مەنالار تەرجىمىسى سۈرە مۆمىنۇن - پاشتۇچە تەرجىمىسى-سەرفراز - قۇرئان كەرىم ئىنىسكىلوپىدىيىسى

مؤمنون

ئايەت: 1

قَدْ اَفْلَحَ الْمُؤْمِنُوْنَ ۟ۙ

په باوري ډول مؤمنان بریمن دي.

ئايەت: 2

الَّذِیْنَ هُمْ فِیْ صَلَاتِهِمْ خٰشِعُوْنَ ۟ۙ

هغوی چې په خپل لمانځه کې زارۍ او عاجزي کوي.

ئايەت: 3

وَالَّذِیْنَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُوْنَ ۟ۙ

له ورانو کارونو مخ اړوي.

ئايەت: 4

وَالَّذِیْنَ هُمْ لِلزَّكٰوةِ فٰعِلُوْنَ ۟ۙ

زکات ورکوي.

ئايەت: 5

وَالَّذِیْنَ هُمْ لِفُرُوْجِهِمْ حٰفِظُوْنَ ۟ۙ

او خپل شرم ځایونه ساتي.

ئايەت: 6

اِلَّا عَلٰۤی اَزْوَاجِهِمْ اَوْ مَا مَلَكَتْ اَیْمَانُهُمْ فَاِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُوْمِیْنَ ۟ۚ

خو نه له خپلو ښځو او خپلو وینځو. ځکه چې په هغوی کې څه باک نشته.

ئايەت: 7

فَمَنِ ابْتَغٰی وَرَآءَ ذٰلِكَ فَاُولٰٓىِٕكَ هُمُ الْعٰدُوْنَ ۟ۚ

او که چا له دې نه اخوا نور څه وغوښتل نو همدوی له پولې اوښتي دي.

ئايەت: 8

وَالَّذِیْنَ هُمْ لِاَمٰنٰتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رٰعُوْنَ ۟ۙ

او هغوی چې د خپلو امانتونو او وعدې پالنه کوي.

ئايەت: 9

وَالَّذِیْنَ هُمْ عَلٰی صَلَوٰتِهِمْ یُحَافِظُوْنَ ۟ۘ

د خپلو لمونځونو ساتنه کوي.

ئايەت: 10

اُولٰٓىِٕكَ هُمُ الْوٰرِثُوْنَ ۟ۙ

همدغه کسان وارثان دي.

ئايەت: 11

الَّذِیْنَ یَرِثُوْنَ الْفِرْدَوْسَ ؕ— هُمْ فِیْهَا خٰلِدُوْنَ ۟

فردوس جنت به په میراث وړي ـ او تل تر تله به هملته وي.

ئايەت: 12

وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْاِنْسَانَ مِنْ سُلٰلَةٍ مِّنْ طِیْنٍ ۟ۚ

او مونږ انسان له نچوړ شوې خټې نه جوړ کړ.

ئايەت: 13

ثُمَّ جَعَلْنٰهُ نُطْفَةً فِیْ قَرَارٍ مَّكِیْنٍ ۪۟

بیا مو په یوه خوندي ځای کې د اوبو یو څاڅکی وګرځاوو.

ئايەت: 14

ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظٰمًا فَكَسَوْنَا الْعِظٰمَ لَحْمًا ۗ— ثُمَّ اَنْشَاْنٰهُ خَلْقًا اٰخَرَ ؕ— فَتَبٰرَكَ اللّٰهُ اَحْسَنُ الْخٰلِقِیْنَ ۟ؕ

بیا مو د اوبو له څاڅکې نه د ویني ټوټه جوړه، نو بیا مو د ویني له ټوټې نه د غوښي یوه بوټۍ جوړه او بیا مو د غوښي له بوټۍ نه هډوکي جوړ او بیا مو هډوکو ته غوښه وروپوښله. بیا مو هغه په یو بل[۲] پیدایښت سره ژوندی کړ، الله د ډیر لوړ شان څښتن او له ټولو پیداکوونکو نه ښه بیدا کوونکی دی.

[۲] معنی دا چې روح ورکړای شو. ویښتان او نوکان عقل او نور امتیازي خصوصیتونه ور په برخه شول( فتح القدیر د امام الشوکانی)

ئايەت: 15

ثُمَّ اِنَّكُمْ بَعْدَ ذٰلِكَ لَمَیِّتُوْنَ ۟ؕ

بیا تاسې له دې وروسته اور ، مرو مړه کیدونکي یاست.

ئايەت: 16

ثُمَّ اِنَّكُمْ یَوْمَ الْقِیٰمَةِ تُبْعَثُوْنَ ۟

او بیا د قیامت په ورځ بې له شکه ژوندي راپورته کړای شئ.

ئايەت: 17

وَلَقَدْ خَلَقْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعَ طَرَآىِٕقَ ۖۗ— وَمَا كُنَّا عَنِ الْخَلْقِ غٰفِلِیْنَ ۟

او مونږ ستاسې له پاسه اوه اسمانونه هم پیدا کړي. او مونږ له موجوداتو څخه ناخبره یو.

ئايەت: 18

وَاَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَآءِ مَآءً بِقَدَرٍ فَاَسْكَنّٰهُ فِی الْاَرْضِ ۖۗ— وَاِنَّا عَلٰی ذَهَابٍ بِهٖ لَقٰدِرُوْنَ ۟ۚ

او مونږ له بره په برابره اندازه اوبه راښکته کړي او په ځمکه کي مو تم کړي او په بیرته وړلو يې هم ښه پیاوړي یو.

