மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் அர்ரூம் - பாஷ்டோ மொழிபெயர்ப்பு - சர்ப்ராஸ் - பக்க எண் 405 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 6

وَعْدَ اللّٰهِ ؕ— لَا یُخْلِفُ اللّٰهُ وَعْدَهٗ وَلٰكِنَّ اَكْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُوْنَ ۟

دا د الله وعده ده او الله هیڅکله له خپلې وعدې څخه نه وروسته کیږي.خو ډیر خلک نه پوهیږي.

வசனம்: 7

یَعْلَمُوْنَ ظَاهِرًا مِّنَ الْحَیٰوةِ الدُّنْیَا ۖۚ— وَهُمْ عَنِ الْاٰخِرَةِ هُمْ غٰفِلُوْنَ ۟

دوی د دنیوي ژوند په ښکاره اړخ پوهیږي.او له اخرت نه بالکل ناخبره دي.

வசனம்: 8

اَوَلَمْ یَتَفَكَّرُوْا فِیْۤ اَنْفُسِهِمْ ۫— مَا خَلَقَ اللّٰهُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَاۤ اِلَّا بِالْحَقِّ وَاَجَلٍ مُّسَمًّی ؕ— وَاِنَّ كَثِیْرًا مِّنَ النَّاسِ بِلِقَآئِ رَبِّهِمْ لَكٰفِرُوْنَ ۟

ایا هغوی د خپلو ځانو په هکله فکر نه دی کړی؟الله پاک اسمانونه،ځمکه او د دواړو د مینځ څيزونه پرته له حق او له ټاکلې نیټې څخه په بله توګه نه دي پیدا کړي.او بي شکه چې ډیر خلک د خپل رب له ملاقات نه منکر دي.

வசனம்: 9

اَوَلَمْ یَسِیْرُوْا فِی الْاَرْضِ فَیَنْظُرُوْا كَیْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِیْنَ مِنْ قَبْلِهِمْ ؕ— كَانُوْۤا اَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَّاَثَارُوا الْاَرْضَ وَعَمَرُوْهَاۤ اَكْثَرَ مِمَّا عَمَرُوْهَا وَجَآءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّنٰتِ ؕ— فَمَا كَانَ اللّٰهُ لِیَظْلِمَهُمْ وَلٰكِنْ كَانُوْۤا اَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُوْنَ ۟ؕ

ایا په ځمکه کې نه دي ګرځیدلي چې وګوري چې د هغو خلکو پای څه شوه چې وړاندې تیر شوي دي؟سره له دې چې له دوی نه ځواکمن وو،ځمکه یي له دوی نه ښه سپړلې او ډیره اباده کړې وه او پيغمبران هم د څرګندو دلایلو سره ورغلي وو.الله پاک پر هغوی تیری نه وو کړی.بلکې په خپله یې له خپلو ځانو سره تیری کاو.

வசனம்: 10

ثُمَّ كَانَ عَاقِبَةَ الَّذِیْنَ اَسَآءُوا السُّوْٓاٰۤی اَنْ كَذَّبُوْا بِاٰیٰتِ اللّٰهِ وَكَانُوْا بِهَا یَسْتَهْزِءُوْنَ ۟۠

بالاخر د هغو کسانو پای بده شوه چې بدي یي خپله کړې وه ځکه چې د الله پاک ایتونه یي درواغ ګڼلي او ملنډې به یې پرې وهلې.

வசனம்: 11

اَللّٰهُ یَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیْدُهٗ ثُمَّ اِلَیْهِ تُرْجَعُوْنَ ۟

الله دی چې له نشت نه مخلوق پیدا کوي.بیا یې را ګرځوي.او بیا تاسې هغه ته وروستل کیږئ.

வசனம்: 12

وَیَوْمَ تَقُوْمُ السَّاعَةُ یُبْلِسُ الْمُجْرِمُوْنَ ۟

د قیامت د ودریدلو په ورځ به مجرمان خورا پښیمان او مایوسه وي.

வசனம்: 13

وَلَمْ یَكُنْ لَّهُمْ مِّنْ شُرَكَآىِٕهِمْ شُفَعٰٓؤُا وَكَانُوْا بِشُرَكَآىِٕهِمْ كٰفِرِیْنَ ۟

ځکه چې شریکان به یې سپارښت کوونکي نه او دوی به هم ترې منکر وي[۴]

[۴] ـ دوی ته چې کله جوته شي چې شریکان یې هیڅ نه شي کولای نو خپله بی زاري به ترې ښکاره،ترې به مایوسه او اعلان به وکړي چې مونږ غولیدلي وو(فتح القدیر).

வசனம்: 14

وَیَوْمَ تَقُوْمُ السَّاعَةُ یَوْمَىِٕذٍ یَّتَفَرَّقُوْنَ ۟

او د قیامت د ودریدلو په ورځ به هر څه خواره واره شي.

வசனம்: 15

فَاَمَّا الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصَّلِحٰتِ فَهُمْ فِیْ رَوْضَةٍ یُّحْبَرُوْنَ ۟

نو چا چې ایمان راوړی او نیکۍ یې کړي دي،نو په باغچو کې به خوښ کړي شوي وي.