Маънолар таржимаси Оят 2 Сура Анкабут сураси - Қуръон Каримнинг мухтасар тафсирининг форсча таржимаси - Қуръони Карим қомуси

Оят: 2

اَحَسِبَ النَّاسُ اَنْ یُّتْرَكُوْۤا اَنْ یَّقُوْلُوْۤا اٰمَنَّا وَهُمْ لَا یُفْتَنُوْنَ ۟

آیا مردم پنداشتند که با این سخن که بگویند: به الله ایمان آوردیم، رها می‌شوند بدون اینکه آزمایش شوند تا حقیقت آنچه گفته‌اند مشخص گردد که آیا: واقعا مؤمن هستند؟! امر چنان‌که آنها پنداشته‌اند نیست.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• النهي عن إعانة أهل الضلال.

نهی از یاری ‌رساندن به گمراهان.

• الأمر بالتمسك بتوحيد الله والبعد عن الشرك به.

امر به چنگ ‌زدن به توحید الله و دوری از شرک به او تعالی.

• ابتلاء المؤمنين واختبارهم سُنَّة إلهية.

ابتلا و آزمایش مؤمنان، سنتی الهی است.

• غنى الله عن طاعة عبيده.

بی‌نیازی الله از طاعت بندگانش.