وَمَا كَانَ النَّاسُ اِلَّاۤ اُمَّةً وَّاحِدَةً فَاخْتَلَفُوْا ؕ— وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَّبِّكَ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ فِیْمَا فِیْهِ یَخْتَلِفُوْنَ ۟
و مردم جز امتی واحد و مؤمن و یکتاپرست نبودند پس اختلاف کردند، چنان‌که برخی از آنها مؤمن باقی ماندند، و برخی از آنها کفر ورزیدند. و اگر حکمی از جانب الله نگذشته بود که او تعالی میان آنها در آنچه که اختلاف دارند در دنیا داوری نمی‌کند، و فقط در قیامت در موارد اختلافی میان آنها داوری می‌کند، اگر این حکم نگذشته بود، به‌طور قطع در آنچه که اختلاف می‌کنند میان آنها در دنیا داوری می‌کرد، آن‌گاه هدایت شده از گمراه مشخص می‌شد.
阿拉伯语经注:
这业中每段经文的优越:
• عظم الافتراء على الله والكذب عليه وتحريف كلامه كما فعل اليهود بالتوراة.
• بطلان قول المشركين بأن آلهتهم تشفع لهم عند الله.
含义的翻译 段: (19) 章: 优努斯
《古兰经》译解 - 波斯语版古兰经简明注释。 - 译解目录
波斯语版古兰经简明注释，古兰经研究注释中心发行。