மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் அந்நபஃ - பாரசீக மொழிபெயர்ப்பு - இமாம் ஸஃதி அவர்களின் அல் குர்ஆன் விளக்கவுரை - பக்க எண் 582 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

نبأ

வசனம்: 1

عَمَّ یَتَسَآءَلُوْنَ ۟ۚ

﴿عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ﴾ کسانی که آیات خدا را تکذیب می‌کنند از چه چیزی می‌پرسند؟

வசனம்: 2

عَنِ النَّبَاِ الْعَظِیْمِ ۟ۙ

سپس آنچه را که از آن می‌پرسند بیان کرد و فرمود: ﴿عَنِ ٱلنَّبَإِ ٱلۡعَظِيمِ﴾ از خبری بزرگ می‌پرسند

வசனம்: 3

الَّذِیْ هُمْ فِیْهِ مُخْتَلِفُوْنَ ۟ؕ

((ٱلَّذِي هُمۡ فِيهِ مُخۡتَلِفُونَ﴾) که ستیز و اختلافشان در آن طولانی شده و آن را تکذیب کرده و بعید می‌دانند. و آن خبری است که شک و تردید را نمی‌پذیرد، ولی تکذیب‌کنندگان به لقای پروردگارشان ایمان نمی‌آورند گرچه هر نشانه‌ای برایشان بیاید، تا آنکه عذاب دردناک را می‌بینند.

வசனம்: 4

كَلَّا سَیَعْلَمُوْنَ ۟ۙ

بنابراین فرمود: ﴿كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ ثُمَّ كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ﴾ وقتی عذاب بر آنها نازل شود، آنچه را که تکذیب می‌کنند خواهند دانست. آنگاه که به سوی آتش دوزخ سوق داده می‌شوند و به آنها گفته می‌شود: ﴿هَٰذِهِ ٱلنَّارُ ٱلَّتِي كُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ﴾ این دوزخی است که آن را تکذیب می‌کردید.

வசனம்: 5

ثُمَّ كَلَّا سَیَعْلَمُوْنَ ۟

بنابراین فرمود: ﴿كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ ثُمَّ كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ﴾ وقتی عذاب بر آنها نازل شود، آنچه را که تکذیب می‌کنند خواهند دانست. آنگاه که به سوی آتش دوزخ سوق داده می‌شوند و به آنها گفته می‌شود: ﴿هَٰذِهِ ٱلنَّارُ ٱلَّتِي كُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ﴾ این دوزخی است که آن را تکذیب می‌کردید.

வசனம்: 6

اَلَمْ نَجْعَلِ الْاَرْضَ مِهٰدًا ۟ۙ

سپس خداوند متعال نعمت‌ها و دلایلی را بر صحت پیام پیامبران بیان کرد و فرمود: آیا نعمت‌های بزرگی به شما نداده‌ایم، و زمین را برایتان بستری نگردانده‌ایم، و آن را برای منافعتان از قبیل: شخم زدن و بنای مسکن و راه‌ها آماده ننموده‌ایم؟!

வசனம்: 7

وَّالْجِبَالَ اَوْتَادًا ۟ۙ

﴿وَٱلۡجِبَالَ أَوۡتَادٗا﴾ و کوه‌ها را میخ‌هائی کرده‌ایم که زمین را نگاه می‌دارند تا زمین تکان نخورد.

வசனம்: 8

وَّخَلَقْنٰكُمْ اَزْوَاجًا ۟ۙ

﴿وَخَلَقۡنَٰكُمۡ أَزۡوَٰجٗا﴾ و شما را زن و مرد آفریده‌ایم تا هر یک در آغوش دیگری آرام بگیرد و مودّت و مهربانی پدید آید و از آن دو، فرزند به دنیا آید. در اینجا به لذت نکاح و ازدواج اشاره شده است.

வசனம்: 9

وَّجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا ۟ۙ

﴿وَجَعَلۡنَا نَوۡمَكُمۡ سُبَاتٗا﴾ و خوابتان را مایۀ آرامش و راحتی و پایان کارهایتان قرار داده‌ایم؛ که اگر در شب هم کار می‌کردید، به بدن شما زیان می‌رسید.

வசனம்: 10

وَّجَعَلْنَا الَّیْلَ لِبَاسًا ۟ۙ

پس خداوند شب و خواب را قرار داده است که مردم را فرا می‌گیرند تا حرکت‌های زیان‌آورشان سکون پیدا کند، و به استراحتی که مفید است برسند.

வசனம்: 11

وَّجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ۟ۚ

وَجَعَلۡنَا ٱلنَّهَارَ مَعَاشٗا

வசனம்: 12

وَبَنَیْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا ۟ۙ

﴿وَبَنَيۡنَا فَوۡقَكُمۡ سَبۡعٗا شِدَادٗا﴾ و بر بالای سرتان هفت آسمان که در نهایت قوّت و صلابت و سختی هستند آفریده‌ایم. خداوند با قدرت خویش، این آسمان‌ها را نگاه داشته، و آنها را سقفی برای زمین کرده است، و آسمان برای اهل زمین فواید عدیده‌ای دارد.

