Salin ng mga Kahulugan Ayah 148 Surah Al-A‘rāf - Salin sa Wikang Persiyano ng Al-Mukhtasar fī Tafsīr Al-Qur’an Al-Karīm - Ensayklopedia ng Marangal na Qur-an

Ayah: 148

وَاتَّخَذَ قَوْمُ مُوْسٰی مِنْ بَعْدِهٖ مِنْ حُلِیِّهِمْ عِجْلًا جَسَدًا لَّهٗ خُوَارٌ ؕ— اَلَمْ یَرَوْا اَنَّهٗ لَا یُكَلِّمُهُمْ وَلَا یَهْدِیْهِمْ سَبِیْلًا ۘ— اِتَّخَذُوْهُ وَكَانُوْا ظٰلِمِیْنَ ۟

و قوم موسی علیه السلام پس از رفتن او برای مناجات با پروردگارش، از زیورهای‌شان تمثال گوساله‌ای بدون روح و دارای صدا ساختند، آیا آنها ندانستند که این گوساله با آنها سخن نمی‌گوید، و آنها را به هیچ راه خیری، چه حسی و چه معنوی راهنمایی نمی‌کند، و نفعی برای‌شان جلب نمی‌کند یا زیانی از آنها نمی‌زداید؟ آن را به عنوان معبودی برای خویش گرفتند و با این کار بر خودشان ستم کردند.

Ilan sa mga Pakinabang ng mga Ayah sa Pahinang Ito:

• على العبد أن يكون من المُظْهِرين لإحسان الله وفضله عليه، فإن الشكر مقرون بالمزيد.

بنده باید احسان و بخشش الله بر خود را آشکار کند، زیرا شکر با افزونی همراه است.

• على العبد الأخذ بالأحسن في الأقوال والأفعال.

بنده باید بهترین قول و فعل را برگزیند.

• يجب تلقي الشريعة بحزم وجد وعزم على الطاعة وتنفيذ ما ورد فيها من الصلاح والإصلاح ومنع الفساد والإفساد.

پذیرفتن شریعت باید با استواری و تلاش و جدیت و عزم بر طاعت و اجرای صلاح و اصلاح، و منع فساد که در آن آمده است باشد.

• على العبد إذا أخطأ أو قصَّر في حق ربه أن يعترف بعظيم الجُرْم الذي أقدم عليه، وأنه لا ملجأ من الله في إقالة عثرته إلا إليه.

بنده باید هرگاه در حق پروردگارش خطا یا کوتاهی کرد به بزرگی گناهی که مرتکب شده، و اینکه برای بخشش لغزش او هیچ پناهگاهی در برابر الله جز به درگاه او تعالی وجود ندارد اعتراف کند.