Ý nghĩa nội dung Câu 37 Chương Chương Al-Kahf - Bản dịch tiếng Ba Tư, phân tích ngắn gọn về Qur'an - Bách khoa Toàn thư về Kinh Qur'an

Câu: 37

قَالَ لَهٗ صَاحِبُهٗ وَهُوَ یُحَاوِرُهٗۤ اَكَفَرْتَ بِالَّذِیْ خَلَقَكَ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُّطْفَةٍ ثُمَّ سَوّٰىكَ رَجُلًا ۟ؕ

دوست مؤمنش در پاسخ سخن او گفت: آیا به ذاتی‌که پدرت آدم علیه السلام را از خاک، سپس تو را از منی آفرید، سپس تو را مردی گرداند، و اعضایت را برابر ساخت و تو را کامل کرد کفر ورزیدی، پس ذاتی‌که بر تمام این امور تواناست بر دوباره زنده ساختن تو نیز قطعاً توانایی دارد.

Trong những bài học trích được của các câu Kinh trên trang này:

• على المؤمن ألا يستكين أمام عزة الغني الكافر، وعليه نصحه وإرشاده إلى الإيمان بالله، والإقرار بوحدانيته، وشكر نعمه وأفضاله عليه.

مؤمن نباید در برابر شُکوهِ ثروت کافر سست شود، بلکه باید او را به ایمان به الله، و اقرار به یگانگی او، و شکر نعمت‌ها و بخشش‌های الله نصیحت و راهنمایی کند.

• ينبغي لكل من أعجبه شيء من ماله أو ولده أن يضيف النعمة إلى مُولِيها ومُسْدِيها بأن يقول: ﴿ما شاءَ اللهُ لا قُوَّةَ إلَّا بِاللهِ﴾.

هر کسی‌که از مال یا فرزند خویش به شگفت آید سزاوار است که نعمت را به بخشنده و افزون‌کنندۀ آن نسبت دهد این‌گونه که بگوید: ماشاءَالله، لا قوة إلا بالله (هرچه الله بخواهد، هیچ قدرتی برای هیچ‌کس جز از ناحیه الله نیست).

• إذا أراد الله بعبد خيرًا عجل له العقوبة في الدنيا.

هرگاه الله خیری برای بنده بخواهد کیفر او در دنیا را به تعجیل می‌اندازد.

• جواز الدعاء بتلف مال من كان ماله سبب طغيانه وكفره وخسرانه.

جواز دعا به تلف شدن مال کسی‌که مال او سبب طغیان و کفر و زیانش شده است.