வசனம்: 13

وَّجَعَلْنَا سِرَاجًا وَّهَّاجًا ۟ۙ

بنابراین از منافع آسمان یکی خورشید است که آن را بیان کرد و فرمود: ﴿وَجَعَلۡنَا سِرَاجٗا وَهَّاجٗا﴾ با استعمال واژۀ چراغ، به نعمت نور و روشنایی خورشید اشاره کرد که برای مردم بسیار ضروری است. و با استعمال واژۀ «وهّاج»، به گرمای خورشید اشاره نمود که به وسیلۀ آن میوه‌ها می‌رسند و منافعی دیگر دارد.

வசனம்: 14

وَّاَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرٰتِ مَآءً ثَجَّاجًا ۟ۙ

﴿وَأَنزَلۡنَا مِنَ ٱلۡمُعۡصِرَٰتِ مَآءٗ ثَجَّاجٗا﴾ و از ابرها آب بسیار فراوانی فرو فرستادیم.

வசனம்: 15

لِّنُخْرِجَ بِهٖ حَبًّا وَّنَبَاتًا ۟ۙ

﴿لِّنُخۡرِجَ بِهِۦ حَبّٗا وَنَبَاتٗا﴾ تا به وسیلۀ آن ابر، دانه و حبوبات را از قبیل: گندم و جو و ذرت و برنج و دیگر دانه‌هایی که انسان‌ها می‌خورند برویانیم. نیز به وسیلۀ آن، گیاهان را برآوریم و این همۀ گیاهان را شامل می‌شود. گیاهانی که خداوند آنها را روزیِ چهارپایانشان کرده است.

வசனம்: 16

وَّجَنّٰتٍ اَلْفَافًا ۟ؕ

﴿وَجَنَّٰتٍ أَلۡفَافًا﴾ و نیز باغ‌هایی انبوه [رویانده‌ایم] که در آن انواع میوه‌های لذیذ است. پس خداوندی که این نعمت‌های بزرگ و بی‌شمار را که اندازه و ارزش آن وصف‌ناپذیر می‌باشد عطا کرده است، چگونه به او کفر می‌ورزید، و آنچه را که به شما خبر داده تکذیب می‌کنید، و زنده شدن پس از مرگ و رستاخیز را دروغ می‌انگارید؟! و چگونه از نعمت‌های پروردگارتان برای نافرمانی او استفاده می‌کنید، و نعمت‌های خدا را انکار می‌نمایید؟!

வசனம்: 17

اِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِیْقَاتًا ۟ۙ

خداوند آنچه را که در روز قیامت رخ می‌دهد بیان کرد؛ قیامتی که تکذیب‌کنندگان از آن می‌پرسند، و مخالفان ستیزه‌جو آن را انکار می‌کنند. و فرمود که آن، روزی بزرگ است، و آن را خداوند میعادی برای خلق قرار داده است:

வசனம்: 18

یَّوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّوْرِ فَتَاْتُوْنَ اَفْوَاجًا ۟ۙ

﴿يُنفَخُ فِي ٱلصُّورِ فَتَأۡتُونَ أَفۡوَاجٗا﴾ در صور دمیده می‌شود، و آنگاه شما دسته دسته و گروه گروه می‌آئید و در آن انواع زلزله‌ها و آشفتگی‌ها پیش می‌آید که کودک را پیر می‌کند، و دل‌ها را به تکان می‌اندازد،

வசனம்: 19

وَّفُتِحَتِ السَّمَآءُ فَكَانَتْ اَبْوَابًا ۟ۙ

و آسمان پاره می‌گردد و چند دروازه در آن پدید می‌آید

வசனம்: 20

وَّسُیِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا ۟ؕ

و کوه‌ها به حرکت درمی‌آیند تا به صورت غباری پراکنده در می‌آیند، و خداوند میان خلائق با حکم عادلانه‌اش داوری می‌نماید.

வசனம்: 21

اِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا ۟ۙ

و آتش جهنم را که برای سرکشان آماده کرده و جایگاه آنان قرار داده است افروخته می‌شود

வசனம்: 22

لِّلطَّاغِیْنَ مَاٰبًا ۟ۙ

و آتش جهنم را که برای سرکشان آماده کرده و جایگاه آنان قرار داده است افروخته می‌شود

வசனம்: 23

لّٰبِثِیْنَ فِیْهَاۤ اَحْقَابًا ۟ۚ

و آنها تا مدّت زمانی طولانی در آن ماندگار خواهند بود. ﴿أَحۡقَابٗا﴾ احقاب جمع حقب است، و حقب؛ آن گونه که بسیاری از مفسّران گفته‌اند: هشتاد سال یک حقب است.