ئايەت: 19

فَاَنْشَاْنَا لَكُمْ بِهٖ جَنّٰتٍ مِّنْ نَّخِیْلٍ وَّاَعْنَابٍ ۘ— لَكُمْ فِیْهَا فَوَاكِهُ كَثِیْرَةٌ وَّمِنْهَا تَاْكُلُوْنَ ۟ۙ

او په اوبو مو تاسو ته د خرماوو او انګورو باغونه پیدا کړل چې تاسې ته پکې ډیرې میوې په لاس درځی. او له هغو نه خوراک هم کوئ.

ئايەت: 20

وَشَجَرَةً تَخْرُجُ مِنْ طُوْرِ سَیْنَآءَ تَنْۢبُتُ بِالدُّهْنِ وَصِبْغٍ لِّلْاٰكِلِیْنَ ۟

او مونږ د سیناء طور په غره کې هغه ونه پیدا کړی چې تیل هم لري، او د خوړونکو لپاره انګولی هم.

ئايەت: 21

وَاِنَّ لَكُمْ فِی الْاَنْعَامِ لَعِبْرَةً ؕ— نُسْقِیْكُمْ مِّمَّا فِیْ بُطُوْنِهَا وَلَكُمْ فِیْهَا مَنَافِعُ كَثِیْرَةٌ وَّمِنْهَا تَاْكُلُوْنَ ۟ۙ

او پخه خبره همدا ده چې په څارویو کې تاسې ته یوه ښوونه ده. په هغو شیدو چې د هغوی په بدن کي دي مونږ تاسې خړوبه وو او په همدې څارویو کې ستاسې نورې ډیرې ګټې هم دي او له همدې څارویو نه تاسې خوراک هم کوئ.

ئايەت: 22

وَعَلَیْهَا وَعَلَی الْفُلْكِ تُحْمَلُوْنَ ۟۠

او په همدې څارویو او کښتیو تاسو بارول کیږئ هم.

ئايەت: 23

وَلَقَدْ اَرْسَلْنَا نُوْحًا اِلٰی قَوْمِهٖ فَقَالَ یٰقَوْمِ اعْبُدُوا اللّٰهَ مَا لَكُمْ مِّنْ اِلٰهٍ غَیْرُهٗ ؕ— اَفَلَا تَتَّقُوْنَ ۟

او مونږ نوح خپل قوم ته استولی وو. هغه وویل: ای زما قومه! د یو الله عبادت وکړئ پرته له هغه مو بل خدای نشته نو ولې له هغه نه ډاریږئ.

ئايەت: 24

فَقَالَ الْمَلَؤُا الَّذِیْنَ كَفَرُوْا مِنْ قَوْمِهٖ مَا هٰذَاۤ اِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ ۙ— یُرِیْدُ اَنْ یَّتَفَضَّلَ عَلَیْكُمْ ؕ— وَلَوْ شَآءَ اللّٰهُ لَاَنْزَلَ مَلٰٓىِٕكَةً ۖۚ— مَّا سَمِعْنَا بِهٰذَا فِیْۤ اٰبَآىِٕنَا الْاَوَّلِیْنَ ۟ۚۖ

د هغه د قوم کافرو مشرانو وویل: نوح ستاسې په شان یو انسان دی غواړي چې ځان پر تاسې لوړ کړې او که الله غوښتي وای، نو یوه ملایکه به يې رالیږلې وای. مونږ د انسان د پیغمبرۍ خبره له خپل پلار نیکه نه نده اوریدلي.

ئايەت: 25

اِنْ هُوَ اِلَّا رَجُلٌۢ بِهٖ جِنَّةٌ فَتَرَبَّصُوْا بِهٖ حَتّٰی حِیْنٍ ۟

بس دا یو سړی دی چې لیونتوب پرې حمله کړي. لږ څه نور هم ورته وګورئ.

ئايەت: 26

قَالَ رَبِّ انْصُرْنِیْ بِمَا كَذَّبُوْنِ ۟

نوح وویل: ای زما ربه! زما ملا وتړه ځکه چې هغوی زه درواغجن وګڼلم.

ئايەت: 27

فَاَوْحَیْنَاۤ اِلَیْهِ اَنِ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِاَعْیُنِنَا وَوَحْیِنَا فَاِذَا جَآءَ اَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّوْرُ ۙ— فَاسْلُكْ فِیْهَا مِنْ كُلٍّ زَوْجَیْنِ اثْنَیْنِ وَاَهْلَكَ اِلَّا مَنْ سَبَقَ عَلَیْهِ الْقَوْلُ مِنْهُمْ ۚ— وَلَا تُخَاطِبْنِیْ فِی الَّذِیْنَ ظَلَمُوْا ۚ— اِنَّهُمْ مُّغْرَقُوْنَ ۟

مونږ هغه ته وحې وکړه چې : زمونږ د څارنې او وحې په رڼا کې کښتۍ جوړه کړه. کله چې زمونږ حکم راشي، او په تنور کې اوبه راوخوټيدې نو له هر ډول څارویو نه جوړه، جوړه دوه دانې، او د کورنۍ له هغو غړو پرته چې د هغوی په هکله وړاندې پریکړه شوی نور ټول درسره په کښتۍ کې سپاره کړه. او پام چې د ظالمانو په هکله له ماسره خبرې ونه کړې ځکه چې هغوی غرقولای شي.

ئايەت: 28

فَاِذَا اسْتَوَیْتَ اَنْتَ وَمَنْ مَّعَكَ عَلَی الْفُلْكِ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِیْ نَجّٰىنَا مِنَ الْقَوْمِ الظّٰلِمِیْنَ ۟

او کله چې ته سره له خپلو کسانو پر کښتۍ ښه برابر شوي نو ووایه چې: ټوله ثنا[۳] یوازې هغه الله ته ده چې مونږ يي له ظالم قوم نه خلاص کړي یو.

