مەنالار تەرجىمىسى سۈرە بەقەرە - قۇرئان كەرىمنىڭ ئالبانچە تەرجىمىسى رۇۋۋاد تەرجىمە مەركىزىنىڭ رىياسەتچىلىكىدە داۋاملىشىۋاتىدۇ - بەت نومۇرى 6 - قۇرئان كەرىم ئىنىسكىلوپىدىيىسى

ئايەت: 30

وَإِذۡ قَالَ رَبُّكَ لِلۡمَلَٰٓئِكَةِ إِنِّي جَاعِلٞ فِي ٱلۡأَرۡضِ خَلِيفَةٗۖ قَالُوٓاْ أَتَجۡعَلُ فِيهَا مَن يُفۡسِدُ فِيهَا وَيَسۡفِكُ ٱلدِّمَآءَ وَنَحۡنُ نُسَبِّحُ بِحَمۡدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَۖ قَالَ إِنِّيٓ أَعۡلَمُ مَا لَا تَعۡلَمُونَ

Kujto kur Zoti yt u tha melekëve: "Unë po krijoj një mëkëmbës në Tokë." Ata thanë: "A do të krijosh në të të atillë që bëjnë trazira dhe derdhin gjak, ndonëse ne të lavdërojmë, të madhërojmë e të lartësojmë?!" Ai tha: "Unë di atë që ju nuk dini."

ئايەت: 31

وَعَلَّمَ ءَادَمَ ٱلۡأَسۡمَآءَ كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمۡ عَلَى ٱلۡمَلَٰٓئِكَةِ فَقَالَ أَنۢبِـُٔونِي بِأَسۡمَآءِ هَٰٓؤُلَآءِ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

Ai ia mësoi Ademit emrat e gjithçkaje, pastaj ua paraqiti melekëve, duke thënë: "M'i tregoni emrat e tyre, nëse ajo që thoni është e vërtetë!"

ئايەت: 32

قَالُواْ سُبۡحَٰنَكَ لَا عِلۡمَ لَنَآ إِلَّا مَا عَلَّمۡتَنَآۖ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡعَلِيمُ ٱلۡحَكِيمُ

Ata thanë: "I Patëmeta je Ti! Ne nuk dimë asgjë përveç asaj që na ke mësuar Ti. Në të vërtetë, Ti je i Gjithëdijshmi, i Urti."

ئايەت: 33

قَالَ يَٰٓـَٔادَمُ أَنۢبِئۡهُم بِأَسۡمَآئِهِمۡۖ فَلَمَّآ أَنۢبَأَهُم بِأَسۡمَآئِهِمۡ قَالَ أَلَمۡ أَقُل لَّكُمۡ إِنِّيٓ أَعۡلَمُ غَيۡبَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَأَعۡلَمُ مَا تُبۡدُونَ وَمَا كُنتُمۡ تَكۡتُمُونَ

Ai tha: "O Adem, tregojua atyre emrat e gjërave." E, kur ua tregoi emrat e tyre, Allahu tha: "A nuk ju kam thënë se Unë e di të fshehtën e qiejve dhe të Tokës dhe e di atë që e shfaqni e atë që e fshihni?"

ئايەت: 34

وَإِذۡ قُلۡنَا لِلۡمَلَٰٓئِكَةِ ٱسۡجُدُواْ لِأٓدَمَ فَسَجَدُوٓاْ إِلَّآ إِبۡلِيسَ أَبَىٰ وَٱسۡتَكۡبَرَ وَكَانَ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ

Gjithashtu, kujto kur Ne u thamë melekëve: "Bjerini në sexhde^[1] Ademit!" Të gjithë ranë në sexhde, përveç Iblisit, i cili kundërshtoi, u tregua mendjemadh dhe u bë jobesimtar.

[1] Në shenjë respekti.

ئايەت: 35

وَقُلۡنَا يَٰٓـَٔادَمُ ٱسۡكُنۡ أَنتَ وَزَوۡجُكَ ٱلۡجَنَّةَ وَكُلَا مِنۡهَا رَغَدًا حَيۡثُ شِئۡتُمَا وَلَا تَقۡرَبَا هَٰذِهِ ٱلشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ ٱلظَّٰلِمِينَ

Ne thamë: "O Adem, ti e gruaja jote jetoni në Xhenet dhe hani në të lirshëm çfarë të dëshironi, por mos iu afroni kësaj peme, sepse përndryshe do të bëheni të padrejtë!"

ئايەت: 36

فَأَزَلَّهُمَا ٱلشَّيۡطَٰنُ عَنۡهَا فَأَخۡرَجَهُمَا مِمَّا كَانَا فِيهِۖ وَقُلۡنَا ٱهۡبِطُواْ بَعۡضُكُمۡ لِبَعۡضٍ عَدُوّٞۖ وَلَكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُسۡتَقَرّٞ وَمَتَٰعٌ إِلَىٰ حِينٖ

Shejtani i shtyu të gabojnë dhe i nxori nga vendi ku ishin, kështu që Ne u thamë: "Zbritni! Ju do të jeni armiq të njëri-tjetrit. Në Tokë do të jetë vendbanimi dhe furnizimi juaj deri në një kohë të caktuar."

ئايەت: 37

فَتَلَقَّىٰٓ ءَادَمُ مِن رَّبِّهِۦ كَلِمَٰتٖ فَتَابَ عَلَيۡهِۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلتَّوَّابُ ٱلرَّحِيمُ

Ademi mori nga Zoti i tij disa fjalë (si të kërkonte falje), kështu që Ai ia pranoi pendimin, sepse vërtet Ai është Pranuesi i pendimit, Mëshirëploti.