భావార్ధాల అనువాదం సూరహ్ సూరహ్ అల్-హాఖ్ఖహ్ - థాయ్ అనువాదం - పవిత్ర ఖుర్ఆన్ యొక్క ఎన్సైక్లోపీడియా

Al-Hāqqah

వచనం: 1

ٱلۡحَآقَّةُ

[69.1] สิ่งที่จะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน (วันกิยามะฮฺ)

వచనం: 2

مَا ٱلۡحَآقَّةُ

[69.2] สิ่งที่จะเกิดขึ้นอย่างแน่นอนนั้นคืออะไร

వచనం: 3

وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحَآقَّةُ

[69.3] และอันใดเล่าทำให้เจ้ารู้ได้ว่า สิ่งที่จะเกิดขึ้นอย่างแน่นอนนั้นคืออะไร

వచనం: 4

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ وَعَادُۢ بِٱلۡقَارِعَةِ

[69.4] พวกซะมูดและพวกอ๊าดได้ปฏิเสธวันกิยามะฮฺ

వచనం: 5

فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهۡلِكُواْ بِٱلطَّاغِيَةِ

[69.5] ส่วนพวกซะมูด ถูกทำลายด้วยเสียงกัมปนาทที่น่ากลัว

వచనం: 6

وَأَمَّا عَادٞ فَأُهۡلِكُواْ بِرِيحٖ صَرۡصَرٍ عَاتِيَةٖ

[69.6] ส่วนพวกอ๊าดถูกทำลายด้วยลมพายุที่หนาวเหน็บ และเสียงดังก้อง

వచనం: 7

سَخَّرَهَا عَلَيۡهِمۡ سَبۡعَ لَيَالٖ وَثَمَٰنِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومٗاۖ فَتَرَى ٱلۡقَوۡمَ فِيهَا صَرۡعَىٰ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٍ خَاوِيَةٖ

[69.7] พระองค์ทรงให้อภัยนั้นเกิดขึ้นแก่พวกเขา เจ็ดคืนกับแปดวันต่อเนื่องกัน แล้วเจ้าจะเห็นหมู่ชนนั้นนอนตายอยู่เช่นนั้น ประหนึ่งต้นอินทผลัมที่กลางล้มระเนระนาด

వచనం: 8

فَهَلۡ تَرَىٰ لَهُم مِّنۢ بَاقِيَةٖ

[69.8] แล้วเจ้าเห็นอะไรบ้างหลงเหลือสำหรับพวกเขา

వచనం: 9

وَجَآءَ فِرۡعَوۡنُ وَمَن قَبۡلَهُۥ وَٱلۡمُؤۡتَفِكَٰتُ بِٱلۡخَاطِئَةِ

[69.9] ฟิรเอาน์และพวกก่อนหน้าเขา และพวกมุอฺตะฟิกาต (เมืองของพวกลูฏซึ่งถูกพลิกแผ่นดิน) ได้กระทำความผิด

వచనం: 10

فَعَصَوۡاْ رَسُولَ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَهُمۡ أَخۡذَةٗ رَّابِيَةً

[69.10] พวกเขาได้ฝ่าฝืนต่อรอซูลแห่งพระเจ้าของพวกเขา ดังนั้นพระองค์จึงทรงลงโทษพวกเขาอย่างหนัก

వచనం: 11

إِنَّا لَمَّا طَغَا ٱلۡمَآءُ حَمَلۡنَٰكُمۡ فِي ٱلۡجَارِيَةِ

[69.11] เมื่อน้ำท่วมสูงขึ้น แท้จริงเราได้บรรทุกพวกเจ้าไว้ในเรือของนูหฺ

వచనం: 12

لِنَجۡعَلَهَا لَكُمۡ تَذۡكِرَةٗ وَتَعِيَهَآ أُذُنٞ وَٰعِيَةٞ

[69.12] เพื่อเราจักได้ทำให้มันเป็นเครื่องเตือนสติแก่พวกเจ้า และหูที่สำเหนียกจะได้จดจำมันไว้อย่างแม่นยำ

వచనం: 13

فَإِذَا نُفِخَ فِي ٱلصُّورِ نَفۡخَةٞ وَٰحِدَةٞ

[69.13] ครั้นเมื่อเสียงเป่าครั้งแรกถูกเป่าขึ้นโดยสังข์ (เป็นสัญญาณแจ้งให้ทราบถึงวันกิยามะฮฺ)

వచనం: 14

وَحُمِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ وَٱلۡجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةٗ وَٰحِدَةٗ

[69.14] แผ่นดินและเทือกเขาจะถูกยกขึ้น แล้วมันทั้งสองจะถูกกระแทกกันแตกกระจายเป็นผุยผง

