含义的翻译 段 37 章 艾尔拉夫 - 波斯语版古兰经简明注释。 - 《古兰经》合辑

段: 37

فَمَنْ اَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرٰی عَلَی اللّٰهِ كَذِبًا اَوْ كَذَّبَ بِاٰیٰتِهٖ ؕ— اُولٰٓىِٕكَ یَنَالُهُمْ نَصِیْبُهُمْ مِّنَ الْكِتٰبِ ؕ— حَتّٰۤی اِذَا جَآءَتْهُمْ رُسُلُنَا یَتَوَفَّوْنَهُمْ ۙ— قَالُوْۤا اَیْنَ مَا كُنْتُمْ تَدْعُوْنَ مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ ؕ— قَالُوْا ضَلُّوْا عَنَّا وَشَهِدُوْا عَلٰۤی اَنْفُسِهِمْ اَنَّهُمْ كَانُوْا كٰفِرِیْنَ ۟

هیچ کس ستمکارتر از کسی نیست که با شریک قائل شدن برای الله یا با نسبت دادن نقص به او یا نسبت دادن سخنی که نفرموده است؛ بر الله متعال دروغ ببندد، یا آیات روشن و هدایتگر او به راه راست را تکذیب کند. کسانی که صفات مذکور را دارند نصیب خیر یا شر مقّدر شده برایشان در لوح محفوظ به آن ها می رسد، تا وقتی که فرشته ی مرگ و فرشتگان هميارش، برای گرفتن روح هایشان نزد آن ها بیایند و از روی توبیخ به آن ها بگویند: معبودانی که آن ها را به جای الله عبادت می کردید، کجا هستند؟! آن ها را بخوانید تا نفعی به شما برسانند، آنگاه مشرکان به فرشتگان می گویند: همانا معبودانی که عبادت می کردیم از دیدگان ما ناپدید و پنهان شدند، پس نمی دانیم کجا هستند، و به کافر بودنشان اعتراف می کنند، اما اعترافشان در آن وقت حجتی علیه آنان است، و هرگز به آن ها سودی نمی رساند.

这业中每段经文的优越:

• المؤمن مأمور بتعظيم شعائر الله من خلال ستر العورة والتجمل في أثناء صلاته وخاصة عند التوجه للمسجد.

مؤمن به بزرگداشت شعائر الله از طریق پوشاندن عورت و آراستگی در اثنای نماز و به‌خصوص هنگام رفتن به مسجد امر شده است.

• من فسر القرآن بغير علم أو أفتى بغير علم أو حكم بغير علم فقد قال على الله بغير علم وهذا من أعظم المحرمات.

هرکس قرآن را بدون علم تفسیر کند یا بدون علم فتوا یا حکم صادر کند به‌طور قطع بدون علم سخنی را به الله نسبت داده است و این امر از بزرگترین امور حرام است.

• في الآيات دليل على أن المؤمنين يوم القيامة لا يخافون ولا يحزنون، ولا يلحقهم رعب ولا فزع، وإذا لحقهم فمآلهم الأمن.

این آیات دلالت بر اینکه مؤمنان در روز قیامت نمی‌ترسند و اندوهگین نمی‌شوند، و وحشت و بی‌قراری آنها را دربرنمی‌گیرد، و اگر وحشت و بی‌قراری آنها را دربرگرفت، سرانجام‌شان امنیت است.

• أظلم الناس من عطَّل مراد الله تعالى من جهتين: جهة إبطال ما يدل على مراده، وجهة إيهام الناس بأن الله أراد منهم ما لا يريده الله.

ستمکارترین مردم کسی است که مراد الله تعالی را از دو جهت انکار کند: اول ابطال آنچه بر مراد او تعالی دلالت می‌کند، و دوم انداختن مردم در این‌ شبهه که الله چیزی را از آنها خواسته که در واقع الله آن را نمی‌خواهد.