భావార్ధాల అనువాదం సూరహ్ సూరహ్ అన్-నబఅ - الترجمة البشتوية - سرفراز - పవిత్ర ఖుర్ఆన్ యొక్క ఎన్సైక్లోపీడియా

النبإ

వచనం: 1

عَمَّ یَتَسَآءَلُوْنَ ۟ۚ

کافران د څه په هکله یو له بل څخه پوښتنه کوي؟

వచనం: 2

عَنِ النَّبَاِ الْعَظِیْمِ ۟ۙ

د لوی خیر په هکله؟

వచనం: 3

الَّذِیْ هُمْ فِیْهِ مُخْتَلِفُوْنَ ۟ؕ

هغه خبر چې دوی پرې په خپلو مینځونو کې په جلا،جلا لارو دي.

వచనం: 4

كَلَّا سَیَعْلَمُوْنَ ۟ۙ

نه!هیڅکله نه ډیر ژر به پوه شي.

వచనం: 5

ثُمَّ كَلَّا سَیَعْلَمُوْنَ ۟

بیا هیڅکله نه ډیر ژر به پوه شي.

వచనం: 6

اَلَمْ نَجْعَلِ الْاَرْضَ مِهٰدًا ۟ۙ

ایا مونږ ځمکه د اوسیدلو وړنده ګرځولې؟

వచనం: 7

وَّالْجِبَالَ اَوْتَادًا ۟ۙ

او غرونه مې پرې میخونه کړي.

వచనం: 8

وَّخَلَقْنٰكُمْ اَزْوَاجًا ۟ۙ

او تاسې مو جوړه جوړه پیدا کړي یاست.

వచనం: 9

وَّجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا ۟ۙ

او خوب مو درته ارام او دمه ګرځولی دی.

వచనం: 10

وَّجَعَلْنَا الَّیْلَ لِبَاسًا ۟ۙ

او شپه مو د هر څه لپاره پوش او پرده ګرځولې.

వచనం: 11

وَّجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ۟ۚ

ورځ مو ستاسې د ژوند وخت ګرځولی دی.

వచనం: 12

وَبَنَیْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا ۟ۙ

ستاسې له پاسه مې اووه کلک اسمانونه جوړ کړي دي.

వచనం: 13

وَّجَعَلْنَا سِرَاجًا وَّهَّاجًا ۟ۙ

او خورا روښانه څراغ مو هم در کړی دي.

వచనం: 14

وَّاَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرٰتِ مَآءً ثَجَّاجًا ۟ۙ

له وریځو څخه مې پرله پسې اوبه راښکته کړی دي.

వచనం: 15

لِّنُخْرِجَ بِهٖ حَبًّا وَّنَبَاتًا ۟ۙ

چې په همدې اوبو غلې دانې او واښه رازرغون کړو.

వచనం: 16

وَّجَنّٰتٍ اَلْفَافًا ۟ؕ

او ګڼ باغونه.

వచనం: 17

اِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِیْقَاتًا ۟ۙ

د پریکړې ورځ ټاکلې شوې ده.

వచనం: 18

یَّوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّوْرِ فَتَاْتُوْنَ اَفْوَاجًا ۟ۙ

دا هغه ورځ ده چې په شپیلۍ کې به پوکی وشي او تاسې ټول به ډلې،ډلې راځئ.

వచనం: 19

وَّفُتِحَتِ السَّمَآءُ فَكَانَتْ اَبْوَابًا ۟ۙ

اسمان به خلاص او دروازې به شي.

వచనం: 20

وَّسُیِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا ۟ؕ

غرونه به له خپل ځای څخه روان او ځلیدونکی سراب به شي.

వచనం: 21

اِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا ۟ۙ

دا هم پخه خبره ده چې جهنم څارنځای دی.

వచనం: 22

لِّلطَّاغِیْنَ مَاٰبًا ۟ۙ

د سرغړونکو ورتګ ځای.

వచనం: 23

لّٰبِثِیْنَ فِیْهَاۤ اَحْقَابًا ۟ۚ

تل تر تله به پکې پاتې وي.

వచనం: 24

لَا یَذُوْقُوْنَ فِیْهَا بَرْدًا وَّلَا شَرَابًا ۟ۙ

نه پکې د یخ څيز خوند څکلی شي او نه تنده ماتوونکې اوبه.