வசனம்: 24

لَا یَذُوْقُوْنَ فِیْهَا بَرْدًا وَّلَا شَرَابًا ۟ۙ

وقتی وارد دوزخ می‌گردند: ﴿لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرۡدٗا وَلَا شَرَابًا﴾ در آنجا نه هوای خنکی می‌چشند و نه نوشیدنی گوارایی می‌نوشند؛ یعنی نه چیزی می‌یابند که تن و بدنشان را خنک کند، و نه نوشیدنی می‌یابند که تشنگی آنها را رفع نماید.

வசனம்: 25

اِلَّا حَمِیْمًا وَّغَسَّاقًا ۟ۙ

﴿إِلَّا حَمِيمٗا وَغَسَّاقٗا﴾ آنچه می‌یابند و می‌نوشند فقط آب جوش و داغی است که چهره‌هایشان را بریان و روده‌هایشان را پاره پاره می‌نماید. و چیزی دیگر که می‌نوشند خونابه و زردآبه‌ایست که از بدن دوزخیان بیرون می‌آید و بسیار بدبو و بدمزه است.

வசனம்: 26

جَزَآءً وِّفَاقًا ۟ؕ

آنها سزاوار این عقوبت‌های خطرناک و زشت گردیده‌اند؛ چون این عقوبت‌ها در برابر کارهایی که می‌کرده‌اند سزای مناسب آنهاست، و خداوند بر آنها ستم نکرده، بلکه خودشان بر خویشتن ستم نموده‌اند.

வசனம்: 27

اِنَّهُمْ كَانُوْا لَا یَرْجُوْنَ حِسَابًا ۟ۙ

بنابراین اعمالشان را که به سبب آن سزاوار این سزا گشته‌اند، ذکر نمود و فرمود: ﴿إِنَّهُمۡ كَانُواْ لَا يَرۡجُونَ حِسَابٗا﴾ آنان به زنده شدن پس از مرگ و به اینکه خداوند مردم را بر کارهای نیک و بد جزا و سزا خواهد داد، ایمان نداشتند. بنابراین برای آخرت خود عمل نکردند.

வசனம்: 28

وَّكَذَّبُوْا بِاٰیٰتِنَا كِذَّابًا ۟ؕ

﴿وَكَذَّبُواْ بِ‍َٔايَٰتِنَا كِذَّابٗا﴾ و آیات ما را به صورت صریح و روشن تکذیب کردند؛ معجزات نزد آنها آمد، اما آنان با آن مخالفت ورزیدند.

வசனம்: 29

وَكُلَّ شَیْءٍ اَحْصَیْنٰهُ كِتٰبًا ۟ۙ

﴿وَكُلَّ شَيۡءٍ أَحۡصَيۡنَٰهُ كِتَٰبٗا﴾ و هر چیز کم یا زیاد و نیک و بدی را در لوح محفوظ ثبت و ضبط نموده‌ایم. پس گناهکاران گمان نبرند که ما آنها را در برابر گناهانی عذاب داده‌ایم که مرتکب آن نشده‌اند، و گمان نبرند که چیزی از اعمالشان ضایع می‌گردد، و یا به اندازۀ ذرّه‌ای فراموش می‌شود. همان‌طور که خداوند متعال می‌فرماید: ﴿وَوُضِعَ ٱلۡكِتَٰبُ فَتَرَى ٱلۡمُجۡرِمِينَ مُشۡفِقِينَ مِمَّا فِيهِ وَيَقُولُونَ يَٰوَيۡلَتَنَا مَالِ هَٰذَا ٱلۡكِتَٰبِ لَا يُغَادِرُ صَغِيرَةٗ وَلَا كَبِيرَةً إِلَّآ أَحۡصَىٰهَاۚ وَوَجَدُواْ مَا عَمِلُواْ حَاضِرٗاۗ وَلَا يَظۡلِمُ رَبُّكَ أَحَدٗا﴾ و نامۀ اعمال گذارده می‌شود، آنگاه بزهکاران را می‌بینی که از آنچه در آن است هراس دارند و می‌گویند: «وای بر ما! این چه کتابی است که هیچ گناه کوچک و بزرگی را نگذاشته مگر آن را برشمرده است؟!» و هر آنچه را که کرده‌اند حاضر می‌یابند، و پروردگارت بر هیچ کسی ستم نمی‌کند.

வசனம்: 30

فَذُوْقُوْا فَلَنْ نَّزِیْدَكُمْ اِلَّا عَذَابًا ۟۠

﴿فَذُوقُواْ﴾ ای تکذیب‌کنندگان! بچشید این عذاب دردناک و رسوایی همیشگی را. ﴿فَلَن نَّزِيدَكُمۡ إِلَّا عَذَابًا﴾ که در حق شما جز عذاب نخواهیم افزود. پس هر وقت و هر لحظه عذابشان بیشتر می‌گردد؛ و این آیه، سخت‌ترین آیه در بیان شدت عذاب اهل دوزخ است. خداوند ما را از دوزخ در امان دارد.