[۳] دا د سپریدو وخت دعا ده.

ئايەت: 29

وَقُلْ رَّبِّ اَنْزِلْنِیْ مُنْزَلًا مُّبٰرَكًا وَّاَنْتَ خَیْرُ الْمُنْزِلِیْنَ ۟

او ووایه چې: ای زما ربه! مونږ یوه ښه او مبارک ځای [۴] ته ښکته کړه بې له شکه چې ته ښه ځای ورکوونکی یې.

[۴] دا د ښکته کیدلو د وخت دعا ده( فتح القدیر د امام الشوکاني)

ئايەت: 30

اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَاٰیٰتٍ وَّاِنْ كُنَّا لَمُبْتَلِیْنَ ۟

هو! په دې کیسه کې ډیرې سترې نښاني دي او مونږ ارو، مرو ازمیښت کوونکي یو.

ئايەت: 31

ثُمَّ اَنْشَاْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْنًا اٰخَرِیْنَ ۟ۚ

له دوی وروسته مو د نورې زمانې خلک راپیدا کړل.

ئايەت: 32

فَاَرْسَلْنَا فِیْهِمْ رَسُوْلًا مِّنْهُمْ اَنِ اعْبُدُوا اللّٰهَ مَا لَكُمْ مِّنْ اِلٰهٍ غَیْرُهٗ ؕ— اَفَلَا تَتَّقُوْنَ ۟۠

او په هغوی کې مو د هغوی یو سړی رسول ولیږه چې: د یو الله عبادت وکړئ او پرته له هغه ستاسې بل خدای نشته نو ولې نه ډاریږئ.

ئايەت: 33

وَقَالَ الْمَلَاُ مِنْ قَوْمِهِ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا وَكَذَّبُوْا بِلِقَآءِ الْاٰخِرَةِ وَاَتْرَفْنٰهُمْ فِی الْحَیٰوةِ الدُّنْیَا ۙ— مَا هٰذَاۤ اِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ ۙ— یَاْكُلُ مِمَّا تَاْكُلُوْنَ مِنْهُ وَیَشْرَبُ مِمَّا تَشْرَبُوْنَ ۟ۙ

د هغه د قوم هغو مشرانو چې له منلو يې انکار کړی وؤ د اخرت ملاقات یې درواغ ګڼلی او مونږ پرې په دنیوي ژوند کې ښه لورینه کړې وه، وویل: دا سړی پرته له دې چې ستاسې غوندې یو انسان دی بل هیڅ نه دی هغه څه خوري چې تاسې يې خورئ او هغه څه څښي چې تاسې يې ځښئ.

ئايەت: 34

وَلَىِٕنْ اَطَعْتُمْ بَشَرًا مِّثْلَكُمْ ۙ— اِنَّكُمْ اِذًا لَّخٰسِرُوْنَ ۟ۙ

او قسم دی که تاسې د خپل ځان پشان په یوه بل انسان پسې ولاړئ نو ډیر تاوانیان يې.

ئايەت: 35

اَیَعِدُكُمْ اَنَّكُمْ اِذَا مِتُّمْ وَكُنْتُمْ تُرَابًا وَّعِظَامًا اَنَّكُمْ مُّخْرَجُوْنَ ۟

ایا دی له تاسې سره وعده کوي چې کله تاسې مړه، خاورې او هډوکي شئ نو بیرته به راویستلای شئ؟

ئايەت: 36

هَیْهَاتَ هَیْهَاتَ لِمَا تُوْعَدُوْنَ ۟

ناشوني دی، ناشونی دی، هغه کار چې له تاسې سره يې وعده کیږي.

ئايەت: 37

اِنْ هِیَ اِلَّا حَیَاتُنَا الدُّنْیَا نَمُوْتُ وَنَحْیَا وَمَا نَحْنُ بِمَبْعُوْثِیْنَ ۟

بس زمونږ همدا یو د دنیا ژوند دی چې مړه کیږو او ژوندي کیږو. او له مرګ نه وروسته بیا ژوندي نه راپاڅول کیږو.

ئايەت: 38

اِنْ هُوَ اِلَّا رَجُلُ ١فْتَرٰی عَلَی اللّٰهِ كَذِبًا وَّمَا نَحْنُ لَهٗ بِمُؤْمِنِیْنَ ۟

بس دغه سړی پر الله درواغ تړي او مونږ يې هیڅکله منوونکي نه یو.

ئايەت: 39

قَالَ رَبِّ انْصُرْنِیْ بِمَا كَذَّبُوْنِ ۟

پیغمبر وویل: ای زما ربه! زما ملا وتړه ځکه چې هغوی زه درواغجن وګڼلم.

ئايەت: 40

قَالَ عَمَّا قَلِیْلٍ لَّیُصْبِحُنَّ نٰدِمِیْنَ ۟ۚ

الله پاک وفرمایل: ډير ژر به هغوی پښیمانه شي.

ئايەت: 41

فَاَخَذَتْهُمُ الصَّیْحَةُ بِالْحَقِّ فَجَعَلْنٰهُمْ غُثَآءً ۚ— فَبُعْدًا لِّلْقَوْمِ الظّٰلِمِیْنَ ۟

نو ناڅاپې چیغې په رښتیا ونیول او د سیلاب وړوغوندی مو وګرځول. ظالم قوم له مهربانۍ څخه لرې شو[۶].

[۶] د الله له رحمت او لورینې نه لرې شو.

ئايەت: 42

ثُمَّ اَنْشَاْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قُرُوْنًا اٰخَرِیْنَ ۟ؕ

بیا مونږ له هغوی وروسته نور قومونه پیدا کړل.