వచనం: 25

اِلَّا حَمِیْمًا وَّغَسَّاقًا ۟ۙ

یوازې ګرمې خوټیدونکې اوبه او بوینې زوې.

వచనం: 26

جَزَآءً وِّفَاقًا ۟ؕ

همدا يي د کړنو سره برابره جزا ده.

వచనం: 27

اِنَّهُمْ كَانُوْا لَا یَرْجُوْنَ حِسَابًا ۟ۙ

ځکه چې په حساب ئې باور نه درلود.

వచనం: 28

وَّكَذَّبُوْا بِاٰیٰتِنَا كِذَّابًا ۟ؕ

او زمونږ ایاتونه یي درواغ ګڼلي وو.

వచనం: 29

وَكُلَّ شَیْءٍ اَحْصَیْنٰهُ كِتٰبًا ۟ۙ

مونږ هر څه په لیکلو سره خوندي کړي دي.

వచనం: 30

فَذُوْقُوْا فَلَنْ نَّزِیْدَكُمْ اِلَّا عَذَابًا ۟۠

ای کافرانو!زمونږ عذاب وڅکئ اوس به تاسې ته پرته له عذاب څخه بل څه نه ډير وو.

వచనం: 31

اِنَّ لِلْمُتَّقِیْنَ مَفَازًا ۟ۙ

پرهیزګاران به بې له شکه بریمن وي.

వచనం: 32

حَدَآىِٕقَ وَاَعْنَابًا ۟ۙ

باغونه او انګور به وي.

వచనం: 33

وَّكَوَاعِبَ اَتْرَابًا ۟ۙ

او د یو عمر تنکۍ پیغلې.

వచనం: 34

وَّكَاْسًا دِهَاقًا ۟ؕ

او ډک جامونه.

వచనం: 35

لَا یَسْمَعُوْنَ فِیْهَا لَغْوًا وَّلَا كِذّٰبًا ۟ۚۖ

نه به پکې بابیزه او چټیات اوري او نه درواغ.

వచనం: 36

جَزَآءً مِّنْ رَّبِّكَ عَطَآءً حِسَابًا ۟ۙ

دا بدله د هغوی د کړنو په رڼا کې ستا د رب لورینه ده.

వచనం: 37

رَّبِّ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرَّحْمٰنِ لَا یَمْلِكُوْنَ مِنْهُ خِطَابًا ۟ۚ

داسمانونو او ځمکې او د دوی په مینځ کې د ټولو څيزونو پالونکی او مهربان دی.چې د هغه په وړاندې هیڅوک د خبرو واک نه لري.

వచనం: 38

یَوْمَ یَقُوْمُ الرُّوْحُ وَالْمَلٰٓىِٕكَةُ صَفًّا ۙۗؕ— لَّا یَتَكَلَّمُوْنَ اِلَّا مَنْ اَذِنَ لَهُ الرَّحْمٰنُ وَقَالَ صَوَابًا ۟

په کومه ورځ چې:جبرائیل او ملایکې کتار،کتار ودریږي پرته له هغو چې مهربان ذات اجازه ورکړي او په دنیا کې یې د توحید روغه کلمه ویلي وي بل به هیڅوک څه نشي ویلی.

వచనం: 39

ذٰلِكَ الْیَوْمُ الْحَقُّ ۚ— فَمَنْ شَآءَ اتَّخَذَ اِلٰی رَبِّهٖ مَاٰبًا ۟

دا ورځ رښتیني ده د چا چې خوښه وي نو د خپل رب په لور ورتلونکې لار دې خپله کړي.

వచనం: 40

اِنَّاۤ اَنْذَرْنٰكُمْ عَذَابًا قَرِیْبًا ۖۚ۬— یَّوْمَ یَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدٰهُ وَیَقُوْلُ الْكٰفِرُ یٰلَیْتَنِیْ كُنْتُ تُرٰبًا ۟۠

مونږ تاسې له نژدې راتلونکې عذاب څخه ډاروو.له هغې ورځې چې هر سړی به د خپلو لاسونو وړاندې لیږلې کړنې وویني او کافر به وایې کاشکې زه خاورې وای[۱]

[۱] ـ چې له حساب او کتاب څخه په څنګ وای.(تفسیر البیضاوی)