فَإِذَا سَوَّيۡتُهُۥ وَنَفَخۡتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُواْ لَهُۥ سَٰجِدِينَ
[ فَإِذَا سَوَّيْتُهُ ] كاتێك كه ڕێكم خست و شێوه‌یم بۆ كرد [ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي ] وه له روحی خۆم خسته به‌ری، ئه‌مه بۆ (ئیزافه‌ی ته‌شریف و ته‌عزیم)ه بۆ ڕێزو به‌گه‌وره‌زانینه نه‌ك خوای گه‌وره ئه‌و روحه‌ی خۆی بخاته به‌ری ئه‌گه‌ر نا ئه‌بوایه ئاده‌میش هه‌میشه‌یی بوایه‌و مردنی به‌سه‌ردا نه‌هاتایه [ فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ (٧٢) ] كه ڕوحم كرده به‌ری ئێوه هه‌مووتان كڕنوشی ڕێزی بۆ به‌رن نه‌ك كڕنوشی عیباده‌ت.
阿拉伯语经注:
含义的翻译 段: (72) 章: 隋德
《古兰经》译解 - 库尔德语翻译-萨拉赫丁 - 译解目录
古兰经库尔文译解，萨拉赫丁·阿布杜·凯拉姆翻译