แปลความหมาย​ อายะฮ์ 112 สูเราะฮ์ Āl-‘Imrān - الترجمة الفلبينية المجندناوية - สารานุกรมอัลกุรอาน

อายะฮ์: 112

ضُرِبَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلذِّلَّةُ أَيۡنَ مَا ثُقِفُوٓاْ إِلَّا بِحَبۡلٖ مِّنَ ٱللَّهِ وَحَبۡلٖ مِّنَ ٱلنَّاسِ وَبَآءُو بِغَضَبٖ مِّنَ ٱللَّهِ وَضُرِبَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلۡمَسۡكَنَةُۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ كَانُواْ يَكۡفُرُونَ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ وَيَقۡتُلُونَ ٱلۡأَنۢبِيَآءَ بِغَيۡرِ حَقّٖۚ ذَٰلِكَ بِمَا عَصَواْ وَّكَانُواْ يَعۡتَدُونَ

Nakapalibat sakanilan su kalusak sa apiya andaw silan kasampanan, ya tabya na sabap kanu Agama nu Allah (amayka adan nabpasadan kanu Agama) andu su agama nu sinugu nin, andu nad-salangkatilan su lipungat abpun sa Allah andu nakalangkap sakanilan i kasangat, ka antu ba na sabap sa silan na pag-kafeer silan sa Allah atawka su mga ayatan nu Allah andu pamunun nilan i mga nabi sa dala kawagib nin, sabap sa kapad sakanilan na sinumupak andu silan na pad-tibaban nilan su inisapal sakanilan.