Ý nghĩa nội dung Câu 93 Chương Al-Tawbah - Bản dịch tiếng Ba Tư về diễn giải ngắn gọn Kinh Qur'an - Bách khoa Toàn thư về Kinh Qur'an

Câu: 93

اِنَّمَا السَّبِیْلُ عَلَی الَّذِیْنَ یَسْتَاْذِنُوْنَكَ وَهُمْ اَغْنِیَآءُ ۚ— رَضُوْا بِاَنْ یَّكُوْنُوْا مَعَ الْخَوَالِفِ ۙ— وَطَبَعَ اللّٰهُ عَلٰی قُلُوْبِهِمْ فَهُمْ لَا یَعْلَمُوْنَ ۟

پس از معافیّت معذوران، کسانی را که سزاوار مجازات و مؤاخذه هستند بیان نمود و فرمود: - ای رسول- همانا راه کیفر و مؤاخذه بر کسانی باز است که از تو در حالی برای ترک جهاد اجازه می‌خواهند که به علت دارابودن آنچه با آن تجهیز شوند قادر به جهادکردن هستند، و خواری و ذلت را برای خودشان راضی شدند به این‌ ترتیب که همراه بازماندگان در خانه‌ها بمانند، و الله بر دل‌های‌شان مُهر زد. پس هیچ اندرزی بر دل‌های‌شان اثر نمی‌گذارد، و آنها به‌سبب این مُهر، نمی‌دانند که مصلحت‌شان در چه چیزی است تا آن را انتخاب کنند، و تباهی‌شان در چه چیزی است تا از آن بپرهیزند.

Trong những bài học trích được của các câu Kinh trên trang này:

• المجاهدون سيحصِّلون الخيرات في الدنيا، وإن فاتهم هذا فلهم الفوز بالجنة والنجاة من العذاب في الآخرة.

مجاهدان در دنیا خیرها را کسب خواهند کرد، و اگر این امر را به دست نیاورند با بهشت و نجات از عذاب در آخرت رستگار می‌شوند.

• الأصل أن المحسن إلى الناس تكرمًا منه لا يؤاخَذ إن وقع منه تقصير.

اساساً اگر کسی از روی لطف به مردم نیکی کند در صورتی‌که کوتاهی از جانب او سر بزند مؤاخذه نمی‌شود.

• أن من نوى الخير، واقترن بنيته الجازمة سَعْيٌ فيما يقدر عليه، ثم لم يقدر- فإنه يُنَزَّل مَنْزِلة الفاعل له.

هرکس خیر را نیت کند، و تلاشی را که در توان دارد با نیت جازم خویش همراه گرداند، سپس قادر (به انجام آن) نگردد، در جایگاه انجام‌دهندۀ آن کاری که قصد کرده، قرار می‌گیرد.

• الإسلام دين عدل ومنطق؛ لذلك أوجب العقوبة والمأثم على المنافقين المستأذنين وهم أغنياء ذوو قدرة على الجهاد بالمال والنفس.

اسلام، دین عدالت و منطق است؛ از این رو مجازات و گناه را بر منافقانِ اجازه‌گیرنده که ثروتمند بودند و توان جهاد با مال و جان را داشتند واجب گرداند.