Маънолар таржимаси Сура Иброҳим - Қуръон Каримнинг мухтасар тафсирининг паштунча таржимаси - Бет рақами 255 - Қуръони Карим қомуси

ابراهیم

Суранинг мақсадларидан..:

إثبات قيام الرسل بالبيان والبلاغ، وتهديد المعرضين عن اتباعهم بالعذاب.

د رسولانو له لوري د بيان او رسولو د ترسره کولو اثبات او په سزا سره د هغوی له پيروۍ د سرغړوونکو ګواښل.

---

Оят: 1

الٓرٰ ۫— كِتٰبٌ اَنْزَلْنٰهُ اِلَیْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمٰتِ اِلَی النُّوْرِ ۙ۬— بِاِذْنِ رَبِّهِمْ اِلٰی صِرَاطِ الْعَزِیْزِ الْحَمِیْدِ ۟ۙ

(الر) د دغه ډول تورو په اړه خبره د بقرې سورت په پيل کې تېره شوه، دغه قرآن اې رسوله چې تاته مو نازل کړی دی، ترڅو خلک له کفر، ناپوهۍ او لار ورکۍ څخه ايمان، پوهې او لارښوونې ته د الله تعالی په اراده او د هغه په مرسته د اسلام هغه دين ته را وباسې چې هغه د داسې برلاسي الله لار ده پر کوم چې هيڅوک نه شي برلاسی کېدلای چې هغه په هر څه کې ستايل شوی دی.

Оят: 2

اللّٰهِ الَّذِیْ لَهٗ مَا فِی السَّمٰوٰتِ وَمَا فِی الْاَرْضِ ؕ— وَوَیْلٌ لِّلْكٰفِرِیْنَ مِنْ عَذَابٍ شَدِیْدِ ۟ۙ

الله هغه ذات دی چې يوازې هغه لره د هغه څه چې په آسمانونو کې دي او څه چې په ځمکه دي ملکيت دی، هغه وړ دی چې يوازې يې عبادت وشي او له مخلوق يې څوک ورسره شريک نکړل شي او هغو کسانو ته به ځواکمنه سزا ورسيږي چې کفر يې کړی دی.

Оят: 3

١لَّذِیْنَ یَسْتَحِبُّوْنَ الْحَیٰوةَ الدُّنْیَا عَلَی الْاٰخِرَةِ وَیَصُدُّوْنَ عَنْ سَبِیْلِ اللّٰهِ وَیَبْغُوْنَهَا عِوَجًا ؕ— اُولٰٓىِٕكَ فِیْ ضَلٰلٍۢ بَعِیْدٍ ۟

هغه کسان چې د دنيا ژوند او په هغو کې ختمېدونکي نعمتونو ته لومړيتوب ورکوي پر آخرت او د هغو په تلپاتې نعمتونو، خلک د الله له لارې راګرځوي، په لار کې يې له حقه بدلون او اړول غواړي او له نېغوالي يې کوږوالی، ترڅو هيڅوک پرې ولاړ نشي، دغه کسان چې پر دغو صفتونو متصف دي له حق او سمې لارې په لرې لارورکۍ کې دي.

Оят: 4

وَمَاۤ اَرْسَلْنَا مِنْ رَّسُوْلٍ اِلَّا بِلِسَانِ قَوْمِهٖ لِیُبَیِّنَ لَهُمْ ؕ— فَیُضِلُّ اللّٰهُ مَنْ یَّشَآءُ وَیَهْدِیْ مَنْ یَّشَآءُ ؕ— وَهُوَ الْعَزِیْزُ الْحَكِیْمُ ۟

موږ هيڅ رسول نه دی لېږلی مګر دا چې هغه مو د خپل قوم په ژبه ننګوونکی لېږلی، ترڅو پر هغوی د هغه څه پوهه آسانه شي چې هغه د الله لخوا ورته راوړي دي او موږ پر ايمان د هغوی د اړ اېستلو لپاره نه دی لېږلی، الله په خپل عدل لار ورکی کوي چاته چې وغواړي، چاته چې وغواړي په خپله پېرزوينه د لارښوونې توفيق ورکوي، هغه داسې برلاسی دی چې هيڅوک نشي پرې برلاسی کېدی، په خپل مخلوق او تدبير کې حکيم دی.

Оят: 5

وَلَقَدْ اَرْسَلْنَا مُوْسٰی بِاٰیٰتِنَاۤ اَنْ اَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمٰتِ اِلَی النُّوْرِ ۙ۬— وَذَكِّرْهُمْ بِاَیّٰىمِ اللّٰهِ ؕ— اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَاٰیٰتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُوْرٍ ۟

او بېشکه موسی مو ولېږه او پر داسې نښانو مو پياوړی کړ چې د هغه پر رېښتينولۍ دلالت کوي او دا چې هغه د خپل پالونکي لخوا لېږل شوی دی، هغه ته مو امر وکړ چې خپل قوم له کفر او ناپوهۍ څخه ايمان او پوهې ته راوباسي، امر مو ورته وکړ چې د الله هغه ورځې ور په ياد کړي چې په هغو کې يې لورېينه پرې کړې وه، په دغو ورځو کې د الله پر توحيد، لوی ځواک او پر مؤمنانو د لورېينې څرګند دلالتونه دي، دا هغه څه دي چې د الله پر پيروۍ صبرکوونکي او د هغه پر لورېينو او پېرزوينو تل شکراېستونکي ترې ګټه پورته کوي.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• أن المقصد من إنزال القرآن هو الهداية بإخراج الناس من ظلمات الباطل إلى نور الحق.

دا چې د قرآن له نازلېدو موخه لارښوونه ده د خلکو په اېستلو د باطل له تيارو څخه د حق رڼا ته.

• إرسال الرسل يكون بلسان أقوامهم ولغتهم؛ لأنه أبلغ في الفهم عنهم، فيكون أدعى للقبول والامتثال.

د رسولانو لېږل د هغوی د قومونو په ژبو او لهجو وي ځکه دا د هغوی لخوا په پوهاوي کې زيات اغیزمن وي؛ نو زيات د منلو او پرځای کولو لپاره بلونکی وي.

• وظيفة الرسل تتلخص في إرشاد الناس وقيادتهم للخروج من الظلمات إلى النور.

د رسولانو دنده د خلکو په لارښوونه او د هغوی له تيارو څخه رڼا ته په را اېستلو کې لنډيز کيږي.