ئايەت: 43

مَا تَسْبِقُ مِنْ اُمَّةٍ اَجَلَهَا وَمَا یَسْتَاْخِرُوْنَ ۟ؕ

هیڅ قوم نه له خپلې ټاکلې نیټې وړاندې مري او نه ترې وروسته کیږي.

ئايەت: 44

ثُمَّ اَرْسَلْنَا رُسُلَنَا تَتْرَا ؕ— كُلَّ مَا جَآءَ اُمَّةً رَّسُوْلُهَا كَذَّبُوْهُ فَاَتْبَعْنَا بَعْضَهُمْ بَعْضًا وَّجَعَلْنٰهُمْ اَحَادِیْثَ ۚ— فَبُعْدًا لِّقَوْمٍ لَّا یُؤْمِنُوْنَ ۟

له دی وروسته مونږ په مسلسل ډول خپل استازي ولیږل. هر امت ته به چې پیغمبر ورغې نو درواغجن به يې وباله. نو مونږ هم هغوی یو په بل پسې له مینځه یوړل. چې بالاخره هغوی تشې کیسې شوې. نو لری او بي برخې دې وي هغه خلک چې ایمان نه راوړي.

ئايەت: 45

ثُمَّ اَرْسَلْنَا مُوْسٰی وَاَخَاهُ هٰرُوْنَ ۙ۬— بِاٰیٰتِنَا وَسُلْطٰنٍ مُّبِیْنٍ ۟ۙ

بیا مو خپل رسولان، موسی او د هغه ورور هارون له خپلو نښانو او ښکاره دلایلو سره ولیږل.

ئايەت: 46

اِلٰی فِرْعَوْنَ وَمَلَاۡىِٕهٖ فَاسْتَكْبَرُوْا وَكَانُوْا قَوْمًا عَالِیْنَ ۟ۚ

چې فرعون او د هغه واکمني ډلې ته ورشي. خو هغوی لوي يې وکړه او لويې يې پخوانی عادت ؤ.

ئايەت: 47

فَقَالُوْۤا اَنُؤْمِنُ لِبَشَرَیْنِ مِثْلِنَا وَقَوْمُهُمَا لَنَا عٰبِدُوْنَ ۟ۚ

نو ویي ویل: ایا مونږ د داسې دوه سړیو خبره ومنو چې زمونږ په شان انسانان او دهغوی قوم زمونږ غلامان دي؟

ئايەت: 48

فَكَذَّبُوْهُمَا فَكَانُوْا مِنَ الْمُهْلَكِیْنَ ۟

دواړه پیغمبران يې درواغجن وګڼل نو ځکه ټول له مخې هلاک شول.

ئايەت: 49

وَلَقَدْ اٰتَیْنَا مُوْسَی الْكِتٰبَ لَعَلَّهُمْ یَهْتَدُوْنَ ۟

او مونږ موسی ته کتاب ورکړی ؤ تر څو پرې هغوی لار ومومي.

ئايەت: 50

وَجَعَلْنَا ابْنَ مَرْیَمَ وَاُمَّهٗۤ اٰیَةً وَّاٰوَیْنٰهُمَاۤ اِلٰی رَبْوَةٍ ذَاتِ قَرَارٍ وَّمَعِیْنٍ ۟۠

او د مریمی ځوی او د هغه مور مو یوه نښانه ګرځولي او دواړو ته مې په هغه هسکه مینه کې ځای ورکړی وو. چې د ډاډ ځای او د پاکو او صافو اوبو چینې پکې روانې دي.

ئايەت: 51

یٰۤاَیُّهَا الرُّسُلُ كُلُوْا مِنَ الطَّیِّبٰتِ وَاعْمَلُوْا صَالِحًا ؕ— اِنِّیْ بِمَا تَعْمَلُوْنَ عَلِیْمٌ ۟ؕ

ای پیغمبرانو! پاک څیزونه وخورئ او نیک کارونه وکړئ زه ستاسو له ټولو کړنو ډیر ښه خبر یم.

ئايەت: 52

وَاِنَّ هٰذِهٖۤ اُمَّتُكُمْ اُمَّةً وَّاحِدَةً وَّاَنَا رَبُّكُمْ فَاتَّقُوْنِ ۟

او ستاسې ټولو دین، یو او زه مو رب یم نو له ما نه وډار شئ.

ئايەت: 53

فَتَقَطَّعُوْۤا اَمْرَهُمْ بَیْنَهُمْ زُبُرًا ؕ— كُلُّ حِزْبٍۭ بِمَا لَدَیْهِمْ فَرِحُوْنَ ۟

خو له هغوی نه وروسته خلکو خپل کار په خپله ټوټه، ټوټه کړ. او هر ه ډله په همغه څه خوښه ده چې ورسره دي.

ئايەت: 54

فَذَرْهُمْ فِیْ غَمْرَتِهِمْ حَتّٰی حِیْنٍ ۟

نو ای محمده! دوی پریږده چې تر ټاکلې نیټې په خپل غفلت کې ډوب وي.

ئايەت: 55

اَیَحْسَبُوْنَ اَنَّمَا نُمِدُّهُمْ بِهٖ مِنْ مَّالٍ وَّبَنِیْنَ ۟ۙ

ایا د دوی ګومان دی چې مونږ ورسره د مال او اولاد لورینه کړې.

ئايەت: 56

نُسَارِعُ لَهُمْ فِی الْخَیْرٰتِ ؕ— بَلْ لَّا یَشْعُرُوْنَ ۟

ګنې مونږ ورته د ښیګڼو مخه ژر کړې ؟ نه : بلکې هغوی نه پوهیږي.

ئايەت: 57

اِنَّ الَّذِیْنَ هُمْ مِّنْ خَشْیَةِ رَبِّهِمْ مُّشْفِقُوْنَ ۟ۙ

بې له شکه هغه کسان چې د خپل رب له ډار نه په لړ زان دي.

