Маънолар таржимаси Оят 49 Сура Зумар сураси - الترجمة البشتوية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - Қуръони Карим қомуси

Оят: 49

فَاِذَا مَسَّ الْاِنْسَانَ ضُرٌّ دَعَانَا ؗ— ثُمَّ اِذَا خَوَّلْنٰهُ نِعْمَةً مِّنَّا ۙ— قَالَ اِنَّمَاۤ اُوْتِیْتُهٗ عَلٰی عِلْمٍ ؕ— بَلْ هِیَ فِتْنَةٌ وَّلٰكِنَّ اَكْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُوْنَ ۟

کله چې کافر انسان ته ناروغي، بې وزلي یا د دې په شانته بل څه مصیبت ورسيږي، نو موږ رابولي ترڅو دغه رسېدلې ستونزه ترې لیرې کړو، بيا چې کله د روغتيا او مال پېرزوينه پرې وکړو، کافر وايي: دا الله زما د پوهې له امله راکړي دي چې زه يې وړ وم، خو سمه خبره دا ده چې دا ازميښت او استدراج دی، خو ډېری کافران په دغه نه پوهيږي، نو پر هغه څه غره کيږي چې الله پرې پېرزو کړي دي.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• النعمة على الكافر استدراج.

پر کافر پېرزوينه يو استدراج وي.

• سعة رحمة الله بخلقه.

د الله د رحمت پراخوالی پخپل مخلوق.

• الندم النافع هو ما كان في الدنيا، وتبعته توبة نصوح.

ګټوره پښېماني هغه ده چې په دنيا کې وي او نصوح توبه ورپسې وي.