Маънолар таржимаси Оят 124 Сура Анъом сураси - Қуръон Каримнинг мухтасар тафсирининг бўшноқча таржимаси - Қуръони Карим қомуси

Оят: 124

وَإِذَا جَآءَتۡهُمۡ ءَايَةٞ قَالُواْ لَن نُّؤۡمِنَ حَتَّىٰ نُؤۡتَىٰ مِثۡلَ مَآ أُوتِيَ رُسُلُ ٱللَّهِۘ ٱللَّهُ أَعۡلَمُ حَيۡثُ يَجۡعَلُ رِسَالَتَهُۥۗ سَيُصِيبُ ٱلَّذِينَ أَجۡرَمُواْ صَغَارٌ عِندَ ٱللَّهِ وَعَذَابٞ شَدِيدُۢ بِمَا كَانُواْ يَمۡكُرُونَ

Kada glavešinama nevjernika dođu ajeti koje je Allah objavio Svom Vjerovjesniku oni kažu: "Nećemo vjerovati sve dok nam Allah ne dadne isto ono što je dao vjerovjesnicima, vjerovjesništvo i poslanstvo", pa im Allah odgovara da On bolje zna ko je dostojan poslanstva i nošenja njegovih tereta, i takvima daje poslanstvo i vjerovjesništvo. Ove silnike će stići poniženje zbog njihovog oholog odbijanja istine i biće žestoko kažnjeni zbog njihovih spletki.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• الأصل في الأشياء والأطعمة الإباحة، وأنه إذا لم يرد الشرع بتحريم شيء منها فإنه باق على الإباحة.

Pravna osnova u stvarima, i konzumiranju hrane, jeste dozvoljenost. A ono za šta ne postoji dokaz u šerijatu da je zabranjeno, ono ostaje dozvoljeno.

• كل من تكلم في الدين بما لا يعلمه، أو دعا الناس إلى شيء لا يعلم أنه حق أو باطل، فهو معتدٍ ظالم لنفسه وللناس، وكذلك كل من أفتى وليس هو بكفء للإفتاء.

Svako ko o vjeri govori bez znanja ili ljude poziva u nešto za šta ne zna da li je istina ili zabluda - takav je prešao Allahove granice, i nepravedan je prema sebi i drugima. Tu spada i onaj ko daje fetve a nije kompetentan za to.

• منفعة المؤمن ليست مقتصرة على نفسه، بل مُتَعدِّية لغيره من الناس.

Korist vjernika nije ograničena samo na njega, već dopire i do drugih.