ئايەت: 58

وَالَّذِیْنَ هُمْ بِاٰیٰتِ رَبِّهِمْ یُؤْمِنُوْنَ ۟ۙ

او هغوی چې د خپل رب په ایتونو ایمان راوړي.

ئايەت: 59

وَالَّذِیْنَ هُمْ بِرَبِّهِمْ لَا یُشْرِكُوْنَ ۟ۙ

او هغوی چې له خپل رب سره هیڅ شې نه برابر وي.

ئايەت: 60

وَالَّذِیْنَ یُؤْتُوْنَ مَاۤ اٰتَوْا وَّقُلُوْبُهُمْ وَجِلَةٌ اَنَّهُمْ اِلٰی رَبِّهِمْ رٰجِعُوْنَ ۟ۙ

او هغوی چې د الله په لار کې د هغه ورکړی مال مصرفوي او په زړونو کې يې ډاروي چې خپل رب ته خامخا بیرته ورتلونکي دي.

ئايەت: 61

اُولٰٓىِٕكَ یُسٰرِعُوْنَ فِی الْخَیْرٰتِ وَهُمْ لَهَا سٰبِقُوْنَ ۟

نو همدغه کسان په ښیګڼه کې تلوار کوي او له هر چا وړاندی وردانګې.

ئايەت: 62

وَلَا نُكَلِّفُ نَفْسًا اِلَّا وُسْعَهَا وَلَدَیْنَا كِتٰبٌ یَّنْطِقُ بِالْحَقِّ وَهُمْ لَا یُظْلَمُوْنَ ۟

او مونږ پر هیچا له توان نه پورته بار نه ږدو او له مونږ سره داسې لیکنه ده چې هر څه کټ مټ په ګوته کوي. او پر هغوی به هیڅ تیری ونه کړای شي.

ئايەت: 63

بَلْ قُلُوْبُهُمْ فِیْ غَمْرَةٍ مِّنْ هٰذَا وَلَهُمْ اَعْمَالٌ مِّنْ دُوْنِ ذٰلِكَ هُمْ لَهَا عٰمِلُوْنَ ۟

بلکې د هغوی زړونه له دې حقو خبرو نه بې خبره، او له دې پرته په نورو پریوتو کړنو اخته دي.

ئايەت: 64

حَتّٰۤی اِذَاۤ اَخَذْنَا مُتْرَفِیْهِمْ بِالْعَذَابِ اِذَا هُمْ یَجْـَٔرُوْنَ ۟ؕ

تر څو يې مونږ په نعمتونو کې ډوب مشران په عذاب اخته کړو. نو بیا به چیغې او فریادونه کوي.

ئايەت: 65

لَا تَجْـَٔرُوا الْیَوْمَ ۫— اِنَّكُمْ مِّنَّا لَا تُنْصَرُوْنَ ۟

نن چیغې مه وهئ له مونږ نه مو څوک خلاصولای نشي.

ئايەت: 66

قَدْ كَانَتْ اٰیٰتِیْ تُتْلٰی عَلَیْكُمْ فَكُنْتُمْ عَلٰۤی اَعْقَابِكُمْ تَنْكِصُوْنَ ۟ۙ

ځکه چې زما ایاتونه به پر تاسو لوستل کیدل خو تاسو به مخ په څت په منډه واست.

ئايەت: 67

مُسْتَكْبِرِیْنَ ۖۚۗ— بِهٖ سٰمِرًا تَهْجُرُوْنَ ۟

په هغو مو لويې کوله. د شپې به په کیسو اخته او زما ایاتونه مو پریښې وو.

ئايەت: 68

اَفَلَمْ یَدَّبَّرُوا الْقَوْلَ اَمْ جَآءَهُمْ مَّا لَمْ یَاْتِ اٰبَآءَهُمُ الْاَوَّلِیْنَ ۟ؗ

ایا هغوی خبرې ته فکر نه دی کړی؟ او که داسې څه ورته راغلي چې پخوانیو پلرونو ته يې نه وو راغلي؟

ئايەت: 69

اَمْ لَمْ یَعْرِفُوْا رَسُوْلَهُمْ فَهُمْ لَهٗ مُنْكِرُوْنَ ۟ؗ

او که خپل پیغمبر نه پیژني چې اوس ورسره نا اشنا دي؟

ئايەت: 70

اَمْ یَقُوْلُوْنَ بِهٖ جِنَّةٌ ؕ— بَلْ جَآءَهُمْ بِالْحَقِّ وَاَكْثَرُهُمْ لِلْحَقِّ كٰرِهُوْنَ ۟

او که وايې چې پیغمبر لیونی دی. نه! دا یوه هم نه ده بلکې حق ورته راغلی او د هغوی ډير خلک حق نه خوښوي.

ئايەت: 71

وَلَوِ اتَّبَعَ الْحَقُّ اَهْوَآءَهُمْ لَفَسَدَتِ السَّمٰوٰتُ وَالْاَرْضُ وَمَنْ فِیْهِنَّ ؕ— بَلْ اَتَیْنٰهُمْ بِذِكْرِهِمْ فَهُمْ عَنْ ذِكْرِهِمْ مُّعْرِضُوْنَ ۟ؕ

که حق د دوی د هیلو پسې تللی وای نو نو اسمانونه، ځمکه او په هغوی کې ټول څیزونه، به خراب شوی وو. نه داسې نه ده بلکې مونږ هغوی ته پند راوړی خو هغوی ترې مخ اړوي.

ئايەت: 72

اَمْ تَسْـَٔلُهُمْ خَرْجًا فَخَرَاجُ رَبِّكَ خَیْرٌ ۖۗ— وَّهُوَ خَیْرُ الرّٰزِقِیْنَ ۟

او که ته له دوی نه څه غواړې؟ نو ستا د رب ورکړه ډیره غوره ده. او هغه تر هر چا ښه روزي ورکوونکی دی.

