భావార్ధాల అనువాదం సూరహ్ సూరహ్ అబస - అమ్‌హారిక్ అనువాదం - పవిత్ర ఖుర్ఆన్ యొక్క ఎన్సైక్లోపీడియా

ሱረቱ ዐበሰ

వచనం: 1

عَبَسَ وَتَوَلَّىٰٓ

ፊቱን አጨፈገገ፤ ዞረም፡፡

వచనం: 2

أَن جَآءَهُ ٱلۡأَعۡمَىٰ

ዕውሩ ስለ መጣው፡፡

వచనం: 3

وَمَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّهُۥ يَزَّكَّىٰٓ

ምን ያሳውቅሃል? (ከኀጢአቶቹ) ሊጥራራ ይከጀላል፡፡

వచనం: 4

أَوۡ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكۡرَىٰٓ

ወይም ሊገሠጽ ግሠጼይቱም ልትጠቅመው (ይከጀላል)፡፡

వచనం: 5

أَمَّا مَنِ ٱسۡتَغۡنَىٰ

የተብቃቃው ሰውማ፤

వచనం: 6

فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ

አንተ ለእርሱ (ለእምነቱ በመጓጓት) በፈገግታ ትቀበለዋለህ፡፡

వచనం: 7

وَمَا عَلَيۡكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ

ባይጥራራ (ባያምን) ባንተ ላይ ምንም የሌለብህ ስትኾን፡፡

వచనం: 8

وَأَمَّا مَن جَآءَكَ يَسۡعَىٰ

እየገሰገሰ የመጣህ ሰውማ፤

వచనం: 9

وَهُوَ يَخۡشَىٰ

እርሱ (አላህን) የሚፈራ ሲኾን፤

వచనం: 10

فَأَنتَ عَنۡهُ تَلَهَّىٰ

አንተ ከእርሱ ትዝዘናጋለህ፡፡

వచనం: 11

كَلَّآ إِنَّهَا تَذۡكِرَةٞ

ተከልከል፡፡ እርሷ ማስገንዘቢያ ናት፡፡

వచనం: 12

فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ

የሻም ሰው (ቁርኣኑን) ያስታውሰዋል፡፡

వచనం: 13

فِي صُحُفٖ مُّكَرَّمَةٖ

በተከበሩ ጽሑፎች ውስጥ ነው፡፡

వచనం: 14

مَّرۡفُوعَةٖ مُّطَهَّرَةِۭ

ከፍ በተደረገች ንጹሕ በተደረገች (ጽሑፍ ውስጥ ነው)፡፡

వచనం: 15

بِأَيۡدِي سَفَرَةٖ

በጸሐፊዎቹ (መላእክት) እጆች (ንጹሕ የተደረገች)፡፡

వచనం: 16

كِرَامِۭ بَرَرَةٖ

የተከበሩና ታዛዦች በኾኑት (ጸሐፊዎች እጆች)፡፡

వచనం: 17

قُتِلَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَآ أَكۡفَرَهُۥ

ሰው ተረገመ፤ ምን ከሓዲ አደረገው?

వచనం: 18

مِنۡ أَيِّ شَيۡءٍ خَلَقَهُۥ

(ጌታው) በምን ነገር ፈጠረው? (አያስብምን?)

వచనం: 19

مِن نُّطۡفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ

ከፍትወት ጠብታ ፈጠረው፤ መጠነውም፡፡

వచనం: 20

ثُمَّ ٱلسَّبِيلَ يَسَّرَهُۥ

ከዚያም (መውጫ) መንገዱን አገራው፡፡

వచనం: 21

ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقۡبَرَهُۥ

ከዚያም ገደለው፤ እንዲቀበርም አደረገው፡፡

వచనం: 22

ثُمَّ إِذَا شَآءَ أَنشَرَهُۥ

ከዚያም (ማንሳቱን) በሻ ጊዜ ያስነሳዋል፡፡

వచనం: 23

كَلَّا لَمَّا يَقۡضِ مَآ أَمَرَهُۥ

በእውነት ያንን (ጌታው) ያዘዘውን ገና አልፈጸመም፡፡

వచనం: 24

فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ

ሰውም ወደ ምግቡ ይመልከት፡፡

వచనం: 25

أَنَّا صَبَبۡنَا ٱلۡمَآءَ صَبّٗا

እኛ ውሃን ማንቧቧትን ያንቧቧን መኾናችንን፡፡

వచనం: 26

ثُمَّ شَقَقۡنَا ٱلۡأَرۡضَ شَقّٗا

ከዚያም ምድርን (በደካማ ቡቃያ) መሰንጠቅን የሰነጠቅን፤

వచనం: 27

فَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا حَبّٗا

በውስጧም እኽልን ያበቀልን፤

వచనం: 28

وَعِنَبٗا وَقَضۡبٗا

ወይንንም፤ እርጥብ (ያበቀልን)፤

వచనం: 29

وَزَيۡتُونٗا وَنَخۡلٗا

የዘይት ወይራንም ዘንባባንም፤

వచనం: 30

وَحَدَآئِقَ غُلۡبٗا

ጭፍቆች አትክልቶችንም፤

వచనం: 31

وَفَٰكِهَةٗ وَأَبّٗا

ፍራፍሬንም ገለባንም፤ (ያበቀልን መኾናችንን ይመልከት)፡፡

వచనం: 32

مَّتَٰعٗا لَّكُمۡ وَلِأَنۡعَٰمِكُمۡ

ለእናንተም ለእንስሶቻችሁም መጠቀሚያ ይኾን ዘንድ (ይህን ሠራን)፡፡

వచనం: 33

فَإِذَا جَآءَتِ ٱلصَّآخَّةُ

አደንቋሪይቱም (መከራ) በመጣች ጊዜ፤

వచనం: 34

يَوۡمَ يَفِرُّ ٱلۡمَرۡءُ مِنۡ أَخِيهِ

ሰው ከወንድሙ በሚሸሽበት ቀን፤

వచనం: 35

وَأُمِّهِۦ وَأَبِيهِ

ከናቱም ካባቱም፤

వచనం: 36

وَصَٰحِبَتِهِۦ وَبَنِيهِ

ከሚስቱም ከልጁም፤

వచనం: 37

لِكُلِّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ يَوۡمَئِذٖ شَأۡنٞ يُغۡنِيهِ

ከእነርሱ ለየሰው ሁሉ በዚያ ቀን (ከሌላው) የሚያብቃቃው ኹነታ አልለው፡፡

వచనం: 38

وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ مُّسۡفِرَةٞ

ፊቶች በዚያ ቀን አብሪዎች ናቸው፤

వచనం: 39

ضَاحِكَةٞ مُّسۡتَبۡشِرَةٞ

ሳቂዎችም ተደሳቾችም ናቸው፡፡

వచనం: 40

وَوُجُوهٞ يَوۡمَئِذٍ عَلَيۡهَا غَبَرَةٞ

ፊቶችም በዚያ ቀን በላያቸው ላይ ትቢያ አልለባቸው፤

వచనం: 41

تَرۡهَقُهَا قَتَرَةٌ

ጥቁረት ትሸፍናቸዋለች፤

వచనం: 42

أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡكَفَرَةُ ٱلۡفَجَرَةُ

እነዚያ እነሱ ከሓዲዎቹ አመጸኞቹ ናቸው፡፡