Маънолар таржимаси Оят 19 Сура Юнус сураси - Қуръон Каримнинг мухтасар тафсирининг форсча таржимаси - Қуръони Карим қомуси

Оят: 19

وَمَا كَانَ النَّاسُ اِلَّاۤ اُمَّةً وَّاحِدَةً فَاخْتَلَفُوْا ؕ— وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَّبِّكَ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ فِیْمَا فِیْهِ یَخْتَلِفُوْنَ ۟

و مردم جز امتی واحد و مؤمن و یکتاپرست نبودند پس اختلاف کردند، چنان‌که برخی از آنها مؤمن باقی ماندند، و برخی از آنها کفر ورزیدند. و اگر حکمی از جانب الله نگذشته بود که او تعالی میان آنها در آنچه که اختلاف دارند در دنیا داوری نمی‌کند، و فقط در قیامت در موارد اختلافی میان آنها داوری می‌کند، اگر این حکم نگذشته بود، به‌طور قطع در آنچه که اختلاف می‌کنند میان آنها در دنیا داوری می‌کرد، آن‌گاه هدایت‌ شده از گمراه مشخص می‌شد.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• عظم الافتراء على الله والكذب عليه وتحريف كلامه كما فعل اليهود بالتوراة.

بزرگی گناه افترا و دروغ بر الله و تحریف کلامش آن‌گونه که یهودیان با تورات انجام دادند.

• النفع والضر بيد الله عز وجل وحده دون ما سواه.

نفع و ضرر فقط به دست الله است.

• بطلان قول المشركين بأن آلهتهم تشفع لهم عند الله.

بطلان قول مشرکان به اینکه معبودهای‌شان نزد الله برای‌شان شفاعت می‌کنند.

• اتباع الهوى والاختلاف على الدين هو سبب الفرقة.

پیروی از هوس و اختلاف در دین، سبب پراکندگی است.