ئايەت: 73

وَاِنَّكَ لَتَدْعُوْهُمْ اِلٰی صِرَاطٍ مُّسْتَقِیْمٍ ۟

او بې له شکه چې ته هغوی سمې لارې ته بلې.

ئايەت: 74

وَاِنَّ الَّذِیْنَ لَا یُؤْمِنُوْنَ بِالْاٰخِرَةِ عَنِ الصِّرَاطِ لَنٰكِبُوْنَ ۟

خو کوم کسان چې په اخرت ایمان نه لرې له سمې لارې نه کاږه دي.

ئايەت: 75

وَلَوْ رَحِمْنٰهُمْ وَكَشَفْنَا مَا بِهِمْ مِّنْ ضُرٍّ لَّلَجُّوْا فِیْ طُغْیَانِهِمْ یَعْمَهُوْنَ ۟

او که مونږ پر هغوی مهربان شوی او اخته کړ او مو ترې لرې کړی وای نو بیا به هم په خپله سرغړونه کې لا کلک او لالهانده به وو.

ئايەت: 76

وَلَقَدْ اَخَذْنٰهُمْ بِالْعَذَابِ فَمَا اسْتَكَانُوْا لِرَبِّهِمْ وَمَا یَتَضَرَّعُوْنَ ۟

ځکه مو په عذاب اخته کړل خو بیا يې هم خپل رب ته غاړه کیښوده او نه ورته زارۍ کوي.

ئايەت: 77

حَتّٰۤی اِذَا فَتَحْنَا عَلَیْهِمْ بَابًا ذَا عَذَابٍ شَدِیْدٍ اِذَا هُمْ فِیْهِ مُبْلِسُوْنَ ۟۠

تر هغو چې مونږ پری د سخت عذاب دروازه را خلاصه کړو نو بیا به له هر څه نه مایوسه وي.

ئايەت: 78

وَهُوَ الَّذِیْۤ اَنْشَاَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْاَبْصَارَ وَالْاَفْـِٕدَةَ ؕ— قَلِیْلًا مَّا تَشْكُرُوْنَ ۟

او الله هغه ذات دی چې تاسې ته يې غوږونه، سترګې او زړونه درکړې. خو تاسې ډیر لږ شکر ویستونکي یاست.

ئايەت: 79

وَهُوَ الَّذِیْ ذَرَاَكُمْ فِی الْاَرْضِ وَاِلَیْهِ تُحْشَرُوْنَ ۟

او هغه ذات دی چې تاسې يې په ځمکه کې خواره واره کړي يي او د همغه په لور به بیرته وروستلای شئ.

ئايەت: 80

وَهُوَ الَّذِیْ یُحْیٖ وَیُمِیْتُ وَلَهُ اخْتِلَافُ الَّیْلِ وَالنَّهَارِ ؕ— اَفَلَا تَعْقِلُوْنَ ۟

او هغه دی چې ژوند بښي او وژنه کوي او د شپې او ورځې اړول را اړول د هغه کار دی. ایا تاسې له عقل نه کار نه اخلئ.

ئايەت: 81

بَلْ قَالُوْا مِثْلَ مَا قَالَ الْاَوَّلُوْنَ ۟

خو دوی همغه څه وايې چې پخوانیو یې ویلي وو.

ئايەت: 82

قَالُوْۤا ءَاِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَّعِظَامًا ءَاِنَّا لَمَبْعُوْثُوْنَ ۟

پخوانیو يې ویلي وو: ایا چې مونږ مړه، خاورې او هډوکي شو بیا به هم ژوندي راپاڅول کیږو؟

ئايەت: 83

لَقَدْ وُعِدْنَا نَحْنُ وَاٰبَآؤُنَا هٰذَا مِنْ قَبْلُ اِنْ هٰذَاۤ اِلَّاۤ اَسَاطِیْرُ الْاَوَّلِیْنَ ۟

همدا یوه وعده له مونږ سره کیږې او زمونږ له پلرونو سره لا پخوا شوې وه. دا پرته له زړو کیسو نور هیڅ نه دي.

ئايەت: 84

قُلْ لِّمَنِ الْاَرْضُ وَمَنْ فِیْهَاۤ اِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُوْنَ ۟

ای محمده! ووایه: که تاسې پوهیږئ نو ووایاست چې ځمکه او د هغې هر څه د چا دي؟

ئايەت: 85

سَیَقُوْلُوْنَ لِلّٰهِ ؕ— قُلْ اَفَلَا تَذَكَّرُوْنَ ۟

ارو، مرو به وايي د الله، ورته ووایه نو ولې ځان په خبره نه رسوئ.

ئايەت: 86

قُلْ مَنْ رَّبُّ السَّمٰوٰتِ السَّبْعِ وَرَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیْمِ ۟

ورته ووایه: د اووه اسمانونو او د لوی عرش واکمن څوک دی؟

ئايەت: 87

سَیَقُوْلُوْنَ لِلّٰهِ ؕ— قُلْ اَفَلَا تَتَّقُوْنَ ۟

ارو، مرو به هغوی ووایي: الله. ووایه: نو لوې له هغه نه ډار نه لرئ؟

ئايەت: 88

قُلْ مَنْ بِیَدِهٖ مَلَكُوْتُ كُلِّ شَیْءٍ وَّهُوَ یُجِیْرُ وَلَا یُجَارُ عَلَیْهِ اِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُوْنَ ۟

ووایه: د هر شي واک د چا په لاس کې دی؟ هسې واکمن چې پناه ورکوي. خو د هغه پر خلاف هیڅوک پناه نه شي ورکولای؟ نو که پوهیږئ ووایاست؟

ئايەت: 89

سَیَقُوْلُوْنَ لِلّٰهِ ؕ— قُلْ فَاَنّٰی تُسْحَرُوْنَ ۟

ژر به ووايې د الله، ورته ووایه نو بیا ولې غولول کیږئ.

