Маънолар таржимаси Оят 47 Сура Ғофир сураси - الترجمة الأوزبكية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - Қуръони Карим қомуси

Оят: 47

وَإِذۡ يَتَحَآجُّونَ فِي ٱلنَّارِ فَيَقُولُ ٱلضُّعَفَٰٓؤُاْ لِلَّذِينَ ٱسۡتَكۡبَرُوٓاْ إِنَّا كُنَّا لَكُمۡ تَبَعٗا فَهَلۡ أَنتُم مُّغۡنُونَ عَنَّا نَصِيبٗا مِّنَ ٱلنَّارِ

Эй Пайғамбар, эсланг. Ўшанда дўзахдаги тобелар билан пешволар ўзаро талашиб-тортишадилар. Заиф ва бечора тобелар мутакаббир пешволарга шундай дейдилар: "У дунёда биз сизларга тобе эдик. Мана энди сизлар биздан Аллоҳнинг азобидан бирон қисмини даф қила оласизларми?"

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• أهمية التوكل على الله.

Аллоҳга таваккул қилишнинг аҳамияти.

• نجاة الداعي إلى الحق من مكر أعدائه.

Ҳаққа чақирадиган одамнинг душманлар макридан омон қолиши.

• ثبوت عذاب البرزخ.

Оятларда барзах (қабр) азоби борлиги ўз исботини топиб турибди.

• تعلّق الكافرين بأي سبب يريحهم من النار ولو لمدة محدودة، وهذا لن يحصل أبدًا.

Кофирларнинг қисқа муддатга бўлса ҳам азобдан қутулишни истаб қолишлари ва бу ишнинг ҳеч қачон амалга ошмаслиги.