قَدۡ سَأَلَهَا قَوۡمٞ مِّن قَبۡلِكُمۡ ثُمَّ أَصۡبَحُواْ بِهَا كَٰفِرِينَ
[ قَدْ سَأَلَهَا قَوْمٌ مِنْ قَبْلِكُمْ ثُمَّ أَصْبَحُوا بِهَا كَافِرِينَ (١٠٢) ] كه‌سانێك له پێش ئێوه پرسیاری هه‌ندێك له‌م بابه‌تانه‌یان كرد دوای ئه‌وه نه‌یانتوانی و له توانایاندا نه‌بوو كه جێبه‌جێی بكه‌ن و پێی كافر بوون، وه‌كو جوله‌كه كه داوایان كرد له ئاسمانه‌وه كتابێكیان بۆ دابه‌زێت، وه گاوره‌كان كه داوایان كرد خواى گه‌وره له ئاسمانه‌وه سفره‌و خوانێكیان بۆ دابه‌زێنێت، وه قوره‌یش كه داوایان كرد خواى گه‌وره كێوى صه‌فایان بۆ بكات به ئاڵتوون.
阿拉伯语经注:
含义的翻译 段: (102) 章: 玛仪戴
《古兰经》译解 - 库尔德语翻译-萨拉赫丁 - 译解目录
古兰经库尔文译解，萨拉赫丁·阿布杜·凯拉姆翻译