هلاک کړل. بې له شکه په دې کې یو لوی دلیل وو. او ډير خلک يې ایمان راوړونکي نه وو.

வசனம்: 140

وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِیْزُ الرَّحِیْمُ ۟۠

او بې له شکه چې ستا رب په هر څه برلاسی او مهربان دی.

வசனம்: 141

كَذَّبَتْ ثَمُوْدُ الْمُرْسَلِیْنَ ۟ۚۖ

ثمودیانو پیغمبران درواغجن وګڼل.

வசனம்: 142

اِذْ قَالَ لَهُمْ اَخُوْهُمْ صٰلِحٌ اَلَا تَتَّقُوْنَ ۟ۚ

هغه وخت یاد کړه چې د هغوی ورور صالح هغوی ته وویل: ایا تاسې له الله نه ډاریږئ؟

வசனம்: 143

اِنِّیْ لَكُمْ رَسُوْلٌ اَمِیْنٌ ۟ۙ

زه ستاسې په لور یو امین استازی یم.

வசனம்: 144

فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَطِیْعُوْنِ ۟ۚ

نو له الله وډار شئ او زما مننه وکړئ.

வசனம்: 145

وَمَاۤ اَسْـَٔلُكُمْ عَلَیْهِ مِنْ اَجْرٍ ۚ— اِنْ اَجْرِیَ اِلَّا عَلٰی رَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟ؕ

زه ددې کار په بدل کې له تاسې څه نه غواړم زما بدل او اجر یوازې پر رب العالمین دی.

வசனம்: 146

اَتُتْرَكُوْنَ فِیْ مَا هٰهُنَاۤ اٰمِنِیْنَ ۟ۙ

ایا تاسې به په دې ژوند کې ډاډمن پریښوول شئ؟

வசனம்: 147

فِیْ جَنّٰتٍ وَّعُیُوْنٍ ۟ۙ

په باغونو او چینو کې؟

வசனம்: 148

وَّزُرُوْعٍ وَّنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِیْمٌ ۟ۚ

په کښتونو؟ او نرمو او خوږو خرماګانو کې؟

வசனம்: 149

وَتَنْحِتُوْنَ مِنَ الْجِبَالِ بُیُوْتًا فٰرِهِیْنَ ۟ۚ

او په داسې حال کې چې په ښه پوهه[۱۴] په غرونو کې کورونه تراشئ؟

[۱۴] بله معنايي دا ده چې عیش او عشرت پکې کوئ او یا دا چې په زور او توان يي جوړوئ( فتح القدیر).

வசனம்: 150

فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَطِیْعُوْنِ ۟ۚ

نو له الله وډارشئ او زما مننه وکړئ.

வசனம்: 151

وَلَا تُطِیْعُوْۤا اَمْرَ الْمُسْرِفِیْنَ ۟ۙ

او له پولو نه د اووښتو خلکو حکم مه منئ.

வசனம்: 152

الَّذِیْنَ یُفْسِدُوْنَ فِی الْاَرْضِ وَلَا یُصْلِحُوْنَ ۟

د هغو چې په ځمکه کې فساد کوي او هیڅکله روغ کار نه کوي.

வசனம்: 153

قَالُوْۤا اِنَّمَاۤ اَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِیْنَ ۟ۚ

قوم وویل: پیغمبره! پر تا سحر شوی دی.

வசனம்: 154

مَاۤ اَنْتَ اِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا ۖۚ— فَاْتِ بِاٰیَةٍ اِنْ كُنْتَ مِنَ الصّٰدِقِیْنَ ۟

ته پرته له دې چې زمونږ په شان یو انسان يې بل څه نه يې. نو که ته رښتینی يي دلیل را وړاندې کړه.

வசனம்: 155

قَالَ هٰذِهٖ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَّلَكُمْ شِرْبُ یَوْمٍ مَّعْلُوْمٍ ۟ۚ

صالح وویل: دغه اوښه ده څښل د هغې خپل، او ستاسې د څښلو لپاره ورځ ټاکل شوې ده.

வசனம்: 156

وَلَا تَمَسُّوْهَا بِسُوْٓءٍ فَیَاْخُذَكُمْ عَذَابُ یَوْمٍ عَظِیْمٍ ۟

هغې ته په بده لاس مه ورړئ که نه نو د لوی ورځې عذاب به مو ونیسي.

வசனம்: 157

فَعَقَرُوْهَا فَاَصْبَحُوْا نٰدِمِیْنَ ۟ۙ

اوښه يې زخمي کړه خو بالاخره په خپل کار پښیمانه وو.

வசனம்: 158

فَاَخَذَهُمُ الْعَذَابُ ؕ— اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَاٰیَةً ؕ— وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُّؤْمِنِیْنَ ۟

عذاب ونیول ـ بې شکه چې پدې پيښه کې د عبرت لوی دلیل وو. خو د هغوی ډیر خلک مؤمنا نه وو.

வசனம்: 159

وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِیْزُ الرَّحِیْمُ ۟۠

او ستا رب پر هر څه برلاسی او مهربان دی.