மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அல்ஹுமஸா - الترجمة الفارسية - تفسير السعدي - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

سوره همزه

வசனம்: 1

وَیْلٌ لِّكُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةِ ۟ۙ

﴿وَيۡلٞ لِّكُلِّ هُمَزَةٖ لُّمَزَةٍ﴾ کسی که با عمل و سخنش مردم را عیب‌جویی می‌کند و به آنها طعنه می‌زند، عذاب سخت و هلاک‌کننده‌ای در پیش دارد. «همّاز» کسی است که با اشاره و عمل، مردم را مورد عیب‌جویی قرار می‌دهد و به آنها طعنه می‌زند. «لمّاز» کسی است که با گفتار خود از مردم عیب می‌گیرد.

வசனம்: 2

١لَّذِیْ جَمَعَ مَالًا وَّعَدَّدَهٗ ۟ۙ

﴿ٱلَّذِي جَمَعَ مَالٗا وَعَدَّدَهُۥ﴾ چنین طعنه‌زنی، هدف و اراده‌ای جز جمع‌آوری مال و شمردن آن و رشک بردن به آن ندارد، و علاقه‌ای به انفاق مال در راه‌های خیر و برقرار داشتن پیوند خویشاوندی و امثال آن ندارد.

வசனம்: 3

یَحْسَبُ اَنَّ مَالَهٗۤ اَخْلَدَهٗ ۟ۚ

﴿يَحۡسَبُ أَنَّ مَالَهُۥٓ أَخۡلَدَهُۥ﴾ چنین کسی به سبب نادانی‌اش، گمان می‌برد که مالش او را در دنیا برای همیشه ماندگار می‌کند، بنابراین تلاش و رنج او در بیشتر کردن و رشد دادن مالش می‌باشد، و گمان می‌برد این کار عمرش را بیشتر خواهد کرد.

வசனம்: 4

كَلَّا لَیُنْۢبَذَنَّ فِی الْحُطَمَةِ ۟ؗۖ

﴿كَلَّاۖ لَيُنۢبَذَنَّ فِي ٱلۡحُطَمَةِ﴾ نه! به یقین در دوزخ خردکننده و درهم‌شکننده انداخته خواهد شد.

வசனம்: 5

وَمَاۤ اَدْرٰىكَ مَا الْحُطَمَةُ ۟ؕ

((وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحُطَمَةُ﴾) و تو چه می‌دانی که خردکننده چیست؟ (این را برای نشان دادن هولناکی و بزرگی آن بیان نمود)

வசனம்: 6

نَارُ اللّٰهِ الْمُوْقَدَةُ ۟ۙ

سپس آن را اینگونه تفسیر کرد: ﴿نَارُ ٱللَّهِ ٱلۡمُوقَدَةُ﴾ آتشی که افروزه و هیزم آن، مردم و سنگ‌ها هستند

வசனம்: 7

الَّتِیْ تَطَّلِعُ عَلَی الْاَفْـِٕدَةِ ۟ؕ

((ٱلَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى ٱلۡأَفۡ‍ِٔدَةِ﴾) و از بس که شدید است، از جسم‌ها می‌گذرد و به دل‌ها می‌رسد.

வசனம்: 8

اِنَّهَا عَلَیْهِمْ مُّؤْصَدَةٌ ۟ۙ

و با وجود گرمای شدیدش، در آن زندانی و گرفتار هستند و از بیرون آمدن از آن ناامید می‌باشند. بنابراین فرمود: ﴿إِنَّهَا عَلَيۡهِم مُّؤۡصَدَةٞۢ﴾ درهای دوزخ به روی آنها بسته شده

வசனம்: 9

فِیْ عَمَدٍ مُّمَدَّدَةٍ ۟۠

((فِي عَمَدٖ مُّمَدَّدَةِۢ﴾) و آن سوی درها ستون‌های درازی است تا از آن بیرون نیایند. ﴿كُلَّمَآ أَرَادُوٓاْ أَن يَخۡرُجُواْ مِنۡهَا﴾ هرگاه بخواهند از غم و اندوهش بیرون بیایند، به آن برگردانده می‌شوند. از خداوند می‌طلبیم که ما را پناه دهد، و از او عفو و عافیت را می‌طلبیم.