వచనం: 15

فَيَوۡمَئِذٖ وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ

[69.15] ในวันนั้นวันกิยามะฮฺก็จะเกิดขึ้น

వచనం: 16

وَٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَهِيَ يَوۡمَئِذٖ وَاهِيَةٞ

[69.16] และชั้นฟ้าก็จะแยกออก แล้วมันก็จะอ่อนกำลังลงอย่างไม่เป็นระเบียบในวันนั้น

వచనం: 17

وَٱلۡمَلَكُ عَلَىٰٓ أَرۡجَآئِهَاۚ وَيَحۡمِلُ عَرۡشَ رَبِّكَ فَوۡقَهُمۡ يَوۡمَئِذٖ ثَمَٰنِيَةٞ

[69.17] และมะลักก็จะปรากฏอยู่บนเวหา และ (มลาอิกะฮฺ) จำนวนแปดท่านจะทูนบังลังก์แห่งพระเจ้าของเจ้าไว้เบื้องบนพวกเขาในวันนั้น

వచనం: 18

يَوۡمَئِذٖ تُعۡرَضُونَ لَا تَخۡفَىٰ مِنكُمۡ خَافِيَةٞ

[69.18] วันนั้นพวกเจ้าจะถูกนำมาอยู่ต่อหน้าพระองค์ ไม่มีความลับอันใดจะถูกปิดบังแก่พวกเจ้า

వచనం: 19

فَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِيَمِينِهِۦ فَيَقُولُ هَآؤُمُ ٱقۡرَءُواْ كِتَٰبِيَهۡ

[69.19] ส่วนผู้ที่บันทึกของเขาถูกนำมายื่นให้ทางเบื้องขวาของเขา เขาจะกล่าวว่า มาอ่านบันทึกของฉันซิ

వచనం: 20

إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَٰقٍ حِسَابِيَهۡ

[69.20] ความจริงฉันนึกทีเดียวว่าฉันจะได้พบบัญชีของฉัน

వచనం: 21

فَهُوَ فِي عِيشَةٖ رَّاضِيَةٖ

[69.21] แล้วเขาจะมีความเป็นอยู่อย่างสุขสำราญ

వచనం: 22

فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٖ

[69.22] ในสวนสวรรค์อันสูงส่ง

వచనం: 23

قُطُوفُهَا دَانِيَةٞ

[69.23] การเด็ดผลไม้ของมันอยู่แค่เอื้อมมือ

వచనం: 24

كُلُواْ وَٱشۡرَبُواْ هَنِيٓـَٔۢا بِمَآ أَسۡلَفۡتُمۡ فِي ٱلۡأَيَّامِ ٱلۡخَالِيَةِ

[69.24] พวกเจ้าจงกิน จงดื่ม อย่างเกษมสำราญ เพราะสิ่งที่พวกเจ้าได้ปฏิบัติไว้ในวันเวลาที่ได้ผ่านมา

వచనం: 25

وَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِشِمَالِهِۦ فَيَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي لَمۡ أُوتَ كِتَٰبِيَهۡ

[69.25] ส่วนผู้ที่บันทึกของเขาถูกนำมายื่นให้ทางเบื้องซ้ายของเขา เขาจะกล่าวว่า ฉันภาวนาที่จะไม่ให้บันทึกของฉันถูกนำมายื่น

వచనం: 26

وَلَمۡ أَدۡرِ مَا حِسَابِيَهۡ

[69.26] และไม่รู้เสียเลยว่าบัญชีของฉันจะเป็นเช่นใด

వచనం: 27

يَٰلَيۡتَهَا كَانَتِ ٱلۡقَاضِيَةَ

[69.27] โอ้ หากว่าความตายได้เกิดขึ้นเสียก็จะดี

వచనం: 28

مَآ أَغۡنَىٰ عَنِّي مَالِيَهۡۜ

[69.28] ทรัพย์สมบัติของฉันไม่ได้คุ้มกันแก่ฉันเลย

వచనం: 29

هَلَكَ عَنِّي سُلۡطَٰنِيَهۡ

[69.29] อำนาจของฉันก็ได้สูญสิ้นไปจากฉันแล้ว

వచనం: 30

خُذُوهُ فَغُلُّوهُ

[69.30] (จะมีคำบัญชาแก่มลาอิกะฮฺว่า) จงนำเขาไป แล้วจำตรวนเสีย

వచనం: 31

ثُمَّ ٱلۡجَحِيمَ صَلُّوهُ

[69.31] แล้วโยนเขาเข้ากองไฟนรก

వచనం: 32

ثُمَّ فِي سِلۡسِلَةٖ ذَرۡعُهَا سَبۡعُونَ ذِرَاعٗا فَٱسۡلُكُوهُ

[69.32] แล้วล่ามโซ่เขา ซึ่งความยาวของมันเจ็ดสิบศอก

వచనం: 33

إِنَّهُۥ كَانَ لَا يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ ٱلۡعَظِيمِ

