Ý nghĩa nội dung Câu 113 Chương Chương Al-Tawbah - الترجمة السنهالية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - Bách khoa Toàn thư về Kinh Qur'an

Câu: 113

مَا كَانَ لِلنَّبِیِّ وَالَّذِیْنَ اٰمَنُوْۤا اَنْ یَّسْتَغْفِرُوْا لِلْمُشْرِكِیْنَ وَلَوْ كَانُوْۤا اُولِیْ قُرْبٰی مِنْ بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمْ اَنَّهُمْ اَصْحٰبُ الْجَحِیْمِ ۟

සැබැවින්ම දෙවියන් ප්රතික්ෂේප කරන්නන් නිරා ගින්නේ සගයින් බව පැහැදිලි වූවායින් පසු ව ඔවුන් සමීපතයින් වුව ද ඔවුන් ආදේශ තැබීම මත ම මිය ගිය බැවින් ඔවුන් වෙනුවෙන් සමාව ඉල්ලා සිටීම නබිවරයාණන්ට හෝ මුඃමින්වරුන්ට හෝ යුතු නොවන්නේය.

Trong những bài học trích được của các câu Kinh trên trang này:

• بطلان الاحتجاج على جواز الاستغفار للمشركين بفعل إبراهيم عليه السلام.

•ඉබ්රාහීම් අලෙය්හිස් සලාම් තුමාගේ ක්රියාවලිය ආධාරකයක් ලෙස ගෙන දෙවියන්ට ආදේශ තැබූවන් සඳහා පාපක්ෂමාව අයැද සිටීමට හැකි යැයි ඉදිරිපත් කරන සාධකය නිෂ්ඵල කිරීම.

• أن الذنوب والمعاصي هي سبب المصائب والخذلان وعدم التوفيق.

•සැබැවින්ම පාපකම් හා අකුසල් අභාග්යයට, බලාපොරොත්තු සුන් වීමට හා ආශිර්වාද නොලැබීමට හේතු වන්නේය.

• أن الله هو مالك الملك، وهو ولينا، ولا ولي ولا نصير لنا من دونه.

•සැබැවින්ම අල්ලාහ් සියලු රාජ්යයන් හි පාලකයාය. ඔහු අපගේ භාරකරුය. ඔහුගෙන් තොර ව කිසිදු භාරකරුවෙකු හෝ උදව් කරුවෙකු හෝ නැත.

• بيان فضل أصحاب النبي صلى الله عليه وسلم على سائر الناس.

•සෙසු ජනයාට වඩා නබි (සල්ලල්ලාහු අලය්හි වසල්ලම්) තුමාණන් අනුගමනය කළ එතුමාණන්ගේ මිතුරන් සතු ව පවතින මහිමය විස්තර කිරීම.