Маънолар таржимаси Оят 116 Сура Мўъминун сураси - الترجمة البشتوية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - Қуръони Карим қомуси

Оят: 116

فَتَعٰلَی اللّٰهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ ۚ— لَاۤ اِلٰهَ اِلَّا هُوَ ۚ— رَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِیْمِ ۟

نو الله پاک دی، پاچا دی او څه ډول چې وغواړي په خپل مخلوق کې تصرف کوونکی دی، همغه حق دی، ژمنه يې حق ده، وينا يې حق ده، له هغه پرته بل په حقه لمانځلی نشته، د هغه عزتمن عرش څښتن دی چې تر ټولو مخلوقاتو لوی دی او څوک چې تر ټولو د لوی مخلوق پالونکی وي هغه د ټولو پالونکی هم وي.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• الكافر حقير مهان عند الله.

کافر د الله پر وړاندې سپک او رسوا وي.

• الاستهزاء بالصالحين ذنب عظيم يستحق صاحبه العذاب.

پر نېکو خلکو ملنډې وهل لويه ګناه ده چې ملنډې وهونکی د سزا وړ ګرځي.

• تضييع العمر لازم من لوازم الكفر.

د عمر ضايع کول د کفر له لوازمو څخه دي.

• الثناء على الله مظهر من مظاهر الأدب في الدعاء.

په دعا کې د الله ستاينه کول د ادب له مظاهرو څخه دي.

• لما افتتح الله سبحانه السورة بذكر صفات فلاح المؤمنين ناسب أن تختم السورة بذكر خسارة الكافرين وعدم فلاحهم.

کله چې الله جل جلاله د سورت پیل د مؤمنانو د صفتونو په بیانولو سره وکړ نو لازمه وه چې د سورت پای هم د کافرانو په ناکامۍ او تاوان بیانولو سره وکړي.