மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 113 அத்தியாயம் ஸூரா அத்தவ்பா - الترجمة الأويغورية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 113

مَا كَانَ لِلنَّبِيِّ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَن يَسۡتَغۡفِرُواْ لِلۡمُشۡرِكِينَ وَلَوۡ كَانُوٓاْ أُوْلِي قُرۡبَىٰ مِنۢ بَعۡدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمۡ أَنَّهُمۡ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَحِيمِ

پەيغەمبەر ۋە مۆئمىنلەرگە مۇشرىكلارنىڭ شېرىك ئۈستىدە ئۆلگەنلىكى ئۈچۈن ئۇلارنىڭ ئەھلى دوزاخ ئىكەنلىكى ئېنىق مەلۇم بولغاندىن كېيىن، مۇشرىكلار ئۇلارنىڭ تۇغقىنى بولغان تەقدىردىمۇ، ئۇلارغا ئاللاھتىن مەغپىرەت تەلەپ قىلىشى دۇرۇس ئەمەس.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• بطلان الاحتجاج على جواز الاستغفار للمشركين بفعل إبراهيم عليه السلام.

ئىبراھىم ئەلەيھىسسالامنىڭ ئاتىسىغا مەغپىرەت تەلەپ قىلغانلىقىنى دەلىل قىلىپ تۇرۇپ، مۇشرىكلارغا مەغپىرەت تەلەپ قىلىش جايىز دېيىش باتىلدۇر.

• أن الذنوب والمعاصي هي سبب المصائب والخذلان وعدم التوفيق.

گۇناھ-مەئسىيەتلەر بولسا؛ مۇسىيبەت ، خارلىق ۋە مۇۋەپپىقىيەتكە ئىرىشەلمەسلىكنىڭ سەۋەبى ئىكەنلىكىدە ھېچ شەك يوقتۇر.

• أن الله هو مالك الملك، وهو ولينا، ولا ولي ولا نصير لنا من دونه.

ھەقىقەتەن ئاللاھ كائىناتتىكى بارلىق مەخلۇقاتلارنىڭ ئىگىسىدۇر. ئۇ بىزنىڭ ۋەلىيىمىز. بىزگە ئۇنىڭدىن باشقا ھېچقانداق ياردەمچى ۋە مەدەتكار يوقتۇر.

• بيان فضل أصحاب النبي صلى الله عليه وسلم على سائر الناس.

ساھابىلەرنىڭ باشقا بارلىق كىشىلەردىن پەزىلەتلىك ئىكەنلىكىنىڭ بايانى.