மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 47 அத்தியாயம் ஸூரா ஆஃபிர் - الترجمة الأوزبكية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 47

وَإِذۡ يَتَحَآجُّونَ فِي ٱلنَّارِ فَيَقُولُ ٱلضُّعَفَٰٓؤُاْ لِلَّذِينَ ٱسۡتَكۡبَرُوٓاْ إِنَّا كُنَّا لَكُمۡ تَبَعٗا فَهَلۡ أَنتُم مُّغۡنُونَ عَنَّا نَصِيبٗا مِّنَ ٱلنَّارِ

Эй Пайғамбар, эсланг. Ўшанда дўзахдаги тобелар билан пешволар ўзаро талашиб-тортишадилар. Заиф ва бечора тобелар мутакаббир пешволарга шундай дейдилар: "У дунёда биз сизларга тобе эдик. Мана энди сизлар биздан Аллоҳнинг азобидан бирон қисмини даф қила оласизларми?"

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• أهمية التوكل على الله.

Аллоҳга таваккул қилишнинг аҳамияти.

• نجاة الداعي إلى الحق من مكر أعدائه.

Ҳаққа чақирадиган одамнинг душманлар макридан омон қолиши.

• ثبوت عذاب البرزخ.

Оятларда барзах (қабр) азоби борлиги ўз исботини топиб турибди.

• تعلّق الكافرين بأي سبب يريحهم من النار ولو لمدة محدودة، وهذا لن يحصل أبدًا.

Кофирларнинг қисқа муддатга бўлса ҳам азобдан қутулишни истаб қолишлари ва бу ишнинг ҳеч қачон амалга ошмаслиги.