[69.33] แท้จริงเขามิได้ศรัทธา ต่ออัลลอฮฺผู้ยิ่งใหญ่

వచనం: 34

وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ

[69.34] และเขามิได้ส่งเสริมให้อาหารแก่คนขัดสน

వచనం: 35

فَلَيۡسَ لَهُ ٱلۡيَوۡمَ هَٰهُنَا حَمِيمٞ

[69.35] ดังนั้น วันนี้เขาจะไม่มีมิตรสนิท ณ ที่นี้

వచనం: 36

وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنۡ غِسۡلِينٖ

[69.36] และไม่มีอาหารอย่างใด นอกจากน้ำหนองที่ไหลมาจากแผลของชาวนรก

వచనం: 37

لَّا يَأۡكُلُهُۥٓ إِلَّا ٱلۡخَٰطِـُٔونَ

[69.37] ไม่มีผู้ใดกินมัน นอกจากบรรดาผู้กระทำความผิด

వచనం: 38

فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَا تُبۡصِرُونَ

[69.38] เปล่าเลย ข้าขอสาบานต่อสิ่งที่พวกเจ้ามองเห็น

వచనం: 39

وَمَا لَا تُبۡصِرُونَ

[69.39] และสิ่งที่พวกเจ้ามองไม่เห็น

వచనం: 40

إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولٖ كَرِيمٖ

[69.40] แท้จริงอัลกุรอานนั้นคือคำกล่าวของรอซูลผู้ทรงเกียรติ

వచనం: 41

وَمَا هُوَ بِقَوۡلِ شَاعِرٖۚ قَلِيلٗا مَّا تُؤۡمِنُونَ

[69.41] และมิใช่คำกล่าวของนักกวี ส่วนน้อยเท่านั้นที่พวกเจ้าศรัทธา

వచనం: 42

وَلَا بِقَوۡلِ كَاهِنٖۚ قَلِيلٗا مَّا تَذَكَّرُونَ

[69.42] และไม่ใช่คำกล่าวของนักพยากรณ์ส่วนน้อยเท่านั้นที่พวกเจ้าใคร่ครวญ

వచనం: 43

تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

[69.43] เป็นการประทานมาจากพระเจ้าแห่งสากลโลก

వచనం: 44

وَلَوۡ تَقَوَّلَ عَلَيۡنَا بَعۡضَ ٱلۡأَقَاوِيلِ

[69.44] และหากเขา (มุฮัมมัด) เสกสรรกล่าวคำเท็จบางคำแก่เราแล้ว

వచనం: 45

لَأَخَذۡنَا مِنۡهُ بِٱلۡيَمِينِ

[69.45] เราก็จะจับเขาด้วยความมั่นคง

వచనం: 46

ثُمَّ لَقَطَعۡنَا مِنۡهُ ٱلۡوَتِينَ

[69.46] แล้วเราก็จะตัดเส้นชีวิตให้ขาดไปจากเขา

వచనం: 47

فَمَا مِنكُم مِّنۡ أَحَدٍ عَنۡهُ حَٰجِزِينَ

[69.47] ดังนั้นจะไม่มีผู้ใดในหมู่พวกเจ้าเป็นผู้คุ้มกันเขาได้

వచనం: 48

وَإِنَّهُۥ لَتَذۡكِرَةٞ لِّلۡمُتَّقِينَ

[69.48] และแท้จริงอัลกุรอานนั้นเป็นข้อเตือนสติแก่บรรดาผู้ยำเกรง

వచనం: 49

وَإِنَّا لَنَعۡلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ

[69.49] และแท้จริงเรารู้อย่างแน่นอนว่ามีบรรดาผู้ปฏิเสธอัลกุรอานในหมู่พวกเจ้า

వచనం: 50

وَإِنَّهُۥ لَحَسۡرَةٌ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ

[69.50] และแท้จริงอัลกุรอานนั้น เป็นการเศร้าโศกเสียใจแก่บรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธา

వచనం: 51

وَإِنَّهُۥ لَحَقُّ ٱلۡيَقِينِ

[69.51] และแท้จริงอัลกุรอานนั้นคือความจริงอันเที่ยงแท้แน่นอน

వచనం: 52

فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ

[69.52] ดังนั้นเจ้าจงให้ความบริสุทธิ์ด้วยพระนามแห่งพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่