ئايەت: 90

بَلْ اَتَیْنٰهُمْ بِالْحَقِّ وَاِنَّهُمْ لَكٰذِبُوْنَ ۟

بلکې مونږ هغوی ته حق راوړی ،ا وپه دې کې هیڅ شک نشته چې هغوی درواغجن دي.

ئايەت: 91

مَا اتَّخَذَ اللّٰهُ مِنْ وَّلَدٍ وَّمَا كَانَ مَعَهٗ مِنْ اِلٰهٍ اِذًا لَّذَهَبَ كُلُّ اِلٰهٍ بِمَا خَلَقَ وَلَعَلَا بَعْضُهُمْ عَلٰی بَعْضٍ ؕ— سُبْحٰنَ اللّٰهِ عَمَّا یَصِفُوْنَ ۟ۙ

نه الله کوم اولاد نیولې او نه له هغه سره کوم بل خدای شته. که نه نو هر خدای به خپل پیدایښت جلاء کړی او ځینو به پر نورو د برلاسۍ هڅه کړې وای. الله له دغو خبرو نه پاک دی چې دوی يې بیانوي.

ئايەت: 92

عٰلِمِ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ فَتَعٰلٰی عَمَّا یُشْرِكُوْنَ ۟۠

په پټو او ښکاره وو ټولو پوه او له هغه څه نه ډیر لوړ دی چې هغوی يې ورسره شریکوي.

ئايەت: 93

قُلْ رَّبِّ اِمَّا تُرِیَنِّیْ مَا یُوْعَدُوْنَ ۟ۙ

ای محمده! دعاء وکړه! ای زما ربه! که ته زما د سترګو په وړاندې هغه څه پر هغوی راولې چې وعده يې ورسره شوې.

ئايەت: 94

رَبِّ فَلَا تَجْعَلْنِیْ فِی الْقَوْمِ الظّٰلِمِیْنَ ۟

نو زما ربه! ما په ظالمانو کې مه شاملوه.

ئايەت: 95

وَاِنَّا عَلٰۤی اَنْ نُّرِیَكَ مَا نَعِدُهُمْ لَقٰدِرُوْنَ ۟

او په دې کې شک نشته چې دا زمونږ په وس ده چې ستا د سترګو په وړاندې پری هغه څه راولو چې وعده يې ورسره کوو.

ئايەت: 96

اِدْفَعْ بِالَّتِیْ هِیَ اَحْسَنُ السَّیِّئَةَ ؕ— نَحْنُ اَعْلَمُ بِمَا یَصِفُوْنَ ۟

او د بدۍ مخه په نیکۍ سره ونیسه. مونږ ته هغه څه ډیر ښه معلوم دي چې مشرکان يې وايې.

ئايەت: 97

وَقُلْ رَّبِّ اَعُوْذُ بِكَ مِنْ هَمَزٰتِ الشَّیٰطِیْنِ ۟ۙ

او ووایه چې: ای زما ربه! زه له تا نه د شیطانانو له وسوسو او ټونګو نه پناه غواړم.

ئايەت: 98

وَاَعُوْذُ بِكَ رَبِّ اَنْ یَّحْضُرُوْنِ ۟

او په تاسره د شیطانانو له راتګ نه پناه غواړم.

ئايەت: 99

حَتّٰۤی اِذَا جَآءَ اَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُوْنِ ۟ۙ

او مشرکان به تر هغوی په بدیو سر وي چې د مرګ نښې ورته راشي نو وايې به چې: ای زما ربه! ما بیرته وګرځوه.

ئايەت: 100

لَعَلِّیْۤ اَعْمَلُ صَالِحًا فِیْمَا تَرَكْتُ كَلَّا ؕ— اِنَّهَا كَلِمَةٌ هُوَ قَآىِٕلُهَا ؕ— وَمِنْ وَّرَآىِٕهِمْ بَرْزَخٌ اِلٰی یَوْمِ یُبْعَثُوْنَ ۟

کیدای شي چې زه په پاتې شوې دنیا کې ښه کارونه وکړم. نه داسې نه کيږي. دا هسي یوه بابیزه خبره ده چې هغه يې وايې. اوس د دوی په وړاندی د بیا ژوندون تر ورځې یوه لویه پرده ده.

ئايەت: 101

فَاِذَا نُفِخَ فِی الصُّوْرِ فَلَاۤ اَنْسَابَ بَیْنَهُمْ یَوْمَىِٕذٍ وَّلَا یَتَسَآءَلُوْنَ ۟

نو کله چې شپیلۍ پو[۹] کړای شي نو بیا به يې خپل مینځي ټولي اړيکي پرې، او یو له بل نه به پوښتنه هم نه کوي.

[۹] د ابن عباس قرائت له مخې( الصور) د (صاد پيښ او د (واو) زور د (صورة) بدن جمع ده. یعنې په بدنو کې روح واچول شي.( البحر المحیط).

ئايەت: 102

فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِیْنُهٗ فَاُولٰٓىِٕكَ هُمُ الْمُفْلِحُوْنَ ۟

نو په هغه ورځ چې د هر چا تلې درنې شوې نو بس همغوی بریمن دي.

ئايەت: 103

وَمَنْ خَفَّتْ مَوَازِیْنُهٗ فَاُولٰٓىِٕكَ الَّذِیْنَ خَسِرُوْۤا اَنْفُسَهُمْ فِیْ جَهَنَّمَ خٰلِدُوْنَ ۟ۚ

او د چا چې تلې سپکې شوې نو ځانونه يې تاواني، او تل به په جهنم کې پاتې وي.

ئايەت: 104

تَلْفَحُ وُجُوْهَهُمُ النَّارُ وَهُمْ فِیْهَا كٰلِحُوْنَ ۟

مخونه به يې اور کې سوزي او تل به چینګ داړي وي.

ئايەت: 105

اَلَمْ تَكُنْ اٰیٰتِیْ تُتْلٰی عَلَیْكُمْ فَكُنْتُمْ بِهَا تُكَذِّبُوْنَ ۟

ورته به وایه شي چې ایا پر تاسو زما ایتونه، نه وو لوستل شوي؟ چې تاسو به درواغ ګڼل.

ئايەت: 106

قَالُوْا رَبَّنَا غَلَبَتْ عَلَیْنَا شِقْوَتُنَا وَكُنَّا قَوْمًا ضَآلِّیْنَ ۟

هغوی به وایې زمونږ ربه! پر مونږ بدبختۍ زور کړی او مونږ بې لارې وو.

ئايەت: 107

رَبَّنَاۤ اَخْرِجْنَا مِنْهَا فَاِنْ عُدْنَا فَاِنَّا ظٰلِمُوْنَ ۟

ای زمونږ ربه! مونږ ترې اوس وباسه که مونږ بیا په همغې پخوانۍ لار تاو شو نو مونږ به رښتیا ظالمان وو.

ئايەت: 108

قَالَ اخْسَـُٔوْا فِیْهَا وَلَا تُكَلِّمُوْنِ ۟

الله به وفرمايې په دوزخ کې پراته او له ما سره خبرې مه کوئ.

ئايەت: 109

اِنَّهٗ كَانَ فَرِیْقٌ مِّنْ عِبَادِیْ یَقُوْلُوْنَ رَبَّنَاۤ اٰمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَاَنْتَ خَیْرُ الرّٰحِمِیْنَ ۟ۚۖ

ځکه چې په دنیا کې به زما ځینو بنده ګانو ویل: زمونږ ربه! مونږ په تا ایمان راوړی. مونږ وبښه او راباندې مهربانه شه ته له هر چا ښه مهربان یې.

ئايەت: 110

فَاتَّخَذْتُمُوْهُمْ سِخْرِیًّا حَتّٰۤی اَنْسَوْكُمْ ذِكْرِیْ وَكُنْتُمْ مِّنْهُمْ تَضْحَكُوْنَ ۟

تاسو به پرې ملنډې وهلي او تر هغو په دښمنۍ کې وړاندې ولاړئ چې زما پند مو هیر او پر هغوی به مو خنداګانې کولې.

ئايەت: 111

اِنِّیْ جَزَیْتُهُمُ الْیَوْمَ بِمَا صَبَرُوْۤا ۙ— اَنَّهُمْ هُمُ الْفَآىِٕزُوْنَ ۟

نن مې د هغوی د صبر له مخې د بریالیتوب پاڼه ورکړه.

ئايەت: 112

قٰلَ كَمْ لَبِثْتُمْ فِی الْاَرْضِ عَدَدَ سِنِیْنَ ۟

بیا به يې الله وپوښتي چې: په ځمکه کې څو کلونه واست؟

ئايەت: 113

قَالُوْا لَبِثْنَا یَوْمًا اَوْ بَعْضَ یَوْمٍ فَسْـَٔلِ الْعَآدِّیْنَ ۟

په ځواب کې به ووايې: ورځ یا څه برخه د ورځې. ته له حساب کوونکو نه پوښتنه وکړه.

ئايەت: 114

قٰلَ اِنْ لَّبِثْتُمْ اِلَّا قَلِیْلًا لَّوْ اَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَعْلَمُوْنَ ۟

الله به په خپله وفرمايي: پرته له ډیر لږ وخت مو هیڅ درنګ نه دی کړی، کاشکي هغه وخت پرې پوهیدای.

ئايەت: 115

اَفَحَسِبْتُمْ اَنَّمَا خَلَقْنٰكُمْ عَبَثًا وَّاَنَّكُمْ اِلَیْنَا لَا تُرْجَعُوْنَ ۟

ایا تاسې ګومان کاوو چې مونږ هسې بابیزه پیدا کړی يئ؟ او مونږ ته بیرته نه راتاوول کیږئ.

ئايەت: 116

فَتَعٰلَی اللّٰهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ ۚ— لَاۤ اِلٰهَ اِلَّا هُوَ ۚ— رَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِیْمِ ۟

لوړ او پورته دی الله پاک، رښتینې، او حق واکمن. له هغه پرته بل هیڅ خدای نشته. د ستر عزت ناک عرش څښتن دی.

ئايەت: 117

وَمَنْ یَّدْعُ مَعَ اللّٰهِ اِلٰهًا اٰخَرَ ۙ— لَا بُرْهَانَ لَهٗ بِهٖ ۙ— فَاِنَّمَا حِسَابُهٗ عِنْدَ رَبِّهٖ ؕ— اِنَّهٗ لَا یُفْلِحُ الْكٰفِرُوْنَ ۟

او څوک چې د الله تر څنګ بل خدای بل خدای چې هیڅ دلیل هم پرې نه لري راوبلي نو حساب يې له رب سره دی. او دا خبره پخه ده چې کافران بریمن کیدای نشي.

ئايەت: 118

وَقُلْ رَّبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَاَنْتَ خَیْرُ الرّٰحِمِیْنَ ۟۠

او ای محمده! زما ربه! ما وبښه او راباندې مهربان شه او ته له ټولو مهربانانو څخه غوره مهربان يې.