含义的翻译 段 102 章 尼萨仪 - 阿塞拜疆语古兰经简明注释。 - 《古兰经》合辑

段: 102

وَإِذَا كُنتَ فِيهِمۡ فَأَقَمۡتَ لَهُمُ ٱلصَّلَوٰةَ فَلۡتَقُمۡ طَآئِفَةٞ مِّنۡهُم مَّعَكَ وَلۡيَأۡخُذُوٓاْ أَسۡلِحَتَهُمۡۖ فَإِذَا سَجَدُواْ فَلۡيَكُونُواْ مِن وَرَآئِكُمۡ وَلۡتَأۡتِ طَآئِفَةٌ أُخۡرَىٰ لَمۡ يُصَلُّواْ فَلۡيُصَلُّواْ مَعَكَ وَلۡيَأۡخُذُواْ حِذۡرَهُمۡ وَأَسۡلِحَتَهُمۡۗ وَدَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَوۡ تَغۡفُلُونَ عَنۡ أَسۡلِحَتِكُمۡ وَأَمۡتِعَتِكُمۡ فَيَمِيلُونَ عَلَيۡكُم مَّيۡلَةٗ وَٰحِدَةٗۚ وَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ إِن كَانَ بِكُمۡ أَذٗى مِّن مَّطَرٍ أَوۡ كُنتُم مَّرۡضَىٰٓ أَن تَضَعُوٓاْ أَسۡلِحَتَكُمۡۖ وَخُذُواْ حِذۡرَكُمۡۗ إِنَّ ٱللَّهَ أَعَدَّ لِلۡكَٰفِرِينَ عَذَابٗا مُّهِينٗا

Ey Peyğəmbər! Düşmənlə döyüş vaxtı ordunun içərisində olub onlara namaz qıl­dır­maq istədikdə, ordunu iki qisimə böl: onla­rdan bir dəs­tə­səninlə birlikdə namaz qılsın, namazda silahla­rını da özləri ilə gö­tür­sün­lər. İkinci dəstə isə sizin müdafiənizdə dursun. Birinci dəstə imamla birgə bir rükət qıldıqdan sonra, namazın qalan rükərlərini özləri ayrıca tamamlasınlar. Bun­lar namaz qıldıqları zaman o biri dəs­tə düşmən tərəfdə arxa­nızda olsun. Sonra müdafiədə duran, na­ma­zını qıl­ma­mış digər dəstə gəlib imamla bir­lik­də bir rükət na­maz qılsın, imam salam verdikdən sonra isə namazlarının qalan hissəsini özləri tamamlasınlar, düşmənlərindən ehtiyat­la­rı­nı tutsunlar və silah­la­rını da özləri ilə götürsünlər. Ka­fir­lər is­tərlər ki, siz namaz qıldığınız zaman silah­ları­nız­dan və əşyalarınızdan xəbər­siz ola­sınız və onlar da sizin üzəri­nizə bircə dəfə həmlə et­sinlər və siz xəbərsiz ikən si­zi məğlub et­sin­lər. Ya­ğış­, xəstəlik və s. bu kimi səbəblərdən əziy­yət çəkdiyiniz zaman si­lahlarınızı özünüzlə götürməyib yerə qoymaqda sizə günah yoxdur. Bacardığınız qədər düşməninizdən eh­ti­yatınızı əldən vermə­yin. Şüb­hə­siz ki, Allah kafirlər üçün onları alçaldan bir əzab hazırlamışdır.

这业中每段经文的优越:

• استحباب صلاة الخوف وبيان أحكامها وصفتها.

• Qorxu namazının icazəli olması və bu namazın hökmlərinin və qılınma qaydasının bəyanı.

• الأمر بالأخذ بالأسباب في كل الأحوال، وأن المؤمن لا يعذر في تركها حتى لو كان في عبادة.

• Bütün hallarda səbəblərdən tutmaqın əmr edilməsi və möminin, hətta ibadətdə olsa belə səbəbləri tərk etdiyinə görə üzürlü hesab edilməməsi.

• مشروعية دوام ذكر الله تعالى على كل حال، فهو حياة القلوب وسبب طمأنينتها.

• Hər bir halda, daimi olaraq, uca Allahı yad etməyin icazəli olması. Çünki Allahı yad etmək qəlblərin həyatı və rahatlığı üçün səbəbdir.

• النهي عن الضعف والكسل في حال قتال العدو، والأمر بالصبر على قتاله.

• Düşmənlə döyüş zamanı zəyiflik və acizlik göstərməkdən çəkindirmək və döyüşdə səbirli olmağı əmr etmək.