Маънолар таржимаси Оят 113 Сура Тавба сураси - الترجمة الأويغورية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - Қуръони Карим қомуси

Оят: 113

مَا كَانَ لِلنَّبِيِّ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَن يَسۡتَغۡفِرُواْ لِلۡمُشۡرِكِينَ وَلَوۡ كَانُوٓاْ أُوْلِي قُرۡبَىٰ مِنۢ بَعۡدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمۡ أَنَّهُمۡ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَحِيمِ

پەيغەمبەر ۋە مۆئمىنلەرگە مۇشرىكلارنىڭ شېرىك ئۈستىدە ئۆلگەنلىكى ئۈچۈن ئۇلارنىڭ ئەھلى دوزاخ ئىكەنلىكى ئېنىق مەلۇم بولغاندىن كېيىن، مۇشرىكلار ئۇلارنىڭ تۇغقىنى بولغان تەقدىردىمۇ، ئۇلارغا ئاللاھتىن مەغپىرەت تەلەپ قىلىشى دۇرۇس ئەمەس.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• بطلان الاحتجاج على جواز الاستغفار للمشركين بفعل إبراهيم عليه السلام.

ئىبراھىم ئەلەيھىسسالامنىڭ ئاتىسىغا مەغپىرەت تەلەپ قىلغانلىقىنى دەلىل قىلىپ تۇرۇپ، مۇشرىكلارغا مەغپىرەت تەلەپ قىلىش جايىز دېيىش باتىلدۇر.

• أن الذنوب والمعاصي هي سبب المصائب والخذلان وعدم التوفيق.

گۇناھ-مەئسىيەتلەر بولسا؛ مۇسىيبەت ، خارلىق ۋە مۇۋەپپىقىيەتكە ئىرىشەلمەسلىكنىڭ سەۋەبى ئىكەنلىكىدە ھېچ شەك يوقتۇر.

• أن الله هو مالك الملك، وهو ولينا، ولا ولي ولا نصير لنا من دونه.

ھەقىقەتەن ئاللاھ كائىناتتىكى بارلىق مەخلۇقاتلارنىڭ ئىگىسىدۇر. ئۇ بىزنىڭ ۋەلىيىمىز. بىزگە ئۇنىڭدىن باشقا ھېچقانداق ياردەمچى ۋە مەدەتكار يوقتۇر.

• بيان فضل أصحاب النبي صلى الله عليه وسلم على سائر الناس.

ساھابىلەرنىڭ باشقا بارلىق كىشىلەردىن پەزىلەتلىك ئىكەنلىكىنىڭ بايانى.