Маънолар таржимаси Оят 19 Сура Зумар сураси - الترجمة البشتوية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - Қуръони Карим қомуси

Оят: 19

اَفَمَنْ حَقَّ عَلَیْهِ كَلِمَةُ الْعَذَابِ ؕ— اَفَاَنْتَ تُنْقِذُ مَنْ فِی النَّارِ ۟ۚ

په چا چې د عذاب کلمه له دې کبله واجب شوه چې په کفر او بې لارېتوب کې روان وي، نو ته هېڅ چاره نلرې -ای رسوله- د هدایت او وس ورکولو د دوی، نو آیا ته -ای رسوله- د داسې صفت لرونکی (کس) د اور څخه د ژغورلو توان لرې؟!.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• إخلاص العبادة لله شرط في قبولها.

په عبادت کې اخلاص کول د هغې د قبلېدو شرط دی.

• المعاصي من أسباب عذاب الله وغضبه.

ګناهونه د الله د عذاب او غضب له لاملونو څخه دي.

• هداية التوفيق إلى الإيمان بيد الله، وليست بيد الرسول صلى الله عليه وسلم.

ایمان ته د لارښوونې وس د الله په لاس کې دی، او د رسول صلی الله علیه وسلم په لاس کې نه دي.