மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 18 அத்தியாயம் ஸூரா ஆஃபிர் - الترجمة الفارسية - تفسير السعدي - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 18

وَاَنْذِرْهُمْ یَوْمَ الْاٰزِفَةِ اِذِ الْقُلُوْبُ لَدَی الْحَنَاجِرِ كٰظِمِیْنَ ؕ۬— مَا لِلظّٰلِمِیْنَ مِنْ حَمِیْمٍ وَّلَا شَفِیْعٍ یُّطَاعُ ۟ؕ

خداوند متعال به پیامبرش محمّد صلی الله علیه وسلم می‌فرماید: ﴿وَأَنذِرۡهُمۡ يَوۡمَ ٱلۡأٓزِفَةِ﴾ و آنان را از روز قیامت که نزدیک شده، و زمان فرا رسیدن وحشت‌ها و زلزله‌ها و آشفتگی‌های آن نزدیک شده است، بترسان، ﴿إِذِ ٱلۡقُلُوبُ لَدَى ٱلۡحَنَاجِرِ كَٰظِمِينَ﴾ یعنی دل‌هایشان از جا کنده شده، و جای آن خالی مانده است و ـ دل‌هایشان ـ از ترس و اندوه به حنجره‌ها می‌رسد و چشم‌هایشان خیره شده است. ﴿لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنۡ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَقَالَ صَوَابٗا﴾ سخن نمی‌گویند، مگر کسی که خداوند به او اجازه بدهد، و او نیز سخن راست و درست بگوید. در برابر آن ترس شدید و اضطراب‌های هولناکی که در دل‌هایشان است، خاموش و ساکت هستند. ﴿مَا لِلظَّٰلِمِينَ مِنۡ حَمِيمٖ﴾ ستمگران در آن روز هیچ دوست و یاری ندارند، ﴿وَلَا شَفِيعٖ يُطَاعُ﴾ و نه شفاعت‌کننده‌ای دارند که سخنش را بپذیرند؛ چون شفاعت کنندگان، در مورد کسی که با شرک ورزیدن بر خود ستم کرده باشد، شفاعت نمی‌کنند؛ و به فرض اگر شفاعت نمایند، خداوند از این شفاعت راضی نمی‌شود، پس آن را قبول نمی‌کنند.