భావార్ధాల అనువాదం సూరహ్ సూరహ్ అర్-రహ్మాన్ - ఫ్రెంచి అనువాదం - రువ్వాద్ అనువాద కేంద్రం - పవిత్ర ఖుర్ఆన్ యొక్క ఎన్సైక్లోపీడియా

سوره رحمن

వచనం: 1

اَلرَّحْمٰنُ ۟ۙ

[الله] رحمان

వచనం: 2

عَلَّمَ الْقُرْاٰنَ ۟ؕ

قرآن را آموزش داد؛

వచనం: 3

خَلَقَ الْاِنْسَانَ ۟ۙ

انسان را آفرید؛

వచనం: 4

عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ۟

[و] به او سخن‌گفتن آموخت.

వచనం: 5

اَلشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ۟ۙ

خورشید و ماه، با حسابی منظم [و دقیق] در گردِشَند؛

వచనం: 6

وَّالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدٰنِ ۟

و گیاه و درخت [برایش] سجده می‌کنند.

వచనం: 7

وَالسَّمَآءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیْزَانَ ۟ۙ

و آسمان را برافراشت و میزان [عدالت را در زمین] برقرار نمود.

వచనం: 8

اَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیْزَانِ ۟

[ای مردم، چنین کرد] تا در وزن و پیمانه، [به یکدیگر] ستم نکنید؛

వచనం: 9

وَاَقِیْمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِیْزَانَ ۟

و سنجش [حقوق دیگران] را به عدالت برآورد كنید و در سنجش [چیزی] مکاهید [و کم‌فروشی نکنید].

వచనం: 10

وَالْاَرْضَ وَضَعَهَا لِلْاَنَامِ ۟ۙ

و زمین را براى [زندگى] انسان‌ها مقرر داشت،

వచనం: 11

فِیْهَا فَاكِهَةٌ وَّالنَّخْلُ ذَاتُ الْاَكْمَامِ ۟ۖ

که [انواع] میوه‌ها و نخل‌های خوشه‌دار در آن است.

వచనం: 12

وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ۟ۚ

و [همچنین] حبوباتِ برگ‌دار و گیاهانِ خوشبو؛

వచనం: 13

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 14

خَلَقَ الْاِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ ۟ۙ

او انسان را از گِل خشکی همچون سفال آفرید؛

వచనం: 15

وَخَلَقَ الْجَآنَّ مِنْ مَّارِجٍ مِّنْ نَّارٍ ۟ۚ

و جن را از شعله‌ای از آتش خلق کرد؛

వచనం: 16

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 17

رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ۟ۚ

[او] پروردگار مشرق‌ها و مغرب‌هاست؛

వచనం: 18

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟

پس [ای گروه انس و جن] کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟

వచనం: 19

مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیٰنِ ۟ۙ

او دو دریا[ی شور و شیرین] را روان کرد تا [به یکدیگر] برسند؛

వచనం: 20

بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا یَبْغِیٰنِ ۟ۚ

[در عین حال،] مانعی میان آن دو است که با هم نمی‌آمیزند؛

వచనం: 21

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 22

یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ۟ۚ

از آن دو [دریا] مروارید و مرجان به دست می‌آید؛

వచనం: 23

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 24

وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَاٰتُ فِی الْبَحْرِ كَالْاَعْلَامِ ۟ۚ

کشتی‌های كوه‌پیكرِ بادبان‌برافراشته [و جاری] در دریا برای اوست؛

వచనం: 25

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟۠

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 26

كُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ۟ۚۖ

هر چه روی زمین وجود دارد، فناپذیر است

వచనం: 27

وَّیَبْقٰی وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلٰلِ وَالْاِكْرَامِ ۟ۚ

و [تنها ذات جاوید و] روی پروردگار باشکوه و ارجمندت باقی خواهد ماند؛

వచనం: 28

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 29

یَسْـَٔلُهٗ مَنْ فِی السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ ؕ— كُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِیْ شَاْنٍ ۟ۚ

[تمام] کسانی که در آسمان‌ها و زمین هستند از او درخواستِ نیاز می‌کنند و او هر روز [و هر لحظه] در کاری است؛

వచనం: 30

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 31

سَنَفْرُغُ لَكُمْ اَیُّهَ الثَّقَلٰنِ ۟ۚ

ای گروه جن و انس، به زودی به حساب شما می‌پردازیم؛

వచనం: 32

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 33

یٰمَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْاِنْسِ اِنِ اسْتَطَعْتُمْ اَنْ تَنْفُذُوْا مِنْ اَقْطَارِ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ فَانْفُذُوْا ؕ— لَا تَنْفُذُوْنَ اِلَّا بِسُلْطٰنٍ ۟ۚ

ای گروه جن و انس، اگر مى‌توانید از كرانه‌هاى آسمان و زمین گذر كنید [تا از مجازات الهی برهید]، پس بگذرید؛ قادر [به این کار] نخواهید بود، مگر با قدرت [و بَیّنه فراوان که شما آن را ندارید]؛

వచనం: 34

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 35

یُرْسَلُ عَلَیْكُمَا شُوَاظٌ مِّنْ نَّارٍ ۙ۬— وَّنُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرٰنِ ۟ۚ

شراره‌اى از آتش و مِس گداخته بر شما باریده مى‌شود كه [در برابر آن] قادر به دفاع [از خود] نیستید؛

వచనం: 36

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 37

فَاِذَا انْشَقَّتِ السَّمَآءُ فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ ۟ۚ

آنگاه كه آسمان بشكافد و همچون روغن گداخته، سرخ‌فام گردد [قیامت آغاز خواهد شد].

వచనం: 38

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 39

فَیَوْمَىِٕذٍ لَّا یُسْـَٔلُ عَنْ ذَنْۢبِهٖۤ اِنْسٌ وَّلَا جَآنٌّ ۟ۚ

آن روز، [به علت روشن‌بودن همۀ امور،] از انس و جن [دربارۀ گناهانشان] سؤال نخواهد شد؛

వచనం: 40

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 41

یُعْرَفُ الْمُجْرِمُوْنَ بِسِیْمٰهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِیْ وَالْاَقْدَامِ ۟ۚ

گناهکاران از سيمايشان شناخته می‌شوند؛ آنگاه [آنان را] از موی پیشانی و پاهایشان می‌گیرند [و به دوزخ می‌اندازند]؛

వచనం: 42

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 43

هٰذِهٖ جَهَنَّمُ الَّتِیْ یُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُوْنَ ۟ۘ

این [همان] جهنمی است که گناهکاران انکارش می‌کردند؛

వచనం: 44

یَطُوْفُوْنَ بَیْنَهَا وَبَیْنَ حَمِیْمٍ اٰنٍ ۟ۚ

[در آنجا] میان آتش و آب بی‌نهایت داغ در حركتند؛

వచనం: 45

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟۠

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 46

وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهٖ جَنَّتٰنِ ۟ۚ

هر کس از ایستادن در پیشگاهِ پروردگارش [براى حساب] مى‌ترسد، دو باغ [در بهشت] دارد؛

వచనం: 47

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟ۙ

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 48

ذَوَاتَاۤ اَفْنَانٍ ۟ۚ

[با درختانى] پر از شاخسارِ [تر و تازه و ثمردهنده]؛

వచనం: 49

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 50

فِیْهِمَا عَیْنٰنِ تَجْرِیٰنِ ۟ۚ

در آن دو [باغ]، دو چشمه جاری است؛

వచనం: 51

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 52

فِیْهِمَا مِنْ كُلِّ فَاكِهَةٍ زَوْجٰنِ ۟ۚ

در آن دو [باغ]، از هر میوه‌ای دو نوع وجود دارد؛

వచనం: 53

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 54

مُتَّكِـِٕیْنَ عَلٰی فُرُشٍ بَطَآىِٕنُهَا مِنْ اِسْتَبْرَقٍ ؕ— وَجَنَا الْجَنَّتَیْنِ دَانٍ ۟ۚ

[بهشتیان] بر بسترهایی كه آسترش از دیباى ضخیم است تكیه می‌زنند و میوه‌هاى آن باغ‌ها در دسترسشان است؛

వచనం: 55

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 56

فِیْهِنَّ قٰصِرٰتُ الطَّرْفِ ۙ— لَمْ یَطْمِثْهُنَّ اِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَآنٌّ ۟ۚ

در آن باغ‌ها، حوریانی هستند که تنها [به شوهران خود] نظر دارند [و فقط به آنها عشق می‌ورزند]، و دستِ احدى از انس و جن قبلاً به آنان نرسیده است؛

వచనం: 57

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 58

كَاَنَّهُنَّ الْیَاقُوْتُ وَالْمَرْجَانُ ۟ۚ

گویی آن حوریان، یاقوت و مرجانند؛

వచనం: 59

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 60

هَلْ جَزَآءُ الْاِحْسَانِ اِلَّا الْاِحْسَانُ ۟ۚ

آیا پاداشِ نیکی جز نیکی است؟

వచనం: 61

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 62

وَمِنْ دُوْنِهِمَا جَنَّتٰنِ ۟ۚ

در کنار آن باغ‌ها، دو باغ [بهشتیِ] دیگر است؛

వచనం: 63

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟ۙ

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 64

مُدْهَآمَّتٰنِ ۟ۚ

[آن دو باغ] كه [درختانش] در نهایت سبزى [و خرمى] است؛

వచనం: 65

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟ۚ

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 66

فِیْهِمَا عَیْنٰنِ نَضَّاخَتٰنِ ۟ۚ

در آن دو [باغ بهشتی،] دو چشمۀ همیشه جوشان جاری است.

వచనం: 67

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟ۚ

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 68

فِیْهِمَا فَاكِهَةٌ وَّنَخْلٌ وَّرُمَّانٌ ۟ۚ

و در آنها [درختان] میوه و درختان خرما و انار هست؛

వచనం: 69

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟ۚ

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 70

فِیْهِنَّ خَیْرٰتٌ حِسَانٌ ۟ۚ

در میان آن باغ‌ها، زنان نیک‌سیرت و نیکوروی، حضور دارند؛

వచనం: 71

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 72

حُوْرٌ مَّقْصُوْرٰتٌ فِی الْخِیَامِ ۟ۚ

حوریانی که در خیمه‌های بهشتی [از چشم بیگانگان] مستورند؛

వచనం: 73

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 74

لَمْ یَطْمِثْهُنَّ اِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَآنٌّ ۟ۚ

[دوشیزگانی که] دست هیچ انس و جنی قبلاً به آنان نرسیده است؛

వచనం: 75

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 76

مُتَّكِـِٕیْنَ عَلٰی رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَّعَبْقَرِیٍّ حِسَانٍ ۟ۚ

[بهشتیان] بر بالشت‌های سبز و بسترهایى نفیس و زیبا آرمیده‌اند؛

వచనం: 77

فَبِاَیِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ ۟

پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟

వచనం: 78

تَبٰرَكَ اسْمُ رَبِّكَ ذِی الْجَلٰلِ وَالْاِكْرَامِ ۟۠

نامِ پروردگارِ باشکوه و ارجمند تو، بابرکت